โปรดอ่านรายละเอียดตอนแรกได้ที่นี่
https://pantip.com/topic/39969901
การเดินทางวันที่ 5
เช้านี้ก็เหมือนเดิมเก็บของย้ายเมืองอีกแล้ว และวันนี้จะเป็นวันที่นั่งรถไกลที่สุดคือตีรถยาวจากเมืองซัคเกอร์ไปถึงบาฮาวาพอร์ ราวๆ เกือบ 400 กิโลเมตร ใช้เวลาราวๆ 5 ชั่วโมงกว่า ระหว่างทางเราแวะถ่ายรูปกันที่หนึ่งในมรดกโลก(อีกแล้ว) ที่สุสานมีชื่อว่าบีบี จาวานดิ สร้างในปี 1493 โดยราชวงศ์จากอิหร่าน สร้างเป็นทรงแปดเหลี่ยมจากอิฐดินเผาและตกแต่งด้วยกระเบื้อง โลนลี่แพลเนทเคยไปลงเป็นรูปปกหนังสือเมื่อหลายปีก่อน(ถ้าจำไม่ผิด) พอไปถึงนี่ คือ..
ใช่ค่ะ ซ่อมเยอะมากค่ะ
เรื่องแรก ในรูปนั้นสวยมาก แต่ความจริงคือด้านหลังพังถล่มลงมาแล้ว จากน้ำท่วมเมื่อหลายปีก่อน กำลังซ่อมแซมกันอยู่(ยังไม่ถึงไหน)
เรื่องที่สอง ลานด้านหน้าเต็มไปด้วยหลุมศพมากมาย ฝังแบบเรียบง่ายคือฝังศพลงไปแล้วทำก่อปูนกลมๆ มาปิดทับพอรู้ว่าเป็นหลุมฝังศพ คืออันนี้ไม่รู้เอง เลยไม่คิดว่าจะมีหลุมศพโบกปูนอยู่ด้านหน้ามากมายขนาดนี้
เรื่องที่สาม ด้านใกล้กัน มีที่ตั้งของศาสนสถานอยู่ เป็นของมุสลิม ไกด์ถามว่าอยากดูไหม เราก็ตกลง วิธีการเข้าไปคือ ต้องถอดรองเท้าและต้องคลุมผมสำหรับผู้หญิง ด้านในคือจะมีหลุมศพของผู้นำทางจิตวิญญาณ ซึ่งในภาษาอังกฤษไกด์เรียก Saint เลย คืออธิบายว่าเป็นมุสลิมนะ แต่ว่าการสวดมนต์ต่อพระเจ้านั้นช่างห่างไกลเหลือเกิน ดังนั้น ก็จะมีบางคนที่เป็นผู้รู้ ผู้เชี่ยวชาญอะไรบางอย่าง ซึ่งเป็นคนดีและคนเก่ง อันเป็นที่นับหน้าถือตาเป็นอย่างมากเมื่อตอนมีชีวิตอยู่ พอเขาตายลงก็จะฝังศพไว้ที่ศาสนสถานที่ว่านี้ แล้วผู้คนที่ยังนับถือเขาก็เข้ามาขอพรกับหลุมศพของเขา (ด้วยการเดินไปจับผ้าที่คลุมหลุมศพนั้นแล้วอธิฐาน) ด้วยเชื่อว่าเขาเหล่านี้คือผู้เป็นที่รักของพระเจ้า ดังนั้น เขาจะนำเอาคำขอของชาวบ้านส่งต่อไปถึงพระเจ้าได้โดยตรง ไม่เหมือนกับที่เราต้องสวดมนต์ต่อพระเจ้าด้วยตัวเอง
นี่รูปอีกด้านหนึ่งที่ซ่อม พร้อมด้วยสุสานเรียงราย
ด้านในก็ซ่อมหนักอยู่
มุมมหาชน
เสียดายมาก เพราะที่เคยเสริชรูปดูในเนท มันสวยมากๆ ที่นี่ ไม่แน่ใจว่าป่านนี้ซ่อมเสร็จรึยัง
