ยุคที่การแข่งขันสูงขึ้นเรื่อยๆ เราจะอยู่อย่างไรให้มีคุณค่าต่อผู้อื่นและตัวเราเอง

ตั้งแต่วันจันทร์ มีงานมาให้ทำชิ้นเดียว แต่น้องในแผนกทำงานไม่ทัน แต่ทางเจ้านายไม่ส่งงานให้ผม แต่ไปจ้างคนข้างนอกมาทำ บางทีก็ไม่เข้าใจเขาคิดอะไร แต่ไม่อยากเสนอตัว ให้ผทำ 2 วันก็เสร็จ แต่ถ่าคิดว่า ก็แค่ม

เพราะว่าสมัยยุค 90 ในกรุงเทพฯยังไม่มีรถไฟฟ้าให้บริการ โดยกว่าจะมีสายแรกก็เกือบเข้าสู่ปี 2000 แล้ว นอกจากนั้นก็ยังไม่มีพวกแอพเรียกรถต่างๆที่สามารถเรียกมารับได้ถึงหน้าบ้าน ทีนี้จึงอยากรู้จากคนรุ่นเจน X

ในอดีตรัฐไทยถือเป็นรัฐยากจนพอสมควร สวัสดิการพื้นฐานแทบไม่มี เศรษฐกิจก็เป็นแบบเลี้ยงชีพไม่ได้ใช้เงินมากนัก ปลูกบ้านจัดหาวัสดุเองก็จริงแต่ช่างใช้ลงแขกเช่วยกันในชุมชน ขนาดเลี้ยงลูกก็แทบไม่ได้มีต้นทุนขนาด

ร้านมี service charge ทางร้านบอกจะให้พนักงานเราทำงานได้เงินจากตรงนี้แค่2เดือน เขาติดเรา7เดือน บอกให้เรารออย่างเดียวบอกจะให้วันนั้นก็เลื่อนไปเรื่อยๆไม่มีคำตอบใดๆ เราสามารถดำเนินการเรื่องนี้อะไรได้บ้างเ

คนที่เกษียณก่อนกำหนดจะมีเวลาดูแลสุขภาพ เลือกอาหารการกินเพื่อสุขภาพ มีเวลาพักผ่อน ออกกำลังกาย ไม่เครียด น่าจะสุขภาพดีกว่าคนที่ทำงานไปเรื่อยๆ ใช่ไหมคะ แต่ขณะเดียวกันคนที่เกษียณก่อนกำหนดก็มักจะไม่ค่อยมีส

ช่วงนี้รู้สึกบรรยากาศไม่ค่อยมีความหวัง อยากให้คุณผู้อ่านช่วยมาแชร์เรื่องราว ว่าอะไรที่ทำให้คุณยังมีความหวังในการมีชีวิตอยู่ออกไปทำงาน ไปสู้ชีวิตกันคะ