คือสำหรับคนที่ไม่เป็นสิว พวกคุณจะคิดว่ามันไร้สาระ แต่สำหรับคนที่เป็นสิวมันไม่ใช่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องไร้สาระแบบที่พวกคุณคิดหรอกคะ
เมื่อก่อนเราเป็นคนที่ร่าเริงมาก ใครๆเขาก็ชอบมาชวนไปนู้นไปนี่ แต่พอเป็นสิว มันทำให้เรากลายเป็นคนละคนเลยคะ ตอนนี้กลายเป็นคนที่เก็บตัว อยู่แต่ในบ้าน ไม่อยากไปไหน คนในครอบครับชวนไปไหนเราก็ไม่ไป ทั้งๆที่ใจก็อยากไปนะคะ แต่กลัวคนอื่นเห็น คนอื่นจะว่ายังไง และช่วงนี้ก็เป็นช่วงโควิดด้วย ตั้งแต่ได้รู้ว่าโรงเรียนจะเปิดเดือน7อีก เราดีใจมาก และเวลาเราอยู่ในบ้านถ้าได้ยินเสียงรถใครมา เราก็ขึ้นไปอยู่ในห้องเลยคะ เพราะกลัวว่าเขาจะเห็นหน้าเรา
.
.
.
แม้กระทั่งคนในครอบครัวยังบอกเลยว่า ขนาดหลานยังไม่อยากหอมเองเลย T_T
พี่ชายเราชอบเวลาเห็นหน้าเรา เขาจะบอกว่าหน้าเราเป็นอย่างนู้นอย่างนี้ บางทีก็แอบไปร้องไห้บ้าง บางวันตอนนอนก็คิดนะว่าพรุ่งนี้ขอให้ไม่ขึ้นอีกนะ มันทรมานมาก จากคนที่ร่าเริงกลายมาเป็นคนที่อ่อนแอเพราะสิว
.
.
.
เราบอกแม่เราตลอดนะว่า...แม่มีเงินไหม พาไปคลีนิกหน่อยได้ไหม แม่จะปฏิเสธตลอดคะ บอกว่าก็แค่เป็นแค่นี้จะไปหาหมอทำไม บ้านเราก็ไม่ค่อยมีตังค์สักเท่าไหร่คะ จะซื้อแต่ละอย่างก็ต้องคิด ได้แค่ซื้อว่านหางจรเข้ใช้คะ เพราะไม่มีตังค์
ตอนนี้เราอยู่ ม.6 ปีหน้าขึ้นมหาลัยแล้ว ยิ่งเครียดขึ้นไปใหญ่เลยคะ ต้องเจอคนมากกว่านี้แน่ แต่ก็ดีเราก็มีแฟนดีๆ ที่คอยให้กำลังใจเรา ขนาดเราเป็นสิวเขายังไม่ทิ้งเราเลย ตอนนี้คบกัน3ปีแล้วคะ เขาเป็นรุ่นพี่เรา 3ปี
สิวเราไม่ค่อยมีคะ มันมีแต่รอยดำ/แดงงี้คะ
ถ้าใครมาอ่านแล้ว ขอกำลังใจหน่อยคะ😰
ขอบคุณคะ
เพราะสิวทำให้เราไม่อยากเจอคน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เมื่อก่อนเราเป็นคนที่ร่าเริงมาก ใครๆเขาก็ชอบมาชวนไปนู้นไปนี่ แต่พอเป็นสิว มันทำให้เรากลายเป็นคนละคนเลยคะ ตอนนี้กลายเป็นคนที่เก็บตัว อยู่แต่ในบ้าน ไม่อยากไปไหน คนในครอบครับชวนไปไหนเราก็ไม่ไป ทั้งๆที่ใจก็อยากไปนะคะ แต่กลัวคนอื่นเห็น คนอื่นจะว่ายังไง และช่วงนี้ก็เป็นช่วงโควิดด้วย ตั้งแต่ได้รู้ว่าโรงเรียนจะเปิดเดือน7อีก เราดีใจมาก และเวลาเราอยู่ในบ้านถ้าได้ยินเสียงรถใครมา เราก็ขึ้นไปอยู่ในห้องเลยคะ เพราะกลัวว่าเขาจะเห็นหน้าเรา
.
.
.
แม้กระทั่งคนในครอบครัวยังบอกเลยว่า ขนาดหลานยังไม่อยากหอมเองเลย T_T
พี่ชายเราชอบเวลาเห็นหน้าเรา เขาจะบอกว่าหน้าเราเป็นอย่างนู้นอย่างนี้ บางทีก็แอบไปร้องไห้บ้าง บางวันตอนนอนก็คิดนะว่าพรุ่งนี้ขอให้ไม่ขึ้นอีกนะ มันทรมานมาก จากคนที่ร่าเริงกลายมาเป็นคนที่อ่อนแอเพราะสิว
.
.
.
เราบอกแม่เราตลอดนะว่า...แม่มีเงินไหม พาไปคลีนิกหน่อยได้ไหม แม่จะปฏิเสธตลอดคะ บอกว่าก็แค่เป็นแค่นี้จะไปหาหมอทำไม บ้านเราก็ไม่ค่อยมีตังค์สักเท่าไหร่คะ จะซื้อแต่ละอย่างก็ต้องคิด ได้แค่ซื้อว่านหางจรเข้ใช้คะ เพราะไม่มีตังค์
ตอนนี้เราอยู่ ม.6 ปีหน้าขึ้นมหาลัยแล้ว ยิ่งเครียดขึ้นไปใหญ่เลยคะ ต้องเจอคนมากกว่านี้แน่ แต่ก็ดีเราก็มีแฟนดีๆ ที่คอยให้กำลังใจเรา ขนาดเราเป็นสิวเขายังไม่ทิ้งเราเลย ตอนนี้คบกัน3ปีแล้วคะ เขาเป็นรุ่นพี่เรา 3ปี
สิวเราไม่ค่อยมีคะ มันมีแต่รอยดำ/แดงงี้คะ
ถ้าใครมาอ่านแล้ว ขอกำลังใจหน่อยคะ😰
ขอบคุณคะ