และนี่คือศาสนสถานที่อยู่ด้านหน้าของสุสานแห่งนี้ตามที่ได้เล่าไปข้างต้น
ด้านในไม่ได้ถ่ายรูปมา จำไม่ด้ว่าเขาห้ามถ่ายรูปรึเปล่า แต่จากการที่เข้าไปเยี่ยมชมมาหลายแห่ง จะมีลักษณะคล้ายกันหมด คือเป็นตัวอาคารที่ใหมญ่มาก พื้นปูเสื่ออย่างในภาพ ตกแต่งด้วยภูระย้าทำจากดอกไม้หรือวัสดุท้องถิ่นพวกงานฝีมือต่างๆ ในตัวอาคาร สิ่งที่สำคัญที่สุดคือที่เก็บร่างของนักบุญที่ชุมชนชั้นๆ นับถือ ซึ่งล่วงลับไปแล้ว แล้วได้รับการนับถือสืบต่อมา
ผู้เข้ามาสักกะระต้องถอดรองเท้าที่ประตูทางเข้า (ซึ่งฝุ่นเยอะทุกแห่ง) และเข้าไปเพื่อขอพรกับนักบุญท่านนั้นๆ
ฟังที่ไกด์แล้วก็เฮ้ย.. ไปประเทศมุสลิมมาก็พอสมควร เพิ่งเคยได้ยินอะไรแบบนี้ เพราะสำหรับเราซึ่งไม่ใช่มุสลิม เราเข้าใจว่าไม่มีการนับถืออื่นใด นอกเหนือจากพระเจ้า ท่านนบีมูฮัมหมัด และคัมภีร์อัลกุรอ่านอีกแล้ว แต่ไม่ใช่กับปากีสถานค่ะ ที่นี่มี และมีมากมายด้วย คือศาสนสถานในลักษณะนี้มีอยู่ทั่วปากีสถาน คล้ายๆ กับว่าให้ชาวบ้านได้เข้าถึงพระเจ้าได้ง่ายขึ้น และสิ่งที่ตามมาก็คือ ลูกหลานของคนที่ได้รับการยกย่องเป็นนักบุญเหล่านี้ กลายเป็นคนร่ำรวย (เพราะชาวบ้านเอาของมาถวายมากมาย) แล้วก็เข้าสู่สภา (เพราะชาวบ้านเลือกตั้งเข้ามา) แล้วก็เข้าไปแล้วก็ไม่ได้ช่วยให้ประเทศพัฒนายังไง แล้วก็เลือกตั้งเข้ามาใหม่วนเวียนกันต่อไป ฟังเขาเล่าแล้วก็ปวดหัวดีไม่หยอก
บอกลาที่นี่กันอีกรูปตอนแดดบดพอดี
เราโบกมือถือลาที่นี่แล้วนั่งรถกันต่อยาวๆ ถึงเมืองต่อไป บาฮาวาลพอร์
[CR] เมื่อฉันไปปากีสถาน จากใต้จรดเหนือ ตอนที่ 2
https://pantip.com/topic/39969901
การเดินทางวันที่ 5
เช้านี้ก็เหมือนเดิมเก็บของย้ายเมืองอีกแล้ว และวันนี้จะเป็นวันที่นั่งรถไกลที่สุดคือตีรถยาวจากเมืองซัคเกอร์ไปถึงบาฮาวาพอร์ ราวๆ เกือบ 400 กิโลเมตร ใช้เวลาราวๆ 5 ชั่วโมงกว่า ระหว่างทางเราแวะถ่ายรูปกันที่หนึ่งในมรดกโลก(อีกแล้ว) ที่สุสานมีชื่อว่าบีบี จาวานดิ สร้างในปี 1493 โดยราชวงศ์จากอิหร่าน สร้างเป็นทรงแปดเหลี่ยมจากอิฐดินเผาและตกแต่งด้วยกระเบื้อง โลนลี่แพลเนทเคยไปลงเป็นรูปปกหนังสือเมื่อหลายปีก่อน(ถ้าจำไม่ผิด) พอไปถึงนี่ คือ..
