โรคย้ำคิดย้ำทำ ทรมานกับชีวิตมาก อยากได้กำลังใจดีๆค่ะ

สวัสดีค่ะ เราเป็นโรคทางจิตเวช คือ OCD หรือโรคย้ำคิดย้ำทำได้เดือนกว่าๆแล้ว มันทรมานกับชีวิตตอนนี้มากค่ะ 

อาการของเราคือมีความคิดอยากทำร้ายตัวเอง ทำร้ายคนอื่นอยู่บ่อยๆ ทั้งที่ในความเป็นจริงเราไม่ได้อยากทำ ไม้ได้มีความโกรธแค้น ไม่ได้ทะเลาะ ไม่มีปมปัญหาชีวิตใดๆ ไม่ได้มีความรู้สึกว่าชีวิตย่ำแย่อะไรเลย ก่อนหน้านี้ชีวิตเราแฮปปี้มาก แต่จู่ๆวันนึงมันก็เข้ามาในหัว ผุดขึ้นมาย้ำๆๆ ช่วงแรกเรารับความคิดตัวเองไม่ได้เลยค่ะ จมอยู่กับการร้องไห้เสียใจทั้งวัน เกลียดตัวเอง เกลียดความคิดแย่ๆแบบนี้ อาการเหมือนคนเป็นซึมเศร้าไม่มีผิด สาเหตุที่เรารู้สึกแย่ขนาดนี้เพราะว่าเรามโนภาพทำร้ายคนในครอบครัวด้วยค่ะ มันจิตตกและเสียใจจนไม่รู้จะบอกยังไงเลย บางครั้งก็มีเสียงความคิดตัวเองให้ทำเรื่องลบๆ ท้าทายตัวเองต่างๆนาๆ แต่เราก็ได้แค่คิด ไม่เคยลงมือทำเลยค่ะ เราคิดว่าเรายังมีสติควบคุมมันได้ แต่บางครั้งก็รู้สึกกลัวความคิดตัวเอง กลัวจะขาดสติทำมันลงไปแค่เพราะว่าอึดอัดกับภาพที่อยู่ในหัว จนมีอาการแพนิค ใจเต้นแรงอยู่บ่อยๆ 

ตัดภาพมาตอนนี้ สภาพจิตใจเราในตอนนี้อยู่ที่ 50-50 เลยค่ะ

จากอาการที่เราเป็นในตอนแรก ตอนนี้เหมือนเราเริ่มปล่อยวางได้นิดหน่อยค่ะ สามารถลุกขึ้นมาใช้ชีวิตประจำวันได้ (ช่วงแรกไม่มีแรงจะทำอะไรเลย อยากอยู่เฉยๆ นอนร้องไห้ จมกับมันมากๆ) เริ่มกลับมาอยากกินนั่นกินนี่เหมือนเดิม (ก่อนหน้าไม่อยากกินอะไรเลย กินข้าวน้อยลง จนน้ำหนักตัวลด) แต่ก็ยังมีความคิดแย่ๆผุดขึ้นมาอยู่นะคะ ยิ่งเวลาเห็นมีด กรรไกร ก็จะมโนว่าเราเอามากรีดแขนตัวเองบ้าง แทงตัวเองบ้าง แทงคนอื่นบ้าง หรือแม้กระทั่งเห็นน้ำยาล้างห้องน้ำก็คิดขึ้นมาว่า " ถ้าเอามากรอกปากตัวเองมันเป็นยังไงนะ " คือมันคิดฟุ้งไปเรื่อยเปื่อย แต่เราก็คุมมันได้อยู่ค่ะ บางทีเราอึดอัดมากๆ เราหยิบมีดมาปอกผลไม้เล่นเลย แล้วก็คิดว่าถ้ามันจะคุมตัวเองไม่ได้จนเอาไปทำร้ายตัวเองหรือคนอื่นจริงๆก็ให้มันรู้ไป ผลก็คือไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะ ทุกอย่างปกติ เราไม่ได้ทำอะไรเลย (ถึงแม้ตอนปอกมันจะมีความคิดผุดเข้ามาก็เถอะ) 

เราไปหาหมอมาแล้วค่ะ ครั้งแรกได้ยามาแต่เรากินไม่ได้เลย คือ Side Effect มันค่อนข้างแรง กระทบกับงานที่เราต้องทำทุกเช้าค่ะ เลยตัดสินใจไม่กิน (ลองกินไปเม็ดนึงแล้ว) ไปหาหมอครั้งที่สองหมอบอกไม่จ่ายยาให้ เพราะเราคุมตัวเองได้ แต่ให้ลองทำพฤติกรรมบำบัดดู ซึ่งใจจริงเราก็ไม่อยากกินยาอยู่แล้วค่ะ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะหายด้วยตัวเอง แต่ก็ยังเก็บยาไว้อยู่ เผื่ออนาคตมันฉุกเฉินต้องกินจริงๆ 

