เมื่อ"ความรัก"ทำให้เธียรพยามยามเรียนรู้ที่จะ"รัก"เมย 😭

เปิดเรื่องมาก็เข้าช่วงดราม่าหนักเลย 
ละครเฉลยปมตั้งแต่ตอนต้นเรื่อง ที่เธียร เกือบตายเพราะรถตกน้ำ
แม่มาเฉลยปม ว่าที่เธียรรอดมาถึงทุกวันนี้ได้ เพราะตอนนั้นเมยยอมโดดลงไปช่วยเธียร
แม้เมยจะกลัวน้ำ จนสุดท้าย เมยช่วยเธียรได้สำเร็จแล้วมองเห็นเธียรลอยสูงขึ้นไป 
ตรงนี้ละครใส่เพลงมาได้พอดีจริงๆ "อยากบอกเธอ ที่ฉันทำอย่างนั้น เพราะฉันนั้นเต็มใจให้เธอ...."
ทำเอาเธียรช็อคไปเลยพอรู้ความจริง  แม่ก็ยังรู้สึกเสียใจ ที่ลูกตัวเองเป็นเหตุให้เกือบสูญเสียเมยไปเช่นกัน
แถมเมยยังมาขอให้ทุกคนปิดเป็นความลับ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

****ขอแทรกนิดนึง คือเข้าใจเมยนะ แต่อีกข้าง เธียร ก็เหมือนคนโง่ แบบเอาตรงๆ ถ้าเธียรเสียเมยไป
แต่ตัวเอง พึ่งมารู้ตัวว่าเมยทำอะไรให้เธียร ที่ยอมแลกได้แม้แต่ชีวิต ผมเป็นเธียร ผมคงรู้สึกติดค้างไปตลอดชีวิตอะ
คือจะบอกไงดี เข้าใจว่าหวังดี อยากช่วยไม่ต้องการหวังให้ตอบแทน แต่หากมองในมุมมองผม 
ผมคงอยากตอบแทนเมย ทำดียิ่งขึ้น กับคนที่ทำให้ผมรอดแน่ๆ ไม่มีทางที่จะทำร้ายจิตใจอะไรเมยเด็ดขาด แม้จะคิดกับเมยแค่น้อง****

มาต่อกันที่ยังคงเล่นอยู่จากการที่เธียรฟื้น
ละครขยี้เข้าไปอีก โดยการพาย้อนให้เราได้ดูนานกว่าเดิม ว่าแม้เมยจะเพิ่งรอดตายมาหยกๆ
แต่ตัวเองกลับต้องมาทำตัวสดใส ร่าเริง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยิ่งตอกย้ำคนดูว่าเมยรักเธียรแบบสุดๆจริงๆ
กลับมาปัจจุบัน ที่แม่กับเธียรมานั่งร้องกัน 2 คน ตรงนี้เธียรกับแม่แสดงดีมาก ยกนิ้วให้เลย ร้องตามเลยอะ
ตรงนี้แม้ผมจะทีมเมย แต่ผมก็เห็นใจเธียรนะ มันเหมือนคนที่ ทำไมผมไม่รู้อะไรเลย แต่ผมเริ่มรักเมย ผมก็ได้รู้เรื่องต่างๆ
ที่เมยทำให้เธียร ที่แม้จะแลกด้วยชีวิตเมย แต่ตอนนี้ เมยกลับอยากออกไปจากชีวิตเธียรแล้ว ผมเป็นเธียรผมก็ไม่รู้จะทำอะไร
นอกจากร้องแล้วแหละ เพราะขนาดแสดงออกมากมาย แต่เมยก้ยังไม่เชื่อ จนเมยตัดคำขาดว่าจะไปเรียนแล้ว 

***ที่เธียรร้องตรงนี้ เป็นผม ผมคงรู้สึกบอกไม่ถูกออะ จะไปขอให้เขากลับมา ทั้งๆที่เขาเคยช่วยตัวเองมาต่างๆนา โดยเหตุผลว่า
ผมรักเขาแล้วตอนนี้ ผมจะเป็นคนรักที่ดี ผมก็ไม่รู้ว่า ตอนนี้มันทันไหม เมยอาจหมดใจไปแล้ว 
และสิ่งสุดท้ายที่ผมคิดว่า ตัวเธียร น่าจะคิดแบบเดียวกัน คือ "การรั้งเมยไว้ จะทำให้เธียรเป็นคนเห็นแก่ตัว" ขึ้นมาทันทีเลยนะ
เพราะหากเราลองมองในมุมมองเธียร คือตอนนี้เมยเปลี่ยนไปแล้ว และสถานะเมยตอนนี้ เหมือนคนที่ตัวเองไม่อาจเอื้อมถึงอะ
เพราะยิ่งเธียรอยากเจอหน้า แต่เมยกลับอยากหลบหน้า-----------หมดไปตอนที่ 1

