สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน เรื่องราวก็ตามหัวข้อที่เราเขียนเลยนะคะ "เมื่อพบรัก แต่ไม่สมหวัง"เราเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรานั้น ต้องไม่ใช่แค่เราแน่ๆที่เคยเจอ หลายๆคนอาจจะเคยเจอเหมือนเรามาแล้ว เอาละคะ เราว่าเข้าเรื่องเลยดีกว่า แต่เอ๊ะๆๆๆ "งดดราม่านะคะทุกกคนนน" เอาละคะ เริ่มม
เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อต้นปีก่อน ที่จังหวัดตอนเหนือของประเทศไทย (จังหวัดที่ผู้คนอยากมาอยู่มากที่สุด) เดาไม่ยาก5555 ต่อค่ะ เราพบกับ ผช คนนึงนามสมมุติว่า พี่A นะคะ เราสองคนพบรักที่ถนนคนเดินแห่งหนึ่งค่ะ เรากับพี่ A เดินชนกันจนน้ำแตงโมปั่นที่เราซื้อมาหกเต็มเสื้อจนเป็นสีแดงๆเต็มไปหมด แต่เราก็ไม่ว่าอะไร(ด้วยความที่เป็นคนอะไรก็ได้) พี่เค้าก็ขอโทษ ด้วยความตกใจ เราก็ได้แต่ยิ้มแล้วบอกว่าไม่เป็นไ่รค่ะ ทุกอย่างเหมือนจะจบลง เราก็เดินไปหาซื้อเสื้อผ้าตัวใหม่ เพื่อมาเปลี่ยน แต่แล้ว เราก็ดันมาพบพี่เค้าอีก คราวนี้เป็นความตั้งใจของพี่เค้าที่จะซื้อเสื้อให้เราเพื่อเป็รการขอโทษ ด้วยความที่เราไม่ได้คิดอะไร ในเมื่อพี่เค้าเป็นคนทำก็ต้องรับผิดชอบ (ด้วยความงก) ก็เลยตอบ โอเค ให้เค้าซื้อให้ค่ะ 5555
ทุกอย่างก็เหมือนจะไม่มีอะไรอีก ขอบคุณ ขอโทษ แล้วแยกย้าย เหมือนจะจบแล้ว แต่ยังค่ะ เรากับเพื่อน ก็ไปนั่งต่อที่ร้านชิล ร้านนึง นั่งดื่ม ฟังเพลงเบาๆเม้ามอย ตามประสา แต่แล้วเราก็เห็นพี่เค้าเดินเข้ามากับกลุ่มเพื่อนอีก ที่ร้านที่เรานั่ง เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ จนดื่มไปสักพัก เราเตรียมตัวที่จะกลับ สั่งเช็คบิล แต่ พนักงานบอกว่า ผช โต๊ะ ตรงข้ามเรา เคลียให้แล้ว พร้อมกับฝาก ID ไลน์มาให้เรา เราก็เลยตกใจ (แอบดีใจที่ว่ามีคนเลี้ยง) เพื่อนก็แซวกันเสียงดังวุ่นวาย จนเราต้องหันไปบอกให้เงียบๆ เราก็เลยลุกไปพร้อมกับจำนวนเงินที่จะต้องจ่าย ไปให้พี่เค้า เราเดินไปที่โต๊ะแล้วว่างเงิน แล้วบอกว่า ขอบคุณนะคะ แต่รับไว้ไม่ได้ จะรับไว้ก็แค่ ID ไลน์ เท่านั้น ไว้มีเรื่องต้องคุยกัน พร้อมบอกกับเพื่อนให้ลุกแล้วแยกย้ายบ้านใครบ้านมัน เรา ก็แอดไลน์ ทันทีที่ขึ้นรถ พร้อมส่ง สติ๊กเกอร์ Say Hello ไป (แอบแรดนิดๆหรือว่าไม่นิด) แล้วก็ขับรถจนถึงบ้านค่ะ เราดีใจนะที่มีคนชอบเรา เราคิดว่า อาจจะเป็นพรมลิขิต ขีดเขียนมาให้เจอกัน แต่แล้วพรมลิขิตที่ขีดเขียนมาดันเขียนลงเหวสะงั้น อ่าวววไม่เป็นงั้นอะ เราเริ่มคุยได้สักพักนึกค่ะ ไม่เคยโทรหากันหรือคลอกัน คุยกันผ่านไลน์ มีนัดกินข้าว ดื่มกาแฟ บ้างบางวัน จนวันนึงเรารู้สึกอึดอัด อยากบอกอะไรสักอย่างเลยตัดสินใจบอกไปค่ะ ว่า "เราไม่ได้เป็นผู้หญิง"
