ในช่วง 3 เดือนที่อยู่ในช่วงกักตัว โควิด19 หลายๆบ้านได้ WFH และบ้านคุณแม่ก็เช่นกันค่ะ แต่ไม่ได้ 100%นะ เข้าออฟฟิส2วัน WFH2วัน พอปลดล็อคระยะนึง ก็ขยับมาเป็น เข้าออฟฟิส3วัน WFH2วัน ในช่วง3เดือนนี้ เป็นช่วงนี้ลุ้นกับตัวเลขผู้ติดเชื้อ ลุ้นหลานกลับจากอเมริกาได้มั้ย (เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ที่ต้องเข้าคิวขอกลับและกักตัวต่อค่ะ) และ ความที่แม่ทำงานใกล้ชิดสนามบินก็ต้องดูแลตัวเองทุกเรียบนิ้วเพื่อที่ตัวเองจะไม่ได้รับเชื้อหรือเป็นพาหะมาสู่ที่บ้าน หลายๆบ้านน่าจะเจอวิกฤตหลายๆอย่าง คล้ายๆกัน...มาเม้นเล่าด้วยนะคะ
แต่ในความวิตกกังวล ความกลัวต่างๆนานา
ก็มีเรื่องดีๆอยู่สำหรับคนเป็นแม่ มันเป็นช่วงนาทีทอง
ที่ได้อยู่กับลูกโดยไม่มีความเร่งรีบได้ใดๆเลยค่ะ โลกหมุนช้าลง ทำให้คุณแม่เองได้มีเวลาสังเกตพัฒนาการลูกได้ชัดมากๆ พวกเราได้เรียนรู้กันและกันแบบHDสุดๆ ได้รู้เพิ่มว่าเค้าชอบอะไรมากขึ้นเพราะการใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน มันเหมือนไปกระตุ้นความสนใจได้เร็วมากๆ
เค้าได้เริ่มรับชอบผิดชอบในส่วนอื่นๆนอกเหนือจากการดูแลความสะอาดร่างกาย การถอดเสื้อผ้าต้องลงตะกร้า ในช่วงWFH สิ่งที่เพิ่มคือ เลี้ยงปลา(กัด) หน้าที่คือ คอยให้อาหารปลา คุยกับปลา และบอกปลาเข้านอน นึกสภาพถ้าเป็นช่วงสถานการณ์ปกติ พวกเราคงจะรีบเร่ง บอกให้ลูกอาบน้ำ เตรียมตัวนอน
นี่คือลูกนก ที่แม่นกทิ้งไว้ ชื่อ น้องลาภ พวกเราเอามาดูแลและปล่อยไปเมื่อลูกนกแข็งแรง กลายเป็นกิจกรรมครอบครัวและเรื่องเล่าของน้องปุณณ์ทุกวันนี้
จริงๆงานนี้ คุณแม่และเพื่อนๆพี่ๆที่ออฟฟิสตั้งใจทำFace Shield เพื่อไปสมทบช่วยพี่ๆที่อยู่ด่านแรกของพื้นที่สนามบินค่ะ น้องปุณณ์ก็เข้ามาถาม คุณแม่ก็ถือโอกาสเล่าง่ายๆให้เค้าฟังในแบบเด็ก3ขวบเศษน่าจะเข้าใจ และมานั่งช่วยทำ
ในส่วนของงานบ้าน น้องปุณณ์ก็สนุกใหญ่ ยิ่งเห็นคุณพ่อคุณแม่อยู่บ้าน (ทำงานบ้านสลับงานที่แบกมาทำที่บ้าน เพราะมันเครียด! ) ยิ่งดีใจ ช่วยงานบ้านทุกสิ่ง
โดยปกติ หลังเลิกเรียน น้องปุณณ์จะอยู่ที่บ้านคุณตาคุณยาย ก็จะเล่นเลโก้บ้าง เต้นตามเพลงในyoutubeบ้าง ไปเล่นกับพี่ข้างบ้านบ้าง พอWFH คุณแม่เลยมีโอกาสใกล้ชิดน้องมากกว่าเดิม ที่บ้านมีของเล่นแนวมอนเตสเซอรี่เยอะเลยค่ะ ดีที่Fจากพี่จีนไว้เยอะ
