เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองสูง (แบบผิดๆ) VS ไม่เป็นคนไม่มั่นใจอะไรเลย (ต้องปรึกษาตลอด) แบบไหนดีกว่าคะ

ผมเป็นคนชอบปลอบใจคนอื่นและให้คำปรึกษากับคนอื่นมากๆ เพราะผมรู้ว่าการที่มีคนคอยอยู่ข้างๆนั้นดีกว่าการที่เราเจ็บและเก็บใว้คนเดียว แต่ก็น่าแปลกผมปลอบใจคนอื่นและให้คำปรึกษาคนอื่นได้แต่ทำไม คำพวกนั้นที่ผมใช

ตอนนี้เครียดมาก อยากมีคนคอยปรึกษาให้คำแนะนำค่ะ ใครใจดีช่วยมาเป็นที่ปรึกษาให้หน่อยนะคะ

อีกใจเราก็อยากมีความรักมีคนคอยอยู่ข้างๆให้กำลังใจเรา คอยเป็นที่ปรึกษาเรา แต่อีกใจเรายังเจ็บจนฝั่งใจจนกลายเป็นไม่กล้าที่จะมีความรักกลายเป็นความระแวงและกลัวหน่อยๆในความรัก มีใครเป็นแบบนี้ไหม

พยายามบอกตัวเองว่าให้มั่นใจ เเต่พอเจอสถานการณ์กดดัน รึ คนที่มั่นใจกว่าเรา เราก็กลัว เกรงๆ ไม่กล้าตักสินใจ สิ่งสำคัญ เราไม่มั่นใจในตัวเอง คนไม่ดีชอบเข้าหาบ่อย เเต่พอมาสังเกตดูเพื่อนๆที่มั่นใจ คนไม่ดี

คือนอยมากค่ะเพราะนี่เป็นคนคิดมาก ปกติอยู่บ้านก็ไมาได้แต่งหน้าอยู่แล้ว เวลาแต่งก็ไม่ได้แต่งหนาไม่ได้แต่งขาวอะไรเลย แต่พอโดนทักงี้หมดความมั่นใจมากๆ ทั้งๆที่เขาก็ไมาได้มีอะไรที่ดูดีเลย ดีแต่ปาก เลยอยากจะ

คือ อยากถามว่า ผิดไหมคะ? ที่ปิดบังเรื่องต่างๆของเราจากครองครัวทั้งที่ทรมานอยากจะเล่าแต่เราก็นคกถึงครองครัวก่อนเสมอ เคยคิดอยากจะคุยกับแม่ แต่แม่เราก็ เครียดมากๆแล้วเพราะต้องทำงาน ดูแล รับฟังต่างๆ ในหลา

ผมไม่รู้ควรทำยังไงต่อดี มีอาการทางจิตเริ่มร้องไห้กับความผิดหวังของตัวเอง เวลาผมน้อยใจ หรือ รู้สึกไม่ดีกับตัวเองจะกลับไปคิดถึงอดีตที่ไม่สามารถแก้ไขได้ จะจมทุกข์กับมันตลอดเวลา ทำให้กลายเป็นคิดมาก จะด่าต

เราเพิ่งอกหักตอน 30 ปลายๆ นี้เอง หมาดๆ เลย คิดว่าคงเลิกคิดตอนนี้แหละ ก่อนหน้าที่จะมีรักครั้งนี้ก็ทิ้งช่วงห่าง 4-5 ปี ถึงกล้าเปิดใจ ความรักมันก็ดีในแง่ของมีคนคอยห่วงใยให้กำลังใจกัน แต่มองไปว่าถ้าต้อง

คือเรากำลังลังเลอยู่ว่าจะเข้าเรียนมหาลัยไหนดีระหว่างธรรมศาสตร์กับมศวเลยอยากจะให้พี่ๆที่เคยเรียนช่วยบอกแนวทางการเรียนหน่อย เราจะเรียนวิตวิทยาให้คำปรึกษานะ

วันนี้เราจะเล่าปัญหาให้ฟัง คือว่าพี่เราเคยสัญญาว่าจะให้เงินเราจัดฟัน (เราเป็นคนที่ฟันเหยินมาก ทำให้ไม่มีความมั่นใจในการยิ้ม เพื่อนไม่คุยด้วยเพราะกลัวฟันเรา ทำให้เรากลายเป็นคนขี้อาย ไม่กล้าเข้าสังคม มี