เป็นเพราะประจำเดือนหรือโรคซึมเศร้า

คือปกติเราก็นอนตอนเช้าอยู่เเล้ว เราปรับเวลานอนไม่ได้เลย เเต่มาช่วงหชัง เรานอนบ่ายโมงถึง3ทุ่มทุกวัน ทุกวันนี้มีเเต่เรื่องเครียดในหัว อ่อนไหวง่ายมาก อยู่ๆถ้าคิดเรื่องอะไรขึ้นมาเเล้วก็ร้องไห้ ร้องจนต้องหยิกตัวเองให้หยุดเเต่ที่เเปลกคือเราหยิกยังไงก็ไม่รู้สึกเจ็บ บางทีอยากหายไปจากโลกนี้ อยากหลับไปเเล้วไม่ต้องตื่นมาอีก เราบอกเเม่บอกญาติเเต่พวกเขาบอกว่าให้เราออกไปเปิดหูเปิดตา คุยกับเพื่อนบ้างจะคลายเครียด เราทำเเบบนั้นก็หายเครียดจริงๆเเต่พอกลับมาก็เป็นอีก เเม่บอกว่าก็อย่าไปคิดสิ เราทำไม่ได้ เเละยิ่งบอกว่าไม่ให้คิด เราคิดว่าเขาไม่เข้าใจเราเลย เรารู้สึกตัวคนเดียวเหมือนไม่มีใครสักคนที่เข้าใจ ทั้งๆที่เรามีทั้ง ญาติเเละเเม่ เเต่เรารู้สึกโดดเดี่ยว เราไม่กล่าตัดสินใจทำอะไร เรากลัวพลาด กลัวไม่เป็นเเบบที่เราคิด ช่วงนี้เราไม่รู้สึกหิว เหมือนไม่อยากกินอะไร ไม่อยากลุกไปไหน เราใช้เวลากับการคิดเรื่องๆหนึ่งวนไปวนมาทุกวัน เราไม่รู้จะหลุดพ้นจากความคิดนี้ยังไง คือเราคิดว่ามันเกี่ยวกับประจำเดือนรึเปล่าเพราะช่วงนี้ประจำเดือนเราใกล้มาเเต่ยังไม่มา หรือว่ามันคืออาการของโรคซึมเศร้า เราไม่กล้าไปหาหมอ