ตอนเย็นๆก็พาลูกเดินเล่น ขี่จักรยาน ว่ายน้ำ หัวใจเค้าก็พองโตแล้วค่ะ
ว่างๆส่องPinterest ก็หาเรื่องให้คุณพ่อทำของเล่นให้ลูกบ้าง ก็สนุกดีนะคะ ภูมิใจด้วย
ด้วยความที่ ตอนโน้นห้างยังไม่เปิด เด็กน้อยอยากกินขนมอะไร คุณสั่งเครื่องมา และคุณแม่ก็ลุยทำจ้าาา ตอนนี้สายไหมถนัดมากกกก 555+
นอกจากสายไหม เด็กน้อยคิดถึงเครื่องบิน อยากให้แม่ทำช็อคโดแลตเครื่องบิน ง่ายไปอีกเดี๋ยวนี้เข้าแอพ กดสั่งพิมพ์เครื่องบินไปเลยจ้าาาาา
สุดท้ายยยยยย ประสบความสำเร็จแทบจุดพลุกัน คือ พวกเราสามารถทำให้ลูกเลิกแพมเพิสได้ สามารถเข้าห้องน้ำได้ นี่คือที่สุดแล้วค่ะ
เล่าเรื่องลุกมาเยอะ ตัดภาพมาที่ตัวเอง ถ้าไม่ได้WFH ก็ไม่เคยรู้ว่าตัวเองเป็นตาปลาค่ะ ไม่เคยสังเกตตัวเองเลย ชีวิตเร่งรีบไปนะแม่เอ้ยยยยย
*ต้องขออภัยรูปด้วย แต่จะมาเล่าในโพสต์กับการรักษาตาปลาด้วยตัวเอง
ในความวิกฤตโควิด19 ที่ทุกคนต้องอยู่บ้าน เชื่อว่า จะต้องสิงอยู่ในกลุ่มFB เหล่านี้แน่นอน สิงกลุ่มไหน ได้ของตามนั้น555
จริงๆมีอีกเยอะ พอWFH ในช่วงเวลางาน พวกเราทำงาน แต่พวกเรามีเวลามากขึ้นในช่วงทดแทนการเดินทางค่ะ มันเลยกลายเป็นนาทีทอง หวังเป็นที่สุดว่า วัคซีนจะสำเร็จในเร็ววันนี้ เพราะก็ยังกังวลอยู่ดี สำหรับบ้านอื่นๆเป็นไงบ้างคะ เล่าให้ฟังบ้างนะคะ
WFH วันสุดท้าย นาทีทองของแม่หมดลงแล้ว งือ
แต่ในความวิตกกังวล ความกลัวต่างๆนานา
ก็มีเรื่องดีๆอยู่สำหรับคนเป็นแม่ มันเป็นช่วงนาทีทอง
ที่ได้อยู่กับลูกโดยไม่มีความเร่งรีบได้ใดๆเลยค่ะ โลกหมุนช้าลง ทำให้คุณแม่เองได้มีเวลาสังเกตพัฒนาการลูกได้ชัดมากๆ พวกเราได้เรียนรู้กันและกันแบบHDสุดๆ ได้รู้เพิ่มว่าเค้าชอบอะไรมากขึ้นเพราะการใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ทำกิจกรรมด้วยกัน มันเหมือนไปกระตุ้นความสนใจได้เร็วมากๆ
เค้าได้เริ่มรับชอบผิดชอบในส่วนอื่นๆนอกเหนือจากการดูแลความสะอาดร่างกาย การถอดเสื้อผ้าต้องลงตะกร้า ในช่วงWFH สิ่งที่เพิ่มคือ เลี้ยงปลา(กัด) หน้าที่คือ คอยให้อาหารปลา คุยกับปลา และบอกปลาเข้านอน นึกสภาพถ้าเป็นช่วงสถานการณ์ปกติ พวกเราคงจะรีบเร่ง บอกให้ลูกอาบน้ำ เตรียมตัวนอน