ตัดมาเข้าสู่เธียรเขียนจดหมายทั้งน้ำตาถึงเมย
สาทยายความรู้สึกของตัวเอง ความผิดตัวเอง ความรักของตัวเองที่ได้รับมา 
เป็นจดหมายขอโทษจากความผิดที่ตัวเองได้ทำไป จนใช้คำว่า รู้สึกผิดจนไม่กล้าสู้หน้าเมย
กลายเป็นยอมทุกอย่างแล้ว ยอมให้ไปเรียนต่อ ยอมเซ็นใบหย่าให้ สัญญาจะไม่โทรหา จะไม่ติดต่อ
จะใช้เวลาในทำความเข้าใจ ละครพีคไปอีก ตัดฉากเมยวิ่งตามหาเธียร เหมือนตอนที่
เธียรวิ่งไล่รถไปหาเมย แต่สุดท้ายเธียรก็ตามเมยกลับมาได้ 
เธียรให้สัญญา ระยะเวลาที่เธียรกับเมยห่างกัน เธียรจะใช้เวลาเพื่อศึกษาในตัวเมยให้มากที่สุด 
และเธียรแค่หวังว่า หากเธียรกลับมา เมื่อนั้นเมยจะเชื่อและศรัทธาในความรักที่เธียรมีให้เมย 
******พีคตรงที่ ไปจริงๆ ไม่ใช่กลับมาทันแบบตอนเธียรวิ่ง4X100 ไปขอให้เมยกลับมาแล้วนะครับ
ส่วนเมย ก็นั่นแหละครับ อยากได้ความมั่นใจจากเธียร เธียรเลยจัดให้ -*- พอจัดให้ก็ร้องอีก 

Time SKIP 2 เดือนต่อมา
นี่มันเธียรเวอร์ชั่น ปลีกวิเวก..ปลีกถึงขั้นหลอน ว่าเมยอยู่ข้างๆเสมอ เรียกได้ว่าอาการหนักเลยพี่เธียร
เมยอาจไม่รู้ แต่คนดูอะรู้ เธียรสภาพแบบนี้ อาการหนักจริงๆ แม้เพิ่งกลับมาถึงภูเก็ต
แล้วเอาเข้าจริง เธียรกลับไม่ได้ไปทำงานอะไรทั้งนั้น แต่โดนอาการอกหักเล่นงานล้วนๆ 
แต่แม่ก็ยังเชียร์นะ เพราะใจก็ยังให้เมยกับเธียรรักกัน แต่ประเด็นคือ แม่ก็ยังไม่แน่ใจว่า เธียรรักรึปล่าว
แต่ก็ยังดีที่แม่เอาใจช่วย ละครก็เล่าถึงคำต่างๆที่เมยถามเธียร หรือคุยกับเธียร 
ตั้งแต่เธียรไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเมยเลย หรือตลอดจนเธียรอาจลืมไปแล้ว ตอนแต่งงานกันครั้งแรกเธียรบอกจะแต่งหลอกๆ

กลายเป็นเธียรกลับไปที่บ้านเมย ที่เคยอยู่ด้วยกัน นึกถึงตอนที่ตัวเองยังไม่รักเมย ยังไม่มีความรู้สึกดีๆให้เมย
จนเธียรมาขอโทษกับแม่เมย ที่เธียรทำตัวเองไม่ดีกับเมย แม้เมยจะรักเธียรถึงขนาดยอมแลกชีวิตตัวเอง
ตรงนี้ร้องอีกแล้ว ผมร้องอีกแล้ว ละครขยี้เข้าไปอีก T_T
คือเธียรกลายเป็นรู้สึกเป็นศูนย์รวมความผิด ที่ตอนมีเมยอยู่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรให้เมยเลย
เธียรจะทำทุกอย่างเพื่อให้เมยมีความสุขเท่าที่เธียรจะทำได้ และที่สำคัญคือ 
"ที่ยอมหย่ากับเมย ไม่ใช่อยากหย่า แต่แค่อยากให้เมยไปเรียนต่อในสิ่งที่ตัวเองต้องการ"