ใช่ค่ะ ซ่อมเยอะมากค่ะ
เรื่องแรก ในรูปนั้นสวยมาก แต่ความจริงคือด้านหลังพังถล่มลงมาแล้ว จากน้ำท่วมเมื่อหลายปีก่อน กำลังซ่อมแซมกันอยู่(ยังไม่ถึงไหน)
เรื่องที่สอง ลานด้านหน้าเต็มไปด้วยหลุมศพมากมาย ฝังแบบเรียบง่ายคือฝังศพลงไปแล้วทำก่อปูนกลมๆ มาปิดทับพอรู้ว่าเป็นหลุมฝังศพ คืออันนี้ไม่รู้เอง เลยไม่คิดว่าจะมีหลุมศพโบกปูนอยู่ด้านหน้ามากมายขนาดนี้
เรื่องที่สาม ด้านใกล้กัน มีที่ตั้งของศาสนสถานอยู่ เป็นของมุสลิม ไกด์ถามว่าอยากดูไหม เราก็ตกลง วิธีการเข้าไปคือ ต้องถอดรองเท้าและต้องคลุมผมสำหรับผู้หญิง ด้านในคือจะมีหลุมศพของผู้นำทางจิตวิญญาณ ซึ่งในภาษาอังกฤษไกด์เรียก Saint เลย คืออธิบายว่าเป็นมุสลิมนะ แต่ว่าการสวดมนต์ต่อพระเจ้านั้นช่างห่างไกลเหลือเกิน ดังนั้น ก็จะมีบางคนที่เป็นผู้รู้ ผู้เชี่ยวชาญอะไรบางอย่าง ซึ่งเป็นคนดีและคนเก่ง อันเป็นที่นับหน้าถือตาเป็นอย่างมากเมื่อตอนมีชีวิตอยู่ พอเขาตายลงก็จะฝังศพไว้ที่ศาสนสถานที่ว่านี้ แล้วผู้คนที่ยังนับถือเขาก็เข้ามาขอพรกับหลุมศพของเขา (ด้วยการเดินไปจับผ้าที่คลุมหลุมศพนั้นแล้วอธิฐาน) ด้วยเชื่อว่าเขาเหล่านี้คือผู้เป็นที่รักของพระเจ้า ดังนั้น เขาจะนำเอาคำขอของชาวบ้านส่งต่อไปถึงพระเจ้าได้โดยตรง ไม่เหมือนกับที่เราต้องสวดมนต์ต่อพระเจ้าด้วยตัวเอง
นี่รูปอีกด้านหนึ่งที่ซ่อม พร้อมด้วยสุสานเรียงราย
ด้านในก็ซ่อมหนักอยู่
มุมมหาชน
เสียดายมาก เพราะที่เคยเสริชรูปดูในเนท มันสวยมากๆ ที่นี่ ไม่แน่ใจว่าป่านนี้ซ่อมเสร็จรึยัง
และนี่คือศาสนสถานที่อยู่ด้านหน้าของสุสานแห่งนี้ตามที่ได้เล่าไปข้างต้น
ด้านในไม่ได้ถ่ายรูปมา จำไม่ด้ว่าเขาห้ามถ่ายรูปรึเปล่า แต่จากการที่เข้าไปเยี่ยมชมมาหลายแห่ง จะมีลักษณะคล้ายกันหมด คือเป็นตัวอาคารที่ใหมญ่มาก พื้นปูเสื่ออย่างในภาพ ตกแต่งด้วยภูระย้าทำจากดอกไม้หรือวัสดุท้องถิ่นพวกงานฝีมือต่างๆ ในตัวอาคาร สิ่งที่สำคัญที่สุดคือที่เก็บร่างของนักบุญที่ชุมชนชั้นๆ นับถือ ซึ่งล่วงลับไปแล้ว แล้วได้รับการนับถือสืบต่อมา
ผู้เข้ามาสักกะระต้องถอดรองเท้าที่ประตูทางเข้า (ซึ่งฝุ่นเยอะทุกแห่ง) และเข้าไปเพื่อขอพรกับนักบุญท่านนั้นๆ
ฟังที่ไกด์แล้วก็เฮ้ย.. ไปประเทศมุสลิมมาก็พอสมควร เพิ่งเคยได้ยินอะไรแบบนี้ เพราะสำหรับเราซึ่งไม่ใช่มุสลิม เราเข้าใจว่าไม่มีการนับถืออื่นใด นอกเหนือจากพระเจ้า ท่านนบีมูฮัมหมัด และคัมภีร์อัลกุรอ่านอีกแล้ว แต่ไม่ใช่กับปากีสถานค่ะ ที่นี่มี และมีมากมายด้วย คือศาสนสถานในลักษณะนี้มีอยู่ทั่วปากีสถาน คล้ายๆ กับว่าให้ชาวบ้านได้เข้าถึงพระเจ้าได้ง่ายขึ้น และสิ่งที่ตามมาก็คือ ลูกหลานของคนที่ได้รับการยกย่องเป็นนักบุญเหล่านี้ กลายเป็นคนร่ำรวย (เพราะชาวบ้านเอาของมาถวายมากมาย) แล้วก็เข้าสู่สภา (เพราะชาวบ้านเลือกตั้งเข้ามา) แล้วก็เข้าไปแล้วก็ไม่ได้ช่วยให้ประเทศพัฒนายังไง แล้วก็เลือกตั้งเข้ามาใหม่วนเวียนกันต่อไป ฟังเขาเล่าแล้วก็ปวดหัวดีไม่หยอก
บอกลาที่นี่กันอีกรูปตอนแดดบดพอดี
เราโบกมือถือลาที่นี่แล้วนั่งรถกันต่อยาวๆ ถึงเมืองต่อไป บาฮาวาลพอร์
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้