มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่มันทำให้ผมคิดมากจนถึงทุกวันนี้ มันเป็นอะไรที่แค้นสุด ๆ และคิดตลอดว่าทำไมไม่เถึยงไม่โต้กลับ ทำไมถึงปล่อยมันไป ทั้ง ๆ ที่เป็นมันฝ่ายผิดแท้ ๆ
คือตอนแรกผมเดินเข้าไปซื้อตั๋วและบอกกับพนังงานไป และพนักงานก็บอกกลับมา แต่ตอนนั้นมันมีเสียงประกาศที่ดังมาก-มา-กลบเสียงของพนักงานพอดี ทำให้ผมไม่ได้ยิน
พนงงาน 24564 /** เสียงประกาศกลบ
ผม: อะไรนะครับ /** เสียงประกาศดังมาก
พนงงาน: 545465 /** เสียงประกาศกลบเสียง ทำให้ไม่ได้ยิน
ผม: คือผมไม่ได้ยิน /** เสียงประกาศกลบ
ช่วงนั้นแหละ คือตอนที่พนักงานเริ่มอารมณ์เสียแล้ว EQ ตํ่าหรือไงไม่รู้ คนแบบนี้เอามาเป็นพนักงานขายตั๋วได้ไง
พนง: ทำหน้าตาบูดออกมาและทำให้หน้าแบบ เฮ้อออ... และเหมือนจะสูดหายใจออก
ผมที่รู้แล้ว ว่าพนักงานอารมณ์เสีย: ผมชี้นิ้วไปทางคนประกาศเสียงลำโพง, และบอกว่า รอให้ประกาศจบก่อนก็ได้ครับ... จากนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย
พอประกาศจบ..
ผม: ซื้อตั๋วเดินทางพรุ้งนี้ ไป *** เวลา *** ของชั้น 3 ครับ
พนง: จะซื้อเดี๋ยวนี้หรือล่วงหน้า
ผม: (งง) ผมไม่เข้าใจ..
พนง: (หน้าบูด.. เริ่มขึ้นเสียง) มันมีเดี๋ยวนี้กับล่วงหน้า คุณจะเอาอันไหน
เพื่อน พนง ถามเพือนมัน: มีอะไร ซื้อตั๋วล่วงหน้าเบาะ [เอ็ง มายุ่งอะไรด้วยนี่]
ผม: ผมต้องการซื้อตั๋วเดินทางออกวันพรุ้งนี้
พนง: (ขึ้นเสียง) และมันใช่ล่วงหน้าไหมล่ะนั้น [เอ้าและที่ตรูบอกว่าพรุ้งนี้ พรุ้งนี้มันก็คือพรุ้งนี้สิวะ มาถามให้ตรูงงทำไมว่าจะซื้อตั๋วเดี๋ยวนี้หรือล่วงหน้า]
พนง: มาซื้อพรุ้งนี้ก็ได้ตั้วว มันไม่หมดหรอกชั้น 3 นั้น [อาว สรุปเอ็งจะไม่ขายตั๋วรถไฟให้ตรูใช่ไหม]
หลังจากได้ฟังผมก็พูดกับมันว่า: สรุปก็คือพรุ้งนี้ก็ได้? โอเคครับ โอเค... ยอมอดทนไม่เถียงกับมัน จากนั้นก็เดินจากไป
หลังจากเดินจากไป เลือดผมขึ้นหน้า โกรธสุด ๆ และแค้นสุด ๆ ตัวมันผิดแท้ ๆ แต่ทำเหมือนโยนความผิดให้คนอื่น
ผมหลังจากเดินทางข้ามภาคมาเหนื่อย ๆ และได้นอนแค่ 1 ชั่วโมงก่อนมาจังหวัดมัน มาเจอมันวีนใส่ มันทำให้คิดมากและนอนไม่หลับอีก ร่างกายพังกว่าเดิม
มันทำให้ผมคิดมากมาจนถึงทุกวันนี้ อยู่ดี ๆ มาวีนใส่แบบไม่มีเหตุผล แถมทำไมผมถึงไม่ได้โต้มันกลับเลย
ผมคิดแต่เรื่องของมัน ทุก ๆ วัน แค้นมันทุกวัน ๆ
ผมว่าจะกลับไปจังหวัดมันอีกและไปตามล่าตัวมัน ถึงผมจะจำหน้าตาไม่ได้ แต่ผมก็อยากเล่นมันให้จมดิน, ไม่สนหรอกว่าผมจะติดคุกกี่เดือน กี่ปี
มันเป็นการกระทำที่ไร้มารยาทมากสำหรับผม
ทำไมผมต้องเป็นฝ่ายโดนฝ่ายเดียว โดยที่ไม่ได้โต้ตอบอะไร ทั้ง ๆ ที่ฝ่ายผิดคือมัน ?