จนเธียรเริ่มที่จะเรียนรู้เมยโดยฟังเรื่องเล่าของเมยจากแม่เมย
ชอบประโยคนึงที่เมยบอกแม่ "ถึงเธียรจะเกรียน แต่ก็แอบน่ารัก55+" แล้วตัดมาที่เธียรไว้รากไทร ออกมาเกรียน
เนี่ยอยากพิมพ์คำนี้มาก จะเป็น ไบโพล่า ละ เพิ่งร้องเมื่อกี้ มาฮาเธียรกับเมยเวอร์มหาลัยอีก เปลี่ยนอารมณ์เร็วสุดๆ
ละครก็ช่างเอาวิกยุคตอนนั้นมาใช้จริงๆ ผมเรียกยุคหัวรุงรังแล้วกัน เด็กมหาลัยเมื่อก่อนเห็นชอบไว้ 5555+
ตรงนี้ละครก็เล่าเรื่องชีวิตของเธียรกับเมยตอนวัยรุ่นไปเบาๆ เพิ่งรู้ว่าเมยชอบเธียรถึงขนาดสอบมาเรียนที่เดียวกัน
ประเด็นคือแม่ก็ไม่ห้ามเลย แถมแม่ของทั้ง 2 บ้านดูจะมีความสุข 
ละครก็พาไปดู เธียร นี่มันแกล้งเมยเยอะจริงๆ -*- แกล้งเหมือนเมยเป็น ผู้ชายไปเลย 555+
เหมือนดูพวก มินิซีรีย์พวก ปิดเทอมใหญ่อะไรแบบนั้น ฮาดีแต่พอกำลังจะดี ก็เริ่มใส่เธียรเวอร์ชั่นเกรี้ยวกราดมาละ
เริ่มหมั่นใส้ละ เอาเข้าไป เพิ่งตลกอยู่แปปๆ หมั่นใส้เธียรขึ้นมาอีก 
***ชอบฉากหน้า Famiry mart อะที่ฝนตก แล้วเมยจะกางร่มพอเห็นเธียร เลยเก็บร่ม แล้วไปยืนเป็นเพื่อน เอ็นดู ^^

และในที่สุด พี่เสือเธียรก็เริ่มเอาจริงในการง้อเมียกลับคืนมาจนได้ เปิดมาพร้อมกับเพลง "ผ่าน" /เสียงหมากเพราะเฉย
สุดท้ายเธียรก็กลับมาทำงานจนได้ แต่ยังกั๊ก"ตำแหน่งผู้ช่วย" ไว้ให้เมีย 
ชอบตรงที่เพื่อนปั้น "โทษที เพื่อนพี่ยังไม่ลืมผู้ช่วยคนเก่าไม่ได้ 55555+"
ตรงนี้หลายๆอย่างพยายามทำให้เธียรเรียนรู้ที่จะทำแบบที่เมยเคยบอก นั่งรถเมล์ ไม่เลือกงาน 
แล้วฉากรถเมล์นี่แหละ งงเฉย เมยมาจากใหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ????
เอาอีกแล้ว คือผมไม่อ่านนิยายเลยไง ดูสด  ตอนนี้คือละครขยี้ ให้ผมลุ้นไปอีก ตายๆ 

เอ๊าเปิดตอนมาคือเมยไม่ได้ไปเรียนต่อ แต่มาใช้ชีวิตบ้านๆซะงั้น 
โห กลายเป็นว่าเมยกับแม่หลอก คุณนายศจี ซะง้านนนนนนนนนนนน
แล้วคือคุณนายศจี ฉลาดเป็นกรดจริงๆ จับได้ทันว่ามีอะไรปิดบังแน่ๆ ถึงว่าเธียรมันฉลาดได้ใคร 555+
แล้วคือเธียรยังอุส่ามาเจอเมยบนรถเมย์แล้ว ถึงกับวิ่งไล่ คือนี่ลุ้นหนักมาก มากกกกกกกกกกกกกก แต่เวรกำผิดคนอีก 
ละครก็พาเข้าดราม่าเมยพยายามตัดเธียรซะงั้น จนเธียรอยากเจอถึงขนาดปลอมตัว จนเจอเมยอะ
ยอมแล้วพี่ พี่เทพจริงๆพี่เธียรรรรรรรรรรรรรรรรรรร เนี่ยใช้ความฉลาดได้อย่างเกิดประโยชน์สูงสุดมากตั้งแต่ดูมา
คำพูดแม่เมยก็ลอยมาเลย  "ถ้าเธียรรักเมย เธียรจะต้องหาวิธีนำเมยกลับมาให้ได้"

