สมัยพระพุทธเจ้า ไม่ได้ภาวนาว่า พุทโธ

สำหรับผู้มีศรัทธากล้า การเจริญพุทธานุสสติเป็นคำแนะนำที่เหมาะสม ตัวอย่างในสมัยพุทธกาลที่เจริญพุทธานุสสติจนจบกิจนั้นมีอยู่ ด้วยพระภิกษุณีมารดาสิงคาลมาณพ ระลึกถึงรูปพระพุทธเจ้าอยู่เสมอ ความพิศดารและความล

หายใจเข้าพุท หายใจออกโธ มีอานิสงส์แรงที่สุด และได้บุญมหาศาล เป็นสุดยอดกรรมฐานอันดับ 1 กรรมฐานแบบไหน ก็ไม่เทียบเท่ากับ อานาปานสติ+กับพุทโธอีกแล้ว อานาปานสติ+กับพุทโธ เป็นอันดับ 1 มีอานิสงส์แรงมากๆ บริก

ในพระไตรปิฏก หัวข้อเรื่องสติปัฏฐาน 4 เช่น ในหมวดอิริยาปถบรรพ กล่าวว่า "เดินก็รู้ชัดว่าเดิน" แต่หลายๆอาจารย์กลับสอนว่า เดินก็ให้ดูลมหายใจ ภาวนา พุทโธ บ้าง ภาวนาอย่างอื่นบ้าง ดันเอาอานาปานสติม

ผมเคยอ่านพระไตรปิฎก เรื่องสติปัฏฐาน 4  ผมเห็นมีกำหนด รู้ เดิน ยืน นั้ง นอน กินข้าว เข้าห้องน้ำ และ รู้ ปวด เจ็บ จากที่ผมอ่านมาโดยรวม ผมคิดว่า การทำกรรมฐานคำกำหนดน่าจะกำหนดคำในปัจจุบัน สัมมาวาจา ข

วิปัสสนา กับ ไตรลักษณ์ คืออันเดียวกัน หรือ คนละอัน?

ลมหายใจทำให้รู้สติปัฏฐาน ทำให้เกิดปัญญาเห็นปฏิจจสมุปบาทจริงไหม?

ผมไม่ทราบว่าตนเองจะเหมาะกับแนวไหน ผมทำหลายๆแนวในวันเดียวกัน หรือสลับกันไปได้มั้ยครับ เช่น เริ่มจากบริกรรมพุทโธ พุทโธ แบบสมถะกรรมฐานก่อนซัก สิบห้านาที แล้ว มาตามลมหายใจ ยุบหนอ พองหนอ ตามแนวสติปัฏฐาน ทำ

ฤาษีไม่รู้จัก อานาปานสติกรรมฐาน ฤาษีรู้จักแต่เพ่งไป เพ่งดิน เพ่งต้นไม้ เพ่งอากาศ เพ่งลม ฤาษีไม่รู้จักดูลมหายใจ ฤาษีไม่รู้จักสติ สติดูลมหายใจเป็นพระพุทธเจ้าค้นพบแล้วนำมาสอน สติทำให้เกิดวิปัสสนา ถ้าไม่