ต้องขอออกตัวก่อนครับว่าคบกับแฟน มา 4 ปีแล้ว และแฟนผมเป็นผู้ชายนะครับ ^^
เข้าเรื่องครับ หลายคนอาจจะคิดว่าถ้าแฟนเป็นแบบนี้
แล้วจะคบกับเค้าทำไม ต้องขอบอกว่าเค้าก็ไม่ได้เป็นแบบนี้แต่แรก ช่วงแรกในระยะปีครึ่ง เค้าดูเป็นคนที่อะไรก็ได้ ดูเป็นผู้นำ และในครอบครัวเค้าเป็นพี่คนโตสุด อายุ 29 ผมอายุ 24 ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ
พักหลังๆมามันทำให้ผมรู้สึกอารมณ์เสียหรือแบบหงุดหงิดทุกครั้ง ในความโลเลไม่แน่นอนของเค้าหรือการตัดสินใจที่ไม่เด็ดขาดตั้งแต่เรื่องเล็กๆไปจนถึงเรื่องใหญ่ๆเช่น
วันนี้คุยกันว่าโอเคจะออกไปกินส้มตำกันเนอะ ระหว่างขับรถไปร้านส้มตำก็จะชอบพูดว่า หรือเราจะกินข้าวขาหมูดี คิดในใจ อ่าวตกลงพูดกันแต่แรกว่าจะออกมากินส้มตำดันเปลี่ยนใจซะงั้น โอเคไม่เป็นไรสงสัยเค้าคงอยากกินข้าวขาหมูก็ได้ ในใจก็คิดว่าโอเคสงสัยได้กินข้าวขาหมูละ ขี่ไปอีกแปบนึง หรือเราจะกินก๋วยเตี๋ยวดี อันนี้คือเริ่มหงุดหงิดละ
ซักพักบอกกินส้มตำแหละเนอะ ขี่ไปอีกนิดนึง กินข้าวขาหมูแหละ สรุปได้กินพิซซ่าเป็นต้น หลังๆมาเวลาตกลงจะออกไปกินอะไรเค้าจะโลเลและถามผมแบบนี้ทุกครั้ง ช่วงแรกๆก็พูดว่าเค้า ทำไมเราตกลงจะกินอะไรกันแต่แรก พี่ก็เปลี่ยนไปเรื่อย แล้วพี่จะมาถามผมทำไมว่าอยากกินอะไร ในเมื่อพี่ถามผม พี่ก็จะไปกินสิ่งที่พี่อยากกินอยู่ดี หลังๆผมจะจบด้วยคำว่ากินอะไรก็ได้ เค้าก็จะชอบพูดว่าอยากกินอะไรก็พูดมาดิ และจบด้วยการทะเลาะกัน และถ้าบอกอยากกินก๋วยเตี๋ยวก็จะเป็นเหมือนที่พิมพ์มาครับ คือระหว่างทางก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ อันนี้คือเรื่องเล็กๆนะครับ
ส่วนเรื่องใหญ่ขึ้นมาหน่อย คือเราวางแผ่นจะเปิดร้านนมครับ แน่นอนเราก็หาทำเล หาแหล่งวัตถุดิบ ชิมเมนูต่างๆด้วยกันทั้งคู่ ทั้งหมดนี่ใช้เวลาประมาณเดือนเกือบสองเดือนจนมั่นใจว่าพร้อม
และอยู่ๆก็พุดขึ้นมาว่า เปิดร้านตัดผมดีกว่ามั้ย...
อ่าวละสรุปที่หาทำเลหาแหล่งคิดสูตรบลาๆๆๆๆเป็นเดือนๆนี่เพื่ออะไร ผ่านไปเวลานึงบอกไม่อยากเปิดร้านตัดผมแล้ว อยากเปิดร้านทุกอย่าง 20 บาท
และล่าสุดอยากเปิดร้านซ่อมโทรศัพท์...