เธียรตามมาเจอบ้านเมย จนมาเจอหนูเล็กคนเฝ้าบ้าน ดีนะเกือบตีกันแล้ว  เอาอีกแล้ว ฮามาอีกแล้ว 
แล้ววิญญาณโคนันที่เข้าสิงเธียรก็ทำงานอย่างประสบความสำเร็จ 
แต่พอมาเจอเมยมีเลือดออกหรืออะไรสักอย่างนี่แหละ ก็ช็อคสิครับ จนมารู้ความจริงทั้งเธียรกับคุณนายศจี
ว่าเมยท้อง กลายเป็นคุณนายศจีสาธยายยาวมาก น้อยใจที่ไม่บอกกัน

จนถึงตอนนี้ ถึงคราวที่เธียรจะใช้เวลาทั้งหมด ดูแลเมยแล้ว สำหรับผมดูเหมือนละครไปในทิศทางนั้
จนสุดท้ายก่อนจบ อาวววว เมยยังคงสร้างกำแพงสูง จนผมเป็นเธียรผมคงเสียใจมากเหมือนกัน ที่ตามมาเจอขนาดนี้แล้ว
เอาเป็นว่า จบไปด้วยความรู้สึกอึดอัดอีกแล้ว
เพียงแค่คำว่า "เมยขอแค่นี้พี่เธียรทำให้ไม่ได้ นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่พี่เธียรจะได้เจอหน้าเมย" สุดท้ายเธียรก็ยอมจากไป

*******************เหนือสิ่งอื่นใด ผมน้ำตาไหลมาเยอะมากในEPนี้...แต่ !!!!!! ************************
แต่กลับมาพีคกว่าอะไร คือตัวอย่างตอนต่อไป "แม่ขึ้นมาหาผมได้ไหม ผมไม่ไหวแล้ว"
คือผมไม่รู้ว่าตอนหน้าจะเป็นยังไง แต่สำหรับเธียร ผมว่ามันเป็นเรื่องยากนะ ที่ลูกผู้ชายคนนึงจะเอ่ยคำนี้ออกมา
คือแม้ผมไม่รู้ว่า เธียรเป็นอะไรถึงเอ่ยคำนี้ "แต่สำหรับผม ถ้าผมบอกแม่ว่าผมร้องให้และอยากเจอแม่แบบนี้ มันคงเจ็บจนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ"
หลายคนคงคิดว่าผมบ้ารึปล่าวทำไมถึงร้องกับแค่ตัวอย่างสั้นๆ แต่สำหรับผมที่ผูกพันกับตัวละครนี้มา
ผมว่า "เธียรกับแม่เขารักกันมากนะ ถึงแม้จะปากแข็งกันแต่สุดท้ายที่พึ่งสุดท้ายของเธียรคือแม่จริงๆ"
คือหลายๆสิ่งหลายๆอย่างของเธียร แม่ศจี ดูมีอิมแพคมากจริงๆ 
ดังนั้นตรงนี้ผมร้องให้มาก เพราะปกติผมเป็นคนอ่อนไหวกับประเด็นในครอบครัวมาก ถ้ามีฉากที่ร้องให้คือร้องจริงๆ
เพราะผมมองว่าความรักของครอบครัวคือมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครให้ได้ ดังนั้นตรงนี้แม้ผมพิมพ์ไปร้องไป
แต่ผมชื่นชมละครเรื่องนี้ครับ ที่สามารถกระชากความรู้สึกของเธียรกับแม่มาออกมาถึงจริงๆสำหรับผม 

จนตอนนี้ คำว่า  "แม่ขึ้นมาหาผมได้ไหม ผมไม่ไหวแล้ว" ของเธียร มีอิมแพคมากกว่าปมของเธียรกับเมยซะงั้น
ขอจบกระทู้เท่านี้ก่อนครับ หน้าเปียกหมดแล้ว T_T