เรื่องมีอยู่ว่า
เรากำลังตอบแชทลูกค้าให้แม่ (ขายของออนไลน์) แล้วเรากำลังตอบลูกค้าอีกหนึ่งคนอยู่ แม่ก็ทักขึ้นมาว่า แล้วลูกค้าคนที่โอนเงินไม่ได้ตอบมารึยัง เราก็ตอบไปว่าขอตอบลูกค้าคนนี้ให้เสร็จก่อนนะ (แม่คอยจี้อย่างนี้ทุกครั้งที่เรากำลังตอบลูกค้าอีกคนหนึ่งอยู่ เราก็ก็จะบอกแม่เราขอตอบลูกค้าที่กำลังคุยอยู่ก่อน แล้วเดี๋ยวตอบลูกค้าคนนั้นให้) แม่ถามว่าเป็นอะไร รับอะไรทีหลายๆอย่างไม่ได้หรอ เราก็ตอบว่าใช่ แม่ก็บอกเราไม่ปกติ เราก็บอกไปว่าเราขอคุยลูกค้าทีละคนได้ไหม ถ้าแม่มาคอยจร้แบบนี้เราจะลืมว่าเรากำลังทำอะไรอยู่เดี๋ยวเสร็จเราก็ตอบให้ใจเย็นๆ แม่ก็บอกเขาไม่ได้ใจร้อนอะไรเพียงแต่กลัวเราลืม เราก็บอกว่าเดี๋ยวตอบให้ กลับกลายว่าเราไปว่าแม่ คิดกับแม่ด้านลบว่ามาจู่จี้จุกจิก เขทเพียงแต่หวังดีว่ากลัวเราลืม แต่เราแค่อยากจะบอกแม่ว่า เราขอคุยทีละคนไม่ได้หรอ กลับกลายเป็นคนไม่ปกติ กลายเป็นคนคิดแง่ลบกับแม่ เรากลายเป็นคนไม่ดีไปเลยหรอ
(ปล.เราเป็นซึมเศร้าอยู่แล้วด้วยแล้ว แม่ก็รู้ )
เราผิดหรอที่เราสามารถรับฟังอะไรได้ทีละอย่าง
เรากำลังตอบแชทลูกค้าให้แม่ (ขายของออนไลน์) แล้วเรากำลังตอบลูกค้าอีกหนึ่งคนอยู่ แม่ก็ทักขึ้นมาว่า แล้วลูกค้าคนที่โอนเงินไม่ได้ตอบมารึยัง เราก็ตอบไปว่าขอตอบลูกค้าคนนี้ให้เสร็จก่อนนะ (แม่คอยจี้อย่างนี้ทุกครั้งที่เรากำลังตอบลูกค้าอีกคนหนึ่งอยู่ เราก็ก็จะบอกแม่เราขอตอบลูกค้าที่กำลังคุยอยู่ก่อน แล้วเดี๋ยวตอบลูกค้าคนนั้นให้) แม่ถามว่าเป็นอะไร รับอะไรทีหลายๆอย่างไม่ได้หรอ เราก็ตอบว่าใช่ แม่ก็บอกเราไม่ปกติ เราก็บอกไปว่าเราขอคุยลูกค้าทีละคนได้ไหม ถ้าแม่มาคอยจร้แบบนี้เราจะลืมว่าเรากำลังทำอะไรอยู่เดี๋ยวเสร็จเราก็ตอบให้ใจเย็นๆ แม่ก็บอกเขาไม่ได้ใจร้อนอะไรเพียงแต่กลัวเราลืม เราก็บอกว่าเดี๋ยวตอบให้ กลับกลายว่าเราไปว่าแม่ คิดกับแม่ด้านลบว่ามาจู่จี้จุกจิก เขทเพียงแต่หวังดีว่ากลัวเราลืม แต่เราแค่อยากจะบอกแม่ว่า เราขอคุยทีละคนไม่ได้หรอ กลับกลายเป็นคนไม่ปกติ กลายเป็นคนคิดแง่ลบกับแม่ เรากลายเป็นคนไม่ดีไปเลยหรอ
(ปล.เราเป็นซึมเศร้าอยู่แล้วด้วยแล้ว แม่ก็รู้ )