ทำไมมันต้องทำเหมือนมาหาเรื่องผม และผมเหมือนเป็นฝ่ายเดินหนี
ทำไมผมต้องเป็นฝ่ายถูกทำร้าย จากมันโดยฝ่ายเดียว ?
ทำไมผมต้องเหมือนเป็นฝ่ายผิด ทั้ง ๆ ที่มันเป็นฝ่ายผิด ?
ตอนนั้นผมเหนื่อยจากการเดินทางมามาก ได้นอนแค่ 1 ชั่วโมง มาถึงจังหวัดมัน สภาพก็เหมือนศพใกล้ตายแล้ว (ตอนนั้นมันเพลียจริง ๆ) สมองไม่สามารถประมวลผมได้เต็มร้อย เลยยอมอดทนและเดินจากไป เพราะขึ้เกียจเถียงหรือป่าวไม่รู้ แต่ผมแค้นสุด ๆ
ถ้าจะหาเรื่องกัน ก็มาวีนกันซึ่ง ๆ หน้า อย่ามันวีนเพราะมีกระจกกั้น
ผมอยากกลับไปล้างแค้น จริง ๆ ครับ ยอมเสียค่าเดินทางเลย
โดนพนักงานขายตั๋วรถไฟ วีนใส่แบบไม่มีเหตุผล คิดถูกหรือป่าวที่อดทนไม่เถียงอะไรกับมันและเดินจากไป อยากกลับไปล้างแค้น
คือตอนแรกผมเดินเข้าไปซื้อตั๋วและบอกกับพนังงานไป และพนักงานก็บอกกลับมา แต่ตอนนั้นมันมีเสียงประกาศที่ดังมาก-มา-กลบเสียงของพนักงานพอดี ทำให้ผมไม่ได้ยิน
พนงงาน 24564 /** เสียงประกาศกลบ
ผม: อะไรนะครับ /** เสียงประกาศดังมาก
พนงงาน: 545465 /** เสียงประกาศกลบเสียง ทำให้ไม่ได้ยิน
ผม: คือผมไม่ได้ยิน /** เสียงประกาศกลบ
ช่วงนั้นแหละ คือตอนที่พนักงานเริ่มอารมณ์เสียแล้ว EQ ตํ่าหรือไงไม่รู้ คนแบบนี้เอามาเป็นพนักงานขายตั๋วได้ไง
พนง: ทำหน้าตาบูดออกมาและทำให้หน้าแบบ เฮ้อออ... และเหมือนจะสูดหายใจออก
ผมที่รู้แล้ว ว่าพนักงานอารมณ์เสีย: ผมชี้นิ้วไปทางคนประกาศเสียงลำโพง, และบอกว่า รอให้ประกาศจบก่อนก็ได้ครับ... จากนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย
พอประกาศจบ..
ผม: ซื้อตั๋วเดินทางพรุ้งนี้ ไป *** เวลา *** ของชั้น 3 ครับ
พนง: จะซื้อเดี๋ยวนี้หรือล่วงหน้า
ผม: (งง) ผมไม่เข้าใจ..
