แม่ชอบปาข้าวของใส่เราตอนเด็กๆค่เ ทุกครั้งที่โมโหก็จะปาข้าวของ และเคยปาจานข้าวใส่หน้าเราแบบจังๆ เป็นเรื่องที่เราเสียใจมากๆ หลายๆเรื่องที่เจอมาตั้งแต่เล็กจนโต จนตอนนี้มหาลัยแล้ว ก็ทะเลาะกับแม่อีก เราก็พูดเรื่องนี้ค่ะ ว่าเราเสียใจ มันเป็นปมในใจเรา แม่บอกว่าแม่จะทำอะไรกับเราก็ได้เพราะเราเป็นลูก เราไม่มีสิทธิ์ไม่ยอม “เลิกเอาเรื่องกูไปเล่ามห้เพื่อนฟัง ถ้าเพื่อนไปเล่าให้พ่อแม่เค้าฟัง เค้าจะบอกให้ลูกเค้าเลิกคบ ลูกเนรคุณ บ้านไหนเค้าก็ทำ ทำยิ่งกว่ากูอีก เค้าแต่ไม่ได้มาบอก” จริงหรอคะที่ทุกบ้านเป็นแบบนี้ เราบอกเค้าว่า แล้วทำไมต้องไปเทียบกับบ้านที่ไม่ดี ถ้าหนูเป็นคนไม่ดีแล้วบอกว่าคนอื่นก็เป็นแบบนี้ได้ไหม เค้าก็ด่าต่อค่ะล้านอื่นเค้ายิ่งกว่ากุหลายเท่าแค่ไม่รู้
ตกลงพ่อแม่ตะทำอะไรกับลูกก็ได้จริงๆหรอคะ ชอพูดแบบตรงๆ คือเราไม่ได้เป็นคนเลือกครอบครัว แต่เค้าเลือกได้ว่าจะให้ลูกเกิดมาตอนไหน เวลาไหน มีความพร้อมหรือแม่ เลี้ยงอย่างไร จริงๆเราขอให้ตัวเองตายทุกวันด้วยซ้ำ เราไม่อยากอยู่แบบนี้ เราไม่มีใครเป็นครอบครัว ไม่รู้จะอยุ่ไปเพื่อใคร อย่าบอกว่าให้อยู่เพื่อตัวเองเลยนะคะ แบบนั้นยิ่งไม่อยากอยู่ ถ้านรกมีจริงเราคงไม่ผุดไม่เกิดแล้วเพราะเราเถียงแม่ทุกคำ เราไม่เคยคิดว่าความรุนแรงเป็นสิ่งที่ถุก ตอนเด็กๆยอมเพราะยังคิดไม่ได้ แต่โตมาเราไม่อยากทนแล้ว อธิบายอะไรทุกอย่างจบด้วยคำหยาบคาย เนรคุณ เราอยากตายหนีเค้าไปสักที
การปาข้าวใส่หน้าเป็นเรื่องธรรมดาไหมคะของแต่ละครอบครัว
ตกลงพ่อแม่ตะทำอะไรกับลูกก็ได้จริงๆหรอคะ ชอพูดแบบตรงๆ คือเราไม่ได้เป็นคนเลือกครอบครัว แต่เค้าเลือกได้ว่าจะให้ลูกเกิดมาตอนไหน เวลาไหน มีความพร้อมหรือแม่ เลี้ยงอย่างไร จริงๆเราขอให้ตัวเองตายทุกวันด้วยซ้ำ เราไม่อยากอยู่แบบนี้ เราไม่มีใครเป็นครอบครัว ไม่รู้จะอยุ่ไปเพื่อใคร อย่าบอกว่าให้อยู่เพื่อตัวเองเลยนะคะ แบบนั้นยิ่งไม่อยากอยู่ ถ้านรกมีจริงเราคงไม่ผุดไม่เกิดแล้วเพราะเราเถียงแม่ทุกคำ เราไม่เคยคิดว่าความรุนแรงเป็นสิ่งที่ถุก ตอนเด็กๆยอมเพราะยังคิดไม่ได้ แต่โตมาเราไม่อยากทนแล้ว อธิบายอะไรทุกอย่างจบด้วยคำหยาบคาย เนรคุณ เราอยากตายหนีเค้าไปสักที