คือเราคบกับคนๆนึงมานานพอสมควรเราเจอกันผ่านโลกออนไลน์ เราเป็นคนไปจีบเค้าก่อน ในช่วงแรกๆมันก็ดีมาก เราคุยกับผ่านแชทและไม่เคยโทรคุย หรือ วิดีโอคอลหา เค้ามักจะอ้างเหตุผลต่างหนาๆว่าไม่สะดวกบ้างอะไรบ้าง จนเวลาผ่านไปปีกว่ามันก็ยังคงเป็นแบบเดิม จนช่วงครึ่งปีหลังอยู่ๆเค้าก็หายไปเราพยายามทั้งส่งแชททั้งโทรแต่ก็ไม่มีการตอบกลับช่วงนั่นเรารู้สึกว่า เค้าอาจจะมีคนที่ชอบแล้วหรือเปล่า เค้าอาจจะทิ้งเราแล้วหรือเปล่า แต่หลังจากผ่านไป3-4เดือนเค้าก็กลับมา เค้าบอกว่าเค้ามีเรียนหนักมากเค้าเลยไม่ได้ติดต่อ เรามา เราก็เข้าใจว่าที่บ้านเค้าคงไม่อยากให้เสียการเรียน และเราก็กลับมาคืนดีกันปกติจนเข้าปีที่2ที่เราคบกัน เรารู้สึกคาใจมาตลอดว่าทำไมเค้าถึงไม่ยอมให้เราโทรคุยกันหรือวิดีโอคอลเลย เค้าจึงบอกว่าเค้ายังไม่พร้อมไว้ให้พร้อมเเล้วจะอธิบายให้ฟัง เราก็ตกลงจนวันหนึ่งเป็นวันเกิดเราในปีนั้นเค้าก็โทรวิดีโอคอลมาหาเรา...แต่เอ๊ะ? ทำไมเป็นผู้หญิงละ เราตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั่น
เค้าโทรมาขอโทษที่หลอกเรามาตลอด2ปีว่าเค้าเป็นผช.และที่ต้องหลอกเราเพราะเค้าก็ชอบผญ.เหมือนกันแต่ที่บ้านยังไม่ได้ยอมรับในส่วนนั้น เธอโกรธหรือเปล่า? ในตอนนั้นเราไม่รู้สึกโกรธ โมโห หรือโทษตัวเองเลยที่เค้าไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง เรารู้สึกว่าตลอด2ปีที่ผ่านมาถึงแม้ว่าเราจะชอบทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าจริงๆกันมาก่อนแต่เราก็ชอบที่เค้าเป็นเค้า...
ตั้งแต่วันนั้นมาจากที่แค่ส่งข้อความหากันเป็นครั้งคราวหลังจากที่เค้าบอกความจริงกับเรา เราก็โทรคุยกันบ่อยขึ้น เล่นเกมด้วยกัน สอนการบ้านให้เราในบ้างครั้งที่เราไม่เข้าใจ แต่เค้าก็ยังไม่ได้บอกกับครอบครัวว่าเราเป็นแฟนกัน ทุกครั้งที่โทรคุยกัน เค้ามักจะบอกกับแม่ว่าแค่คุยกับเพื่อน...
จนเวลาล่วงเลยมาปีที่3ย่างเข้าปีที่4เรารู้สึกว่าเราไม่ควรเก็บมันเป็นความลับอีกต่อไปเราคงรบอกให้พ่อแม่รู้ได้แล้ว ซึ่งพ่อแม่เราก็เข้าใจ เราจึงได้บอกให้เค้าลองเปิดใจและพูดคุยแบบเราดูบ้าง เราพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่นานจนเค้ายอมพูดคุยให้ซึ่งตอนนั้นเราก็ให้เค้าโทรหาเราไปด้วย เผื่อว่าแม่เค้าอยากจะคุยกับเรา วินาทีนั้นเป็นอะไรที่มันตื่นเต้นมากๆ เราคิดว่ามันต้องเป็นไปได้ด้วยดี แต่เมื่อเริ่มพูดคุยกันมันกลับไม่เป็นอย่างที่เราคิด...
แม่ของเค้าบอกว่าเค้าไม่สามารถยอมรับในเรื่องที่เราคบกันได้ วินาที ที่เราได้ยินเรารู้สึกเสียใจมากถึงแม้ว่าเค้าจะพยายามพูดให้แม่ของเค้าเข้าใจแต่ไม่เลย..แม่ของเค้ากลับต่อว่าหนักยิ่งขึ้นกว่าเดิม หลังจากคืนนั้น เค้าก็บล็อกช่องทางติดต่อเราทั้งหมดเค้าบอกว่าเค้าไม่อยากมีปัญหากับครอบครัวและขอบคุณมากๆสำหรับที่ผ่านมา
เรารู้สึกผิดมากที่เหมือนเราเป็นต้นเหตุที่เราทำให้เค้าต้องมีปัญหากับครอบครัวหรือเปล่า ถ้าหากว่าเราไม่ยุยงให้เค้าไปพูดกับครอบครัวถึงความสัมพันธ์ของเรามันจะดีกว่านี้หรือเปล่า...
