อาการแบบนี้เรียกว่าอะไรคะ? มีทางแก้มั้ย

สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เป็นผู้หญิง อายุ 15 จะ 16 แล้วค่ะ เรามีอาการที่เรารู้สึกว่าทำไมเราต้องมาเสียใจกับเรื่องแบบนี้ด้วย เราเป็นคนที่ขี้น้อยใจมากๆ ชอบคิดเล็กคิดน้อยชอบเก็บเรื่องนั้นเรื่องนู้นมาคิดแล้วก็ร้องไห้ออกมาอยู่ดีๆก็รู้สึกเสียใจ เราจะลองยกตัวอย่างให้ฟังนะคะ เช่น เพื่อนเราไม่คุยกัยเราไรแบบนี้อ่ะค่ะ ไปคุยกับคนอื่นแล้วก็ไม่สนใจเรา เราก็จะแบบน้อยใจไม่โอเคกับที่เพื่อนทำโดยที่เราก็รู้นะคะว่าเพื่อนเรามันแค่อยากจะคุยกับเพื่อนอีกคนเฉยๆ แต่เราก็เสียใจอยู่ดีอ่ะค่ะยังมีความรู้สึกน้อยใจ เวลาเพื่อนถามว่าเป็นอะไรเราก็จะตอบว่าป่าว โดนที่ในใจเราแบบมันไปแล้วอ่ะค่ะ แบบไม่โอเคแล้ว แต่ปากเรามันยังแข็งไม่บอกอยู่ ทุกๆครั้งที่มีเรื่องแบบนี้เราพยายามบอกตัวเองนะคะว่า เป็นไม่เป็นไรเพื่อนมันก็แค่คุยกับอีกคนเฉยๆเดียวมันก็มาคุยกับเราเอง อย่าร้องไห้ เราบอกกับตัวเองแบบนี้ทุกๆครั้งค่ะ พอเราเริ่มได้สติไม่ร้องแล้ว  เราก็แบบโอเคไม่ร้องนะไม่ร้อง แต่พอเพื่อนมันทัก อยู่ดีๆน้ำตาจะไหลเลยค่ะ เหมือนมีอะไรมาสกิดให้น้ำตาแตกอ่ะค่ะ แต่เราก็ยังแบบไม่นะไม่ร้องพยายามแบบมากๆๆๆๆๆ บ้างครั้งก็ทำให้ไม่ร้องได้ แต่ครั้งที่ร้องนี้เยอะกว่านะสิค่ะ แบบเรารู้อยู่แก่ใจอ่ะว่ามันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่องเพื่อนเรามันอาจจะคิดว่าเรางี่เงาไปมั้ยก็ไรแบบนี้มันจะทำให้เราดูน่ารำคาญอ่ะค่ะเราไม่อยากต้องการให้เพื่อนคิดแบบนั้น เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เป็นกับแค่เพื่อนอย่างเดีย วนะคะ แต่เป็นกับแทบทุกคนเลยค่ะ ทั้งครอบครัว ป้า น้า พี่ ยาย น้อง แต่เราก็พยายามเก็บความรู้สึกตลอดนะคะ แต่บางครั้งมันไม่อยู่จริงๆอ่ะค่ะ เวลาเราร้องไห้อยู่ชอบคิดว่าร้องทำไมมีเรื่องอะไรให้เสียใจ ทำไมเราถึงร้องอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ แต่ก็ร้องออกมาเรื่อยๆเลย จนตอนนี้เราอยากจะแก้ไขมันมากๆค่ะ เราอยากจะไม่เป็นคนขี้น้อยใจแบบนั้นอยากแบบให้ตัวเองมีเหตุผลมากกว่านี้ ให้อดทนมากกว่านี้ ไม่ต้องมาเสียใจกับเรื่องอะไรแบบนี้ ไรงี้อ่ะค่ะ พอจะมีทางแก้มั้ยคะ อยากหายมากจริงๆ รู้สึกไม่อยากแบกรับความรู้สึกแบบนี้ไวกับตัวเองแล้วอ่ะค่ะ บางครั้งก็คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้านะคะ แต่เราไม่ได้เป็นถึงขนาดนั้น หรือเราเป็นโรคซึมเศร้าคะ?

ปล.ถ้าเราเขียนไม่รู้เรื่องต้องขอโทษด้วยนะคะ🙏