พนง: (หน้าบูด.. เริ่มขึ้นเสียง) มันมีเดี๋ยวนี้กับล่วงหน้า คุณจะเอาอันไหน
เพื่อน พนง ถามเพือนมัน: มีอะไร ซื้อตั๋วล่วงหน้าเบาะ [เอ็ง มายุ่งอะไรด้วยนี่]
ผม: ผมต้องการซื้อตั๋วเดินทางออกวันพรุ้งนี้
พนง: (ขึ้นเสียง) และมันใช่ล่วงหน้าไหมล่ะนั้น [เอ้าและที่ตรูบอกว่าพรุ้งนี้ พรุ้งนี้มันก็คือพรุ้งนี้สิวะ มาถามให้ตรูงงทำไมว่าจะซื้อตั๋วเดี๋ยวนี้หรือล่วงหน้า]
พนง: มาซื้อพรุ้งนี้ก็ได้ตั้วว มันไม่หมดหรอกชั้น 3 นั้น [อาว สรุปเอ็งจะไม่ขายตั๋วรถไฟให้ตรูใช่ไหม]
หลังจากได้ฟังผมก็พูดกับมันว่า: สรุปก็คือพรุ้งนี้ก็ได้? โอเคครับ โอเค... ยอมอดทนไม่เถียงกับมัน จากนั้นก็เดินจากไป
หลังจากเดินจากไป เลือดผมขึ้นหน้า โกรธสุด ๆ และแค้นสุด ๆ ตัวมันผิดแท้ ๆ แต่ทำเหมือนโยนความผิดให้คนอื่น
ผมหลังจากเดินทางข้ามภาคมาเหนื่อย ๆ และได้นอนแค่ 1 ชั่วโมงก่อนมาจังหวัดมัน มาเจอมันวีนใส่ มันทำให้คิดมากและนอนไม่หลับอีก ร่างกายพังกว่าเดิม
มันทำให้ผมคิดมากมาจนถึงทุกวันนี้ อยู่ดี ๆ มาวีนใส่แบบไม่มีเหตุผล แถมทำไมผมถึงไม่ได้โต้มันกลับเลย
ผมคิดแต่เรื่องของมัน ทุก ๆ วัน แค้นมันทุกวัน ๆ
ผมว่าจะกลับไปจังหวัดมันอีกและไปตามล่าตัวมัน ถึงผมจะจำหน้าตาไม่ได้ แต่ผมก็อยากเล่นมันให้จมดิน, ไม่สนหรอกว่าผมจะติดคุกกี่เดือน กี่ปี
มันเป็นการกระทำที่ไร้มารยาทมากสำหรับผม
ทำไมผมต้องเป็นฝ่ายโดนฝ่ายเดียว โดยที่ไม่ได้โต้ตอบอะไร ทั้ง ๆ ที่ฝ่ายผิดคือมัน ?
ทำไมมันต้องทำเหมือนมาหาเรื่องผม และผมเหมือนเป็นฝ่ายเดินหนี
ทำไมผมต้องเป็นฝ่ายถูกทำร้าย จากมันโดยฝ่ายเดียว ?
ทำไมผมต้องเหมือนเป็นฝ่ายผิด ทั้ง ๆ ที่มันเป็นฝ่ายผิด ?
ตอนนั้นผมเหนื่อยจากการเดินทางมามาก ได้นอนแค่ 1 ชั่วโมง มาถึงจังหวัดมัน สภาพก็เหมือนศพใกล้ตายแล้ว (ตอนนั้นมันเพลียจริง ๆ) สมองไม่สามารถประมวลผมได้เต็มร้อย เลยยอมอดทนและเดินจากไป เพราะขึ้เกียจเถียงหรือป่าวไม่รู้ แต่ผมแค้นสุด ๆ
ถ้าจะหาเรื่องกัน ก็มาวีนกันซึ่ง ๆ หน้า อย่ามันวีนเพราะมีกระจกกั้น
ผมอยากกลับไปล้างแค้น จริง ๆ ครับ ยอมเสียค่าเดินทางเลย