เรากำลังอยู่ในช่วงสับสนกับความรักมาก เราพึ่งเลิกกับแฟนไป เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรให้เรารู้สึกดีเท่าไหร่ เช่น ไม่ชวนไปไหน ไม่ค่อยสนใจว่าเราชอบอะไร วันเกิดเรายังลืมและบอกว่ามันก็เป็นวันธรรมดาเหมือนทุกวันแหละ เราไม่รู้สึกว่าในทุกๆวันของเขามีเราอยู่ เราไม่ขอให้เขาเปลี่ยนอะไร แต่ก็กลายเป็นว่าไม่ทำอะไรให้เราเลยแล้วก็เรื่องนิสัยเขาที่ทำให้เราต้องเลิกกันไป ก่อนเลิกเราก็ถามว่าคิดว่าเราเป็นแบบนี้จะไปกันรอดไหม คุยกันไม่เคยหาข้อสรุปได้เลย เขาก็บอกรอดสิก็เรื่อยๆ 

คำว่า "เรื่อยๆ" คืออะไรคะ ไม่คิดอะไรเลยหรอแค่รู้สึกมีคนข้างกายที่จะทำอะไรก็ได้และคนนั้นคงไม่ไปไหนงี้หรอคะ เราคิดตลอดเวลามีแฟนเป็นห่วงอนาคตเขาและอนาคตเราด้วย เราวางแผนตลอดเวลาทำอะไรเพราะชีวิตเราจะมีเขาด้วย คอยช่วยงานอะไรเขาตลอดทั้งที่เขาไม่ได้ขอ กลับกันแฟนเราไม่ทำอะไรแบบนี้เลย สำหรับเขาคือเขาทำหน้าที่คอยคุยกับเราว่าทำอะไรอยู่ กินอะไรยัง นอนตอนไหนแค่นั้นเลย เขาบอกถ้าอยากได้อะไรก็บอกไม่งั้นไม่รู้ บางเรื่องเราก็บอกแต่จะบอกทุกเรื่องมันเกินไปนะ ถ้าจะซื่อบื้อขนาดนั้นอะ อนาคตเขาก็ไม่คิด เรียนจบไปทำอะไรยังไม่คิดเลย 

อยากขอความคิดเห็นค่ะว่า ช่วงอายุขึ้นเลข 20 ต้นๆเนี่ยควรคาดหวังอะไรกับความรักในจุดที่ควรจะเป็นคะ เราคบมาหลายคน ผชทุกคนไม่สนใจในการใช้ชีวิตหรืออนาคตเลยจนเราเริ่มงงว่าหรือเราคาดหวังเยอะไป ในความเป็นจริงควรไม่คิดอะไรแล้วใช้ชีวิตไปเรื่อยๆรึเปล่า สับสนมากค่ะ