ต้องบอกก่อนว่าเป็นแค่กระทู้เล่าเรื่องราวเชิงระบายเฉยๆไม่ได้มีสาระสำคัญใดๆเลย ยังไงถ้าไม่ชอบก็ขออภัยด้วยคับ
 
      เท้าความก่อนว่าในช่วงโควิดที่ผ่านมาผมที่เป็นนักศึกษาหลังจากจบเทอมไปช่วงต้นเมษาก็มีเวลาว่างมากพอสมควรหลังจากสอบเสร็จ มันทำให้เริ่มเบื่ออยากหาอะไรใหม่ๆดู ซึ่งเดิมทีก็ตามไอดอลอยู่ประมาณนึง แต่ตามแค่ในไทย เกาหลีก็ตามบ้าง ส่วนวงไอดอลญปอย่างAKB48ก็รู้จักแค่ชื่อกับประวัตินิดหน่อย ส่วนNogizaka46นี่ความรู้แทบไม่มีความรู้เลยตอนนั้นรู้จักแค่นาจังคนเดียว(เพราะเคยผ่านตาในซีรี่ย์)
เลยเริ่มคิดว่าจะลองดูวงญปเพื่อฆ่าเวลาช่วงนี้ซะหน่อย ยังไงๆมันก็ว่างอยู่แล้ว จึงเลือกดูโนกิซากะเพราะว่ารู้สึกถูกจริตกับคอนเซปของวงมากกว่า พอเริ่มดูก็เริ่มจากรายการnogibingo1เพราะพี่ที่ตามเค้าแนะนำรายการนี้ก่อนเลย แล้วเค้าก็เตือนกันมาว่า”อย่าโดนเมมตำนานของวงตกนะ ไม่งั้นจะกลายเป็นคนไม่มุ๊ปอร”ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้ตะหงิดอะไรออกแนวอิหยังวะด้วย ผมเริ่มดูแบบในหัวว่างเปล่ามากๆไม่หาข้อมูลอะไรเลยซักนิดเดียว ผมก็เริ่มดูไล่มาเรื่อยๆ จนเริ่มจำชื่อได้เยอะขึ้นๆ ซึ่งนานามินตอนที่ดูแรกๆเฉยๆมาก ไม่ได้รู้สึกชอบอะไร แต่พอเริ่มผ่านnogibingo1ไปกับมีความรู้สึกสนใจเธอมากขึ้นมา เริ่มโฟกัสที่เธอบ่อยขึ้น เริ่มอยากรู้ประวัติของเธอมากขึ้นเลยลองหาข้อมูลของเธอดู ซึ่งเมื่อพิมชื่อลงไปเท่านั้นคำว่าแกรดก็พุ่งเข้าใส่กบาลทันที แถมแกรดไปนานแล้ว ด้วยความที่ตอนนั้นแค่รู้สึกสนใจเลยไม่ได้อ่านอะไรดีถี่ถ้วนมากมาย แต่พอเริ่มดูไปเรื่อยๆดูnogizakatte dokoไปอีกดูแบบไล่ปีมาเลย ไล่เก็บมาเรื่อยๆ จนรู้ตัวอีกทีผมก็รู้ว่าชอบนานามินเข้าให้จริงแล้ว ซึ่งเมื่อชอบเข้าให้แล้วคราวนี้ก็จริงจังทันทีเลย พอยิ่งไปอ่านเรื่องราวมาว่าเธอเป็นไอดอลที่สู้ชีวิตพอสมควร บ้านค่อนข้างไปทางจน แถมต้องส่งน้องชายเรียนผมเลยยิ่งชอบเธอขึ้นมากไปอีก แต่ก็ดันมาสะดุดกับไอ้คำว่า”ออกจากวงการบันเทิง”นี่แหละ ตอนนั้นผมก็เหวอไปเลย แบบห๊ะ!แต่ก็ยังคิดว่าอย่างน้อยก็น่าจะมีช่องทางติดตามแหละน่า จะในig ทวิตเตอร์ไรก็เอาเถอะจะตามแต่ดันไม่มีช่องทางให้ติดตามเลย เรียกว่าสาบสูญแบบแท้จริง ตอนนั้นคือโหวงแบบจริงจังทำไรไม่ถูกมึนไปหมด ในเมื่อติดตามไม่ได้ทางเดียวที่จะได้เห็นเธอก็คือในmvกับในรายการเท่านั้น ซึ่งพอผมกลับมาเริ่มดูไล่ปีไปเรื่อยๆ จนเริ่มเอ๊ะว่านี่กูดูมาจนถึงรายการช่วงปี2016แล้วไม่ใช่เรอะ เหลืออีกนิดเดียวมันก็จะถึงตอนที่ไม่มีนานามินอีกแล้ว พอนึกแล้วก็เริ่มกลัวที่จะดูต่อไปเรื่อย ไม่กล้าที่จะดูคอนแกรด ไม่กล้าดูmv Naimononedari หรือsayonara no imiด้วยซ้ำไป ดูปุ๊ปน้ำตาจะไหลทันที ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ยังดูได้ไม่มีปีญหาอยู่เลย มันเป็นอารมณ์ที่แปลกแบบที่ผมไม่เคยเจอมาก่อนตั้งแต่ตามไอดอลมา คือการที่เรารู้ว่าเค้าจะแกรดแน่นอนและไม่ได้เห็นเค้าหลังจากนี้อีก
(คงประมาณรู้วันตายของตัวเอง ทำใจไว้แล้วแต่พอวันนั้นใกล้มาถึงกลับดันกลัวขึ้นมาอีก)
เหมือนเป็นคนจากอนาคตที่รู้ว่ามันจะจบแบบนี้แน่นอนและก็เปลี่ยนมันไม่ได้ด้วย ซึ่งตอนนั้นในใจก็งงตัวเองมากๆว่าพึ่งตามเค้ามาได้จะเดือนนึงเป้นขนาดนี้บ้าไปปะ  แต่คือไม่ไหวจริงๆเรียกได้ว่าสปีดในการดูมาราธอนตกลงไปแบบฮวบฮาบ ซึ่งก็อย่างที่พี่ว่าไปตอนต้น ตอนนี้ผมได้กลายเป็นคนไม่มุ๊ปอรไปอีกคน แปลกดีเหมือนกันที่ผมกลายเป็นคนที่เสียใจช้ากว่าคนอื่นเขาไป3ปี....