อยู่ไหนละจะมีความสุข???

ผมเห็นคนหลายๆคนมีความสุขเมื่อได้กลับบ้าน แต่นั่นไม่รวมถึงผม ตั้งแต่จำความได้ พ่อแม่ก็ทะเลาะกันมาตลอด จนแยกทางกันหลายครั้ง ผมที่เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันนอนเสียใจนอนปิดหูตั้งแต่เล็ก จนถึงปัจจุบัน ได้แยกทางกันอีกรอบ ผมที่อาศัยอยู่กับพ่อ แล้วพ่อก็ไม่ค่อยจะแคร์ผมอย่างน้อยๆ ก็ทิ้งเงินไว้ให้ก็ดี
ปกติถ้าไปมหาลัยผมจะได้เงินสัปดาห์ละ 800 คนทำอาหารที่บ้านปกติจะเป็นย่าแต่ท่านไม่ได้อยู่บ้านแล้ว เหลือแค่ผมกับพ่อตั้งแต่ปิดเทอม เงินผมก็ไม่มีก็อยากทำงานแหละแต่เคยแล้วแกก็ไม่ให้ทำ ไม่มีอะไรกินแล้วเหลือเงินเก็บอยู่ไม่กี่ตังประทังชีวิตไปจนบางทีก็ร้องไห้กลายเป็นคนเก็บกฏไม่กล้าแสดงออก คิดฆ่าตัวตายแต่ไม่อยากทำเพราะยังห่วงแมวกับย่าอยู่กลัวว่าท่านจะเสียใจ เวลาขอเงินผมก็ขอแค่วันละ 100 ทำเหมือนไม่อยากให้จนผมไม่อยากพูดยอมอดอาหารยังมีความสุขกว่า บางทีถ้าเงินเก็บหมดผมอาจจะทิ้งทุกอย่างแล้วสิ้นชีพตัวเองลง (ครอบครัวมีตังมีรถรายได้ก็ 50000+ ต่อเดือน)

(ประเมินสุขภาพจิตแล้ว ปรากฏว่าเป็น มีอาการโรคซึมเศร้าระดับปานกลาง หรือ มีความเคลียดในวัยรุ่นมากกว่าค่าเฉลี่ย)
(ไม่เคยมีความสุขเลยเมื่อนึกถึงครอบครัวนึกได้แต่ความทุกข์ต่างๆที่แทรกซึมเข้ามาในจิตใจ)
(ก็อยากจะมีความสุขแบบครอบครัวคนอื่นบ้าง ได้ซื้อของ กินอาหารอร่อยๆ ไปเที่ยว มีความสุข) TT
ขอบคุณสำหรับคำตอบครับ