มีปัญหาภายในครอบครัวมานานหลายปีแล้วค่ะ มีความเห็นว่าอย่างไรกันบ้างคะ?

สวัสดีค่ะทีค่ะ
หนูเกริ่นก่อนว่า ตอนนี้หนูอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงค่ะ

ปล.2 หนูค่อนข้างจะ sensitive ค่ะ มันเหมือนเอามาอ้างรึเปล่า

หนูอยู่กับพ่อและแม่เลี้ยงตั้งแต่เด็กๆค่ะ
ตอนเด็กๆหนูจะเอาแต่ใจ ขี้แง พ่อก็ใจดีเกิน แม่เลี้ยงก็ดุเกิน กลายเป็นง่ามันทำให้หนูกลัวแม่ไปเลยค่ะ
แล้วตอนเด็กพ่อจะสอนแบบ มีปัญหาอะไรก็อย่ายุ่งกับมัน แทนที่จะให้แก้ไข มันเลยยังไม่ได้แก้มาถึงตอนนี้

สำหรับหนูแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าคุณแม่เค้าไม่ดีนะคะ
รู้ค่ะว่ารักและห่วง แต่ว่าไม่เคยแสดงออกให้หนูเห็นเลยสักครั้ง//มีคนบอกมาค่ะว่าแม่จะฝากถามคนนี้ว่าหนูเป็นไงบ้าง ถึงเค้าจะไม่เคยมาถามไถ่หนูเองเลย

เจอกันแต่ละทีเค้ามีท่าทีเหมือนหงุดหงิดเวลาเจอหนูมากกว่า แล้วก็เวลาบอกสอนก็จะพูดด้วยเสียงหงุดหงิดๆ เหมือนหนูคงไม่ได้อย่างใจอยากเขา
แล้วสุดท้าย เหมือนเค้าคงสุดจะทนกับหนูแล้ว กลายเป็นว่าเราไม่พูดกันเลยค่ะ  อึดอัดมากๆ

แล้วก็ไม่นานมานี้พึ่งคุยกับคุณพ่อค่ะ
หนูเอาแขนที่เอาปลายฟุตเหล็กมากรีดแขนตัวเองให้พ่อดู
พ่อเค้ากลับบอกแค่ว่า อย่าทำอีก แต่ไม่ถามเลยด้วยซ้ำว่าทำไมถึงทำ ไม่ห่วงหน่อยเหรอคะ ถ้าสักวันหนูเผลอเอามีดมาจิ้มตัวเองล่ะคะ จะห่วงกันบ้างมั้ย

แล้วก็บอกว่า อย่าคิดมาด้วย
เพราะแม่เค้าก็เป็นคนแบบนี้แหละตรงๆ
แต่ทีหนูร้องไห้เพราะนิสัยส่วนตัวหนูอ่อนไหวง่าย เค้ากลับดูไม่ใส่ใจเลย กลับบอกว่าไม่ชอบ อย่าทำแบบนี้ใส่เขาแทน...

ไม่ก็ ถ้าปัญหาแค่นี้ยังทำอะไรไม่ได้ โตมาเจอปัญหาหนักจะรอดได้ยังไง

ใช่ค่ะ...คงไม่รอด สำหรับเขาปัญหานี้คงเป็นขี้ตะปิ๋วไปแล้ว แต่สำหรับหนูนี่เป็นปัญหาใหญ่ที่สุดที่หนูเจอตอนนี้ อยากให้ช่วยรับมือด้วยกัน มากกว่ามาซ้ำเติมนะคะ

แต่อาจจะเป็นเพราพวกเขาคงเหนื่อยกับงานด้วยล่ะมั้งคะ ตอนุยอาจจะอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่

แล้วก็ตอนคุยกันกับพ่อ หนูพยายามฟังเค้าให้จบ พอหนูจะพูดอะไรบ้าง ยังพูดไม่จบก็โดนขัดก่อน จนหนูยอมเลิกพูดแล้วตอบตกลงไป เพราะไม่อยากให้เรื่องมันยาว

อยากให้เข้มแข็งขึ้น วิธีดีๆก็น่าจะมีนี่คะ สำหรับหนูสอนด้วยวิธีกดดันแบบนี้ หนูเครียดกว่าเดิมอีกค่ะ

ขอเล่าไว้ประมาณนี้ก่อนนะคะ เรียบเรียงคำพูดไม่เก่ง
คิดยังไงกันบ้างคะ แล้วควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