คือเค้าจะเอาอะไรก็ไม่เอาซักทาง
และไปๆมาๆกลายเป็นว่าไม่ทำดีกว่า ทำงานบริษัทเหมือนเดิม ตอนที่วางแผนจะเปิดร้านนมเราวางแผนเป็นเดือนๆ ชิมเมนูใหม่ๆ ลองผิดลองถูกจนพร้อม แต่ต้องมาถูกยกเลิกเพราะความเอาแน่เอานอนกับตัวเค้าไม่ได้
บางทีมันก็เหนื่อยท้อครับ ถามว่ารักมั้ยรักแหละ
แต่บางทีมันก็มีอารมณ์ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ พูดดีก็แล้วด่าก็แล้วก็เหมือนเดิมจนเด่วนี้คือเค้าจะพูดอะไรมาหรืออยากทำอะไรซักอย่างเป็นงานเป็นการ ผมงดออกความเห็นเลย จะพูดเพียงว่ายังไงก็ได้ครับแล้วแต่ๆๆ เพราะจะพูดอะไรก็จะจบลงแบบเดิมทุกครั้ง ถ้าตัดเรื่องนี้ไปเค้าก็เป็นคนที่ดีคนนึง เพียงแต่บางทีมันก็ทำให้เราหงุดหงิดน่ะครับ เห้อออ
ไม่มีอะไรครับ แค่อยากระบาย ใครเจอปัญหาคล้ายๆกันบ้างมั้ยครับ
*ระหว่างที่พิมพ์เค้านอนอยู่ข้างๆเค้าถามผมว่าเราเปิดร้านนมแบบนี้มั้ย และก็ตกแต่งร้านประมาณนี้ดีมั้ย... เอ่ออออ คือผมควรจะตอบเค้าว่ายังไงดีครับ
หลังจากที่เค้าโลเลไม่เอาซักทาง จนผมล้มเลิกที่จะเปิดร้านนมแล้ว อยู่ๆเค้าก็พูดขึ้นมาซะงั้นนนนนนนน
แฟนเป็นคนโลเลและตัดสินใจเองไม่เป็น และไม่เคยแน่วแน่กับอะไรซักอย่าง สักแต่พูดทำไงดีครับ
เข้าเรื่องครับ หลายคนอาจจะคิดว่าถ้าแฟนเป็นแบบนี้
แล้วจะคบกับเค้าทำไม ต้องขอบอกว่าเค้าก็ไม่ได้เป็นแบบนี้แต่แรก ช่วงแรกในระยะปีครึ่ง เค้าดูเป็นคนที่อะไรก็ได้ ดูเป็นผู้นำ และในครอบครัวเค้าเป็นพี่คนโตสุด อายุ 29 ผมอายุ 24 ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ
พักหลังๆมามันทำให้ผมรู้สึกอารมณ์เสียหรือแบบหงุดหงิดทุกครั้ง ในความโลเลไม่แน่นอนของเค้าหรือการตัดสินใจที่ไม่เด็ดขาดตั้งแต่เรื่องเล็กๆไปจนถึงเรื่องใหญ่ๆเช่น
วันนี้คุยกันว่าโอเคจะออกไปกินส้มตำกันเนอะ ระหว่างขับรถไปร้านส้มตำก็จะชอบพูดว่า หรือเราจะกินข้าวขาหมูดี คิดในใจ อ่าวตกลงพูดกันแต่แรกว่าจะออกมากินส้มตำดันเปลี่ยนใจซะงั้น โอเคไม่เป็นไรสงสัยเค้าคงอยากกินข้าวขาหมูก็ได้ ในใจก็คิดว่าโอเคสงสัยได้กินข้าวขาหมูละ ขี่ไปอีกแปบนึง หรือเราจะกินก๋วยเตี๋ยวดี อันนี้คือเริ่มหงุดหงิดละ
