หัวข้อข้างต้นหลายๆคนคงตัดสินไปเเล้วว่าเราเป็นคนที่เหลาะแหล่ะ ดูยอมเเพ้กับอะไรง่ายๆ เเต่อยากจะขอเกริ่นนำเพื่อจะได้เห็นภาพมากยิ่งขึ้น
การได้ทำงานในที่ๆมีปัญหามากมายให้รับมือเรื่อยๆ สำหรับเราตอนเเเรกก็คิดว่าไม่เท่าไหร่ ดีเสียอีกทำให้เราเป็นงาน ได้ทำในสิ่งใหม่ที่เราไม่เคยทำ ได้ความรู้เพิ่ม ได้ประสบการณ์ในการทำงานที่จะทำให้เราเเข็งเเกร่งมากยิ่งขึ้น บวกกับบรรยากาศในการทำงานก็ไม่เครียดสักเท่าไหร่
เเต่ช่วงหลัง บริษัทได้เริ่มขยายกิจการหมวดหมู่ใหม่ ซึ่งต้องคอยเซตระบบ จัดการแก้ไขปัญหาอย่างไม่มีหยุดพัก คอยซัพพอร์ตเเผนกใหม่ ตั้งเเต่เรื่องเล็กๆอย่างการเทรนงานจัดเเจง เเจ้งหน้าที่แก่พนักงาน งานฝั่งฝ่ายบุคคล งานในส่วนของฝั่งบัญชี รวมไปถึงทีมเทคนิค ยาวไปจนถึงเรื่องการที่ต้องควบคุมเรื่องกำหนด สั่งการเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานรัฐวิสาหกิจกันเลยทีเดียว จากจุดเริ่มต้นที่เข้ามาทำงานในสายครีเอทีฟ กลับกลายเป็นต้องดูแลอะไรที่เราไม่สามารถลงไปทำได้ด้วยตนเอง เเต่ต้องแก้ไขมันให้สามารถดำเนินการต่อไปได้ ความสนุกที่เคยมี ความตื่นเต้นที่อยากจะตื่นไปทำงานในทุกๆเช้า กลับเเทรกเเทนด้วยความ หดหู่ ความรับผิดชอบ ความท้อเเท้ในการที่จะไปทำงาน
วันนี้เราจะต้องซัพพอร์ตทุกคน ช่วยเหลือทุกตำแหน่ง ผิดพลาดขึ้นมาคนที่ต้องรับผิดชอบ เเละ ต้องแก้ไขมัน กลับมีเเค่ฉันที่ต้องทำให้ความผิดพลาดนั้นหายไป มันทำให้เรารู้สึกเบื่อ รู้สึกอยากร้องไห้เเบบไม่รู้สาเหตุ อยากตะโกน อยากอยู่คนเดียว ฉันรู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่เจอเรื่องหนักๆมาเยอะกว่าฉัน หลายคนอาจจะหัวเราะออกมา เพียงเพราะไม่เห็นว่าเรื่องนี้มันจะทำให้รู้สึกเเย่อะไรขนาดนั้น
เเต่สำหรับฉัน ฉันไม่รู้จะอธิบายอะไรคงจะพูดได้เพียงคำว่า "ทำไมต้องฉัน,ฉันเหรอ,คนที่เชี่ยวชาญไปไหนกันหมด" ฉันควรจะต้องทำยังไงเพื่อให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนี้เสียที ขอบคุณเพื่อนๆที่อ่านจนถึงตรงนี้ อย่างน้อยก็มีคนที่รับรู้ความรู้สึกของฉันเเม้จะไม่รู้จักกัน ขอบคุณจริงๆ
เอือมระอา เบื่อ เครียด เซง ความรู้สึกปนเป ที่เกิดขึ้นกับระบบการทำงาน ที่หลอกกันด้วยคำว่า ทำงานเเบบครอบครัว?
การได้ทำงานในที่ๆมีปัญหามากมายให้รับมือเรื่อยๆ สำหรับเราตอนเเเรกก็คิดว่าไม่เท่าไหร่ ดีเสียอีกทำให้เราเป็นงาน ได้ทำในสิ่งใหม่ที่เราไม่เคยทำ ได้ความรู้เพิ่ม ได้ประสบการณ์ในการทำงานที่จะทำให้เราเเข็งเเกร่งมากยิ่งขึ้น บวกกับบรรยากาศในการทำงานก็ไม่เครียดสักเท่าไหร่
เเต่ช่วงหลัง บริษัทได้เริ่มขยายกิจการหมวดหมู่ใหม่ ซึ่งต้องคอยเซตระบบ จัดการแก้ไขปัญหาอย่างไม่มีหยุดพัก คอยซัพพอร์ตเเผนกใหม่ ตั้งเเต่เรื่องเล็กๆอย่างการเทรนงานจัดเเจง เเจ้งหน้าที่แก่พนักงาน งานฝั่งฝ่ายบุคคล งานในส่วนของฝั่งบัญชี รวมไปถึงทีมเทคนิค ยาวไปจนถึงเรื่องการที่ต้องควบคุมเรื่องกำหนด สั่งการเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานรัฐวิสาหกิจกันเลยทีเดียว จากจุดเริ่มต้นที่เข้ามาทำงานในสายครีเอทีฟ กลับกลายเป็นต้องดูแลอะไรที่เราไม่สามารถลงไปทำได้ด้วยตนเอง เเต่ต้องแก้ไขมันให้สามารถดำเนินการต่อไปได้ ความสนุกที่เคยมี ความตื่นเต้นที่อยากจะตื่นไปทำงานในทุกๆเช้า กลับเเทรกเเทนด้วยความ หดหู่ ความรับผิดชอบ ความท้อเเท้ในการที่จะไปทำงาน
วันนี้เราจะต้องซัพพอร์ตทุกคน ช่วยเหลือทุกตำแหน่ง ผิดพลาดขึ้นมาคนที่ต้องรับผิดชอบ เเละ ต้องแก้ไขมัน กลับมีเเค่ฉันที่ต้องทำให้ความผิดพลาดนั้นหายไป มันทำให้เรารู้สึกเบื่อ รู้สึกอยากร้องไห้เเบบไม่รู้สาเหตุ อยากตะโกน อยากอยู่คนเดียว ฉันรู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่เจอเรื่องหนักๆมาเยอะกว่าฉัน หลายคนอาจจะหัวเราะออกมา เพียงเพราะไม่เห็นว่าเรื่องนี้มันจะทำให้รู้สึกเเย่อะไรขนาดนั้น
เเต่สำหรับฉัน ฉันไม่รู้จะอธิบายอะไรคงจะพูดได้เพียงคำว่า "ทำไมต้องฉัน,ฉันเหรอ,คนที่เชี่ยวชาญไปไหนกันหมด" ฉันควรจะต้องทำยังไงเพื่อให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนี้เสียที ขอบคุณเพื่อนๆที่อ่านจนถึงตรงนี้ อย่างน้อยก็มีคนที่รับรู้ความรู้สึกของฉันเเม้จะไม่รู้จักกัน ขอบคุณจริงๆ