นี่คือลูกนก ที่แม่นกทิ้งไว้ ชื่อ น้องลาภ พวกเราเอามาดูแลและปล่อยไปเมื่อลูกนกแข็งแรง กลายเป็นกิจกรรมครอบครัวและเรื่องเล่าของน้องปุณณ์ทุกวันนี้
จริงๆงานนี้ คุณแม่และเพื่อนๆพี่ๆที่ออฟฟิสตั้งใจทำFace Shield เพื่อไปสมทบช่วยพี่ๆที่อยู่ด่านแรกของพื้นที่สนามบินค่ะ น้องปุณณ์ก็เข้ามาถาม คุณแม่ก็ถือโอกาสเล่าง่ายๆให้เค้าฟังในแบบเด็ก3ขวบเศษน่าจะเข้าใจ และมานั่งช่วยทำ
ในส่วนของงานบ้าน น้องปุณณ์ก็สนุกใหญ่ ยิ่งเห็นคุณพ่อคุณแม่อยู่บ้าน (ทำงานบ้านสลับงานที่แบกมาทำที่บ้าน เพราะมันเครียด! ) ยิ่งดีใจ ช่วยงานบ้านทุกสิ่ง
โดยปกติ หลังเลิกเรียน น้องปุณณ์จะอยู่ที่บ้านคุณตาคุณยาย ก็จะเล่นเลโก้บ้าง เต้นตามเพลงในyoutubeบ้าง ไปเล่นกับพี่ข้างบ้านบ้าง พอWFH คุณแม่เลยมีโอกาสใกล้ชิดน้องมากกว่าเดิม ที่บ้านมีของเล่นแนวมอนเตสเซอรี่เยอะเลยค่ะ ดีที่Fจากพี่จีนไว้เยอะ
ตอนเย็นๆก็พาลูกเดินเล่น ขี่จักรยาน ว่ายน้ำ หัวใจเค้าก็พองโตแล้วค่ะ
ว่างๆส่องPinterest ก็หาเรื่องให้คุณพ่อทำของเล่นให้ลูกบ้าง ก็สนุกดีนะคะ ภูมิใจด้วย
ด้วยความที่ ตอนโน้นห้างยังไม่เปิด เด็กน้อยอยากกินขนมอะไร คุณสั่งเครื่องมา และคุณแม่ก็ลุยทำจ้าาา ตอนนี้สายไหมถนัดมากกกก 555+
นอกจากสายไหม เด็กน้อยคิดถึงเครื่องบิน อยากให้แม่ทำช็อคโดแลตเครื่องบิน ง่ายไปอีกเดี๋ยวนี้เข้าแอพ กดสั่งพิมพ์เครื่องบินไปเลยจ้าาาาา
สุดท้ายยยยยย ประสบความสำเร็จแทบจุดพลุกัน คือ พวกเราสามารถทำให้ลูกเลิกแพมเพิสได้ สามารถเข้าห้องน้ำได้ นี่คือที่สุดแล้วค่ะ
เล่าเรื่องลุกมาเยอะ ตัดภาพมาที่ตัวเอง ถ้าไม่ได้WFH ก็ไม่เคยรู้ว่าตัวเองเป็นตาปลาค่ะ ไม่เคยสังเกตตัวเองเลย ชีวิตเร่งรีบไปนะแม่เอ้ยยยยย
*ต้องขออภัยรูปด้วย แต่จะมาเล่าในโพสต์กับการรักษาตาปลาด้วยตัวเอง
ในความวิกฤตโควิด19 ที่ทุกคนต้องอยู่บ้าน เชื่อว่า จะต้องสิงอยู่ในกลุ่มFB เหล่านี้แน่นอน สิงกลุ่มไหน ได้ของตามนั้น555
จริงๆมีอีกเยอะ พอWFH ในช่วงเวลางาน พวกเราทำงาน แต่พวกเรามีเวลามากขึ้นในช่วงทดแทนการเดินทางค่ะ มันเลยกลายเป็นนาทีทอง หวังเป็นที่สุดว่า วัคซีนจะสำเร็จในเร็ววันนี้ เพราะก็ยังกังวลอยู่ดี สำหรับบ้านอื่นๆเป็นไงบ้างคะ เล่าให้ฟังบ้างนะคะ