ซักพักบอกกินส้มตำแหละเนอะ ขี่ไปอีกนิดนึง กินข้าวขาหมูแหละ สรุปได้กินพิซซ่าเป็นต้น หลังๆมาเวลาตกลงจะออกไปกินอะไรเค้าจะโลเลและถามผมแบบนี้ทุกครั้ง ช่วงแรกๆก็พูดว่าเค้า ทำไมเราตกลงจะกินอะไรกันแต่แรก พี่ก็เปลี่ยนไปเรื่อย แล้วพี่จะมาถามผมทำไมว่าอยากกินอะไร ในเมื่อพี่ถามผม พี่ก็จะไปกินสิ่งที่พี่อยากกินอยู่ดี หลังๆผมจะจบด้วยคำว่ากินอะไรก็ได้ เค้าก็จะชอบพูดว่าอยากกินอะไรก็พูดมาดิ และจบด้วยการทะเลาะกัน และถ้าบอกอยากกินก๋วยเตี๋ยวก็จะเป็นเหมือนที่พิมพ์มาครับ คือระหว่างทางก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ อันนี้คือเรื่องเล็กๆนะครับ
ส่วนเรื่องใหญ่ขึ้นมาหน่อย คือเราวางแผ่นจะเปิดร้านนมครับ แน่นอนเราก็หาทำเล หาแหล่งวัตถุดิบ ชิมเมนูต่างๆด้วยกันทั้งคู่ ทั้งหมดนี่ใช้เวลาประมาณเดือนเกือบสองเดือนจนมั่นใจว่าพร้อม
และอยู่ๆก็พุดขึ้นมาว่า เปิดร้านตัดผมดีกว่ามั้ย...
อ่าวละสรุปที่หาทำเลหาแหล่งคิดสูตรบลาๆๆๆๆเป็นเดือนๆนี่เพื่ออะไร ผ่านไปเวลานึงบอกไม่อยากเปิดร้านตัดผมแล้ว อยากเปิดร้านทุกอย่าง 20 บาท
และล่าสุดอยากเปิดร้านซ่อมโทรศัพท์...
คือเค้าจะเอาอะไรก็ไม่เอาซักทาง
และไปๆมาๆกลายเป็นว่าไม่ทำดีกว่า ทำงานบริษัทเหมือนเดิม ตอนที่วางแผนจะเปิดร้านนมเราวางแผนเป็นเดือนๆ ชิมเมนูใหม่ๆ ลองผิดลองถูกจนพร้อม แต่ต้องมาถูกยกเลิกเพราะความเอาแน่เอานอนกับตัวเค้าไม่ได้
บางทีมันก็เหนื่อยท้อครับ ถามว่ารักมั้ยรักแหละ
แต่บางทีมันก็มีอารมณ์ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ พูดดีก็แล้วด่าก็แล้วก็เหมือนเดิมจนเด่วนี้คือเค้าจะพูดอะไรมาหรืออยากทำอะไรซักอย่างเป็นงานเป็นการ ผมงดออกความเห็นเลย จะพูดเพียงว่ายังไงก็ได้ครับแล้วแต่ๆๆ เพราะจะพูดอะไรก็จะจบลงแบบเดิมทุกครั้ง ถ้าตัดเรื่องนี้ไปเค้าก็เป็นคนที่ดีคนนึง เพียงแต่บางทีมันก็ทำให้เราหงุดหงิดน่ะครับ เห้อออ
ไม่มีอะไรครับ แค่อยากระบาย ใครเจอปัญหาคล้ายๆกันบ้างมั้ยครับ
*ระหว่างที่พิมพ์เค้านอนอยู่ข้างๆเค้าถามผมว่าเราเปิดร้านนมแบบนี้มั้ย และก็ตกแต่งร้านประมาณนี้ดีมั้ย... เอ่ออออ คือผมควรจะตอบเค้าว่ายังไงดีครับ
หลังจากที่เค้าโลเลไม่เอาซักทาง จนผมล้มเลิกที่จะเปิดร้านนมแล้ว อยู่ๆเค้าก็พูดขึ้นมาซะงั้นนนนนนนน