จนถึงวันนี้เราก็ยังไม่อาจลืมเค้าได้อย่างสนิทใจเราได้ตามส่องช่องทางออนไลน์ของเค้าเป็นบ้างครั้งคราว แต่เมื่อได้รู้ว่าเค้ายังมีความสุขและยังสบายดี ยังตั้งใจเรียนเหมือนก่อน มันก็ทำเรารู้สึกว่าเราอาจจะทำถูกที่เราปล่อยเค้าไปและให้เค้าเจอเส้นทางที่ดีละยั่งยืนกว่าเราก็ได้ ถึงแม้ว่าเรื่องราว3ปีเกือบเข้าปีที่4มันอาจจะดูสั้นแต่มันก็ทำให้เราได้พบเจอสิ่งใหม่ๆสิ่งที่ไม่เคยได้สัมผัส เรารู้สึกว่ามันมีค่าทั้งตัวเราและเค้าก็ได้
เราแค่อยากเอาเรื่องราวที่เราประสบพบเจอมาแชร์ให้ทุกคนได้อ่านเราไม่รู้ว่าทุกคนคิดยังไง คิดว่าการคบเพศเดียวกันมันเป็นสิ่งที่ผิดแปลกหรือมั้ย?
แต่ก็ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ
รักเพศเดียวกันยังเป็นสิ่งที่ผิดในสังคมปัจจุบันหรือเปล่า??
เค้าโทรมาขอโทษที่หลอกเรามาตลอด2ปีว่าเค้าเป็นผช.และที่ต้องหลอกเราเพราะเค้าก็ชอบผญ.เหมือนกันแต่ที่บ้านยังไม่ได้ยอมรับในส่วนนั้น เธอโกรธหรือเปล่า? ในตอนนั้นเราไม่รู้สึกโกรธ โมโห หรือโทษตัวเองเลยที่เค้าไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง เรารู้สึกว่าตลอด2ปีที่ผ่านมาถึงแม้ว่าเราจะชอบทั้งๆที่ไม่เคยเห็นหน้าจริงๆกันมาก่อนแต่เราก็ชอบที่เค้าเป็นเค้า...
ตั้งแต่วันนั้นมาจากที่แค่ส่งข้อความหากันเป็นครั้งคราวหลังจากที่เค้าบอกความจริงกับเรา เราก็โทรคุยกันบ่อยขึ้น เล่นเกมด้วยกัน สอนการบ้านให้เราในบ้างครั้งที่เราไม่เข้าใจ แต่เค้าก็ยังไม่ได้บอกกับครอบครัวว่าเราเป็นแฟนกัน ทุกครั้งที่โทรคุยกัน เค้ามักจะบอกกับแม่ว่าแค่คุยกับเพื่อน...
จนเวลาล่วงเลยมาปีที่3ย่างเข้าปีที่4เรารู้สึกว่าเราไม่ควรเก็บมันเป็นความลับอีกต่อไปเราคงรบอกให้พ่อแม่รู้ได้แล้ว ซึ่งพ่อแม่เราก็เข้าใจ เราจึงได้บอกให้เค้าลองเปิดใจและพูดคุยแบบเราดูบ้าง เราพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่นานจนเค้ายอมพูดคุยให้ซึ่งตอนนั้นเราก็ให้เค้าโทรหาเราไปด้วย เผื่อว่าแม่เค้าอยากจะคุยกับเรา วินาทีนั้นเป็นอะไรที่มันตื่นเต้นมากๆ เราคิดว่ามันต้องเป็นไปได้ด้วยดี แต่เมื่อเริ่มพูดคุยกันมันกลับไม่เป็นอย่างที่เราคิด...
แม่ของเค้าบอกว่าเค้าไม่สามารถยอมรับในเรื่องที่เราคบกันได้ วินาที ที่เราได้ยินเรารู้สึกเสียใจมากถึงแม้ว่าเค้าจะพยายามพูดให้แม่ของเค้าเข้าใจแต่ไม่เลย..แม่ของเค้ากลับต่อว่าหนักยิ่งขึ้นกว่าเดิม หลังจากคืนนั้น เค้าก็บล็อกช่องทางติดต่อเราทั้งหมดเค้าบอกว่าเค้าไม่อยากมีปัญหากับครอบครัวและขอบคุณมากๆสำหรับที่ผ่านมา
เรารู้สึกผิดมากที่เหมือนเราเป็นต้นเหตุที่เราทำให้เค้าต้องมีปัญหากับครอบครัวหรือเปล่า ถ้าหากว่าเราไม่ยุยงให้เค้าไปพูดกับครอบครัวถึงความสัมพันธ์ของเรามันจะดีกว่านี้หรือเปล่า...
จนถึงวันนี้เราก็ยังไม่อาจลืมเค้าได้อย่างสนิทใจเราได้ตามส่องช่องทางออนไลน์ของเค้าเป็นบ้างครั้งคราว แต่เมื่อได้รู้ว่าเค้ายังมีความสุขและยังสบายดี ยังตั้งใจเรียนเหมือนก่อน มันก็ทำเรารู้สึกว่าเราอาจจะทำถูกที่เราปล่อยเค้าไปและให้เค้าเจอเส้นทางที่ดีละยั่งยืนกว่าเราก็ได้ ถึงแม้ว่าเรื่องราว3ปีเกือบเข้าปีที่4มันอาจจะดูสั้นแต่มันก็ทำให้เราได้พบเจอสิ่งใหม่ๆสิ่งที่ไม่เคยได้สัมผัส เรารู้สึกว่ามันมีค่าทั้งตัวเราและเค้าก็ได้
เราแค่อยากเอาเรื่องราวที่เราประสบพบเจอมาแชร์ให้ทุกคนได้อ่านเราไม่รู้ว่าทุกคนคิดยังไง คิดว่าการคบเพศเดียวกันมันเป็นสิ่งที่ผิดแปลกหรือมั้ย?
แต่ก็ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