คือเราพยายามใช้ชีวิตปกติมาเรื่อยๆจนถึงตอนนี้ เริ่มไม่รู้ว่ามันดีขึ้นหรือแย่ลงกันแน่นะคะ บางครั้งเราก็รู้สึกหมดแพชชั่นในการใช้ชีวิต ไม่มีกำลังใจ ไม่มีที่ยึดเหนี่ยวอะไรเลย เราคุยกับคนที่บ้านหมดเปลือกเลยค่ะ สารภาพไปเลยว่าเผลอคิดไม่ดีกับพวกเค้าด้วย ซึ่งเค้าก็เข้าใจ ให้กำลังใจ ไม่มีซ้ำเติมเลย เราอยากไปหาหมอคนที่บ้านก็พาไปด้วยซ้ำ ก่อนหน้านี้เรามีเป้าหมายในชีวิตนะ ตอนนี้ก็ยังอยากทำมันอยู่ แต่เริ่มไม่แน่ใจว่าเราจะมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนั้นไหม คือกังวลไปหมด จมอยู่กับความคิดลบไม่พอ ยังกลัวอนาคต กลัวว่าจะเป็นจิตเภทหรือซึมเศร้าร่วมด้วย กลัวว่าที่เป็นอยู่จะไม่หาย มันคงไม่มีทางออกสำหรับเรา จนครั้งหนึ่งมีความคิดจะจบปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย (แต่ก็เหมือนเดิม เราไม่ทำ ได้แต่คิด) ตัดภาพมาตอนนี้เราไม่ได้อยากฆ่าตัวตายแล้วค่ะ แต่มีความคิดอยากหลับไป คือมันไม่อยากอยู่รับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว ไม่ชอบเวลาตัวเองรู้สึกแย่ เวลาตัวเองร้องไห้ ถ้าเลือกได้ก็อยากย้อนเวลากลับไปตอนที่ยังเป็นปกติ ไม่มีใครอยากป่วยใจแบบนี้จริงๆนะ 

มันรู้สึกหดหู่อยู่ลึกๆค่ะ ความกังวลกับความกลัวยังอยู่ในใจไม่ไปไหนเลย ถึงเราจะใช้ชีวิตปกติได้ก็จริง ยิ้มหัวเราะออกไปเที่ยวข้างนอกได้ แต่ปห.ที่ยังอยู่ในใจมันยังไม่ได้แก้ไข เหมือนมีแจ้งเตือนในหัวตลอดว่าเธอเป็นโรคนี้อยู่ มีความคิดแบบนี้อยู่ มันเป็นก้อนปห.คาใจที่รั้งตัวเราไว้ไม่ให้มูฟออน หรือก้าวไปข้างหน้าต่อได้ เรารู้สึกแบบนี้ค่ะ บางครั้งอยู่กับสังคมคนเยอะๆเราก็พอจะลืมมันไปได้บ้าง แต่พอถึงเวลาที่ต้องอยู่คนเดียวมันก็กลับมารู้สึกแย่ตลอดเลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวแย่ขึ้นๆลงๆ ร้องไห้วันเว้นวันเลยค่ะ โรคนี้มันอาจจะดูเหมือนไม่มีอะไรมากนะคะ แต่พอเกิดขึ้นแล้วมันโครตจะบั่นทอนตัวเราเลย ทรมานกับความคิดตัวเองสุดๆ ทุกวันนี้พยายามเยียวยาตัวเองด้วยการอ่านธรรมะดีๆ สวดมนต์ โทรคุยกับนิกจิตวิทยา คุยกับคนที่บ้าน การออกไปทำงานก็ช่วยได้บ้าง พยายามกลับไปทำสิ่งที่เราชอบ พยายามอ่านอะไรบวกๆ ให้กำลังใจตัวเอง แต่มันก็ได้ผลบ้างไม่ได้บ้าง เราเสพสื่อหรือดูหนังรุนแรงไม่ค่อยได้ (คิดว่าสาเหตุส่วนหนึ่งมาจากการเสพสื่อของเราด้วยค่ะ) แต่ตอนนี้ก็งดแล้วค่ะ

" บางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองผิดปกติ เหมือนตัวเองเป็นภัยสังคม ชีวิตเริ่มไม่มีค่า หาความสุขในชีวิตจริงๆไม่เจอเลย เราไม่รักตัวเองเลยใช่ไหม "


ตอนนี้เราอยากได้กำลังใจดีๆ จากทุกคนมากเลยค่ะ แนวทางหรือแนวคิดที่จะทำให้มีแรงฮึดสู้ต่อไป เราอยากออกไปจากตรงนี้เต็มทีแล้ว รอบตัวมันแย่ไปหมดเลย เหมือนเราเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้เลยค่ะ 

สุดท้ายแล้ว ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านเรื่องราวของเรา และกำลังใจทุก Comment นะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปล. เราไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้านะคะ เป็นย้ำคิดย้ำทำอย่างเดียว ตอนแรกคิดว่ามีซึมเศร้าร่วมด้วยนิดหน่อย แต่คุณหมอบอกว่าเราไม่ได้เป็นทั้งซึมเศร้าและจิตเภทค่ะ แค่เรายังจมอยู่กับมัน ยังหาทางออกไม่ได้เลยมีอาการเศร้าและกังวลร่วมกัน พอมาคิดดูดีๆมันก็จริงอย่างที่คุณหมอบอกเลยค่ะ