(อ้าววว งง ละสิ ค่ะเราไม่ใช่ ผญ เราเป็นสาวสอง เหมือนบุญมีแต่กรรมบังเนอะเกิดมาให้มาเหมือน ผญ แต่ดันลืมใส่ข้างล่างมาให้ 5555 ) ต่อค่ะ เราตัดสินใจบอกพี่เค้าไป เราลุ้นมากับคำตอบที่จะตอบกลับมา เสียงไลน์ดังขึ้น 10 ข้อความได้เราตื่นเต้นจนไม่กล้าเปิด พอเปิดดูข้อความที่ตอบมา (เอาใจความสำคัญเลยนะคะ) "ไม่เป็นไร พี่รับได้ หนูก็น่ารักดี " มันเป็นคำตอบที่เราคิดว่า โอโห้ ผช คนนี้ดีจังเลย รับเราได้ แต่แล้วเรื่องราวความไม่สมหวังก็เกิดขึ้นค่ะ จากปกติเรานัดกินข้าว ดื่มกาแฟ ได้ แต่ความสัมพันธ์ก็เหมือนจะเปลี่ยนไป คือ ครั้งนึงเรานัดกันไปดื่มกาแฟร้านประจำ โอเคนัดเวลาเรียบร้อยแต่งตัว พร้อมออกไปเหมือนมุกครั้ง จนเลยเวลาที่นัดหมาย พี่เค้าก็ยังไม่ตอบกลับมา จนเวลาล่วงไป 30 นาที เราเลยตัดสินใจ ส่งข้อความไปบอกว่า เราจะออกจากบ้านไปรอที่ร้านนะ ข้อความที่ส่งพี่เค้าอ่านค่ะ แต่ไม่ตอบ เราคิดว่าคงขับรถอยู่ ไม่สะดวก เราเลยไปรอที่ร้านค่ะ สั่งกาแฟ ที่เราดื่มประจำมานั่งรอโต๊ะเดิม จนเวลาล่วงไป 1ชั่วโมง กาแฟเริ่มละลาย ระหว่างนั้นเราส่งข้อความไปนะคะ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับมาใดๆทั้งสิน โอเค เราทนรออีก ครึ่งชั่วโมง ก็ยังไม่มีวี่แววของ พี่เค้ามาเลยส่งข้อความบอกไปว่า กลับแล้วนะคะ สักพักนึงเค้าอ่านค่ะ และตอบกลับมาว่า พี่ติดงานพึ่งเสร็จ โอเค ด้วยความที่เป็นคนเข้าใจอะไรง่าย ติดงานก็ติดงานค่ะ ไม่ว่าอะไร บอกพี่ไปว่า ไม่โกรธนะคะ ที่ไม่มา เราโอเคทุกอย่าง คุยกันเหมือนเดิมปกติค่ะ จนเหตุการที่ 2ก็เกิดขึ้นอีกครั้งค่ะ (ทุกครั้งที่นัดกันพี่เค้าจะเป็นคนนัดเวลาทุกอย่างนะคะ เราแค่เลือกร้าน) เรานัดทานข้าวเย็นค่ะ เวลาคือ 18.00 น ร้านอาหาาประจำค่ะ เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พร้อมออกจากบ้านคราวนี้ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี ตอบกลับทุกข้อความที่เราส่ง จนถึงเวลาเราออกจากบ้าน ก็บอกพี่เค้าว่า ออกแล้วนะ ถึงแล้วนะ ปกติค่ะ พอถึงร้าน ทุกอย่างเราทำเหมือนเดิมค่ะ แล้วก็รอ สั่งทุกอย่างมาพร้อมทาน นั่งรอค่ะ จนเวลาล่วงมา 30 นาที (ในใจคิดว่า เห้ยอีกแล้วหรอวะ) ทุกอย่างเริ่มไม่ โอเค ทักไปไม่ตอบ ไม่อ่าน เงียบ จนเวลา 3ทุ่ม เราเลือกเช็คบิล เก็บอาหารกลับบ้าน เรารอจนกินไม่ลง เสียใจมาก เสียเงินไม่เท่าไหร่ เสียความรู้สึกสุดๆ(เธอบอกให้รอ ฉันก็รออย่างมีจุดหมาย 5555เพลงมันมาเลย) ด้วยความโมโห เอากับข้าวทั้งหมดให้ รปภ หน้าหมู่บ้านหมดเลยค่ะ (คงแปลกใจทำไมวันนี้ให้เยอะจัง) พอถึงบ้านเราอาบน้ำนอน แล้วส่งข้อความไปด่า 1ชุดใหญ่ ใช้คำว่าด่าเลยนะคะ เสียความรู้สึกแรงมาก คำตอบของเค้าคือ อ่านค่ะ แต่ไม่ตอบ และหลังจากวันนั้นมา เราก็ไม่ส่งข้อความหาอีกเลยค่ะ แต่ไม่บล๊อคนะคะ ปล่อยไปค่ะ เราคิดว่า สาเหตุที่เปลี่ยนไป เพราะว่า เราไม่ใช่ ผญ หรอ หรือด้วยเหตุผลอื่น เรานั่งคิดทบทวนจนเออ ชั่ง
ต้องใช้คำนี้ ข้ออภัยนะคะ แล้วจะมาบอกรับได้ทำไม จนป่านนี้เราก็ยังไม่ได้คำตอบค่ะ ว่าเพราะอะไร ย้อนกลับไปคิดก็ตลกดีเนอะเหมือนจะดีแล้ว แต่ก็ยังไม่ดี 5555 ขำตัวเองที่ไปทนรอ อยู่แบบนั้น ถึงสองครั้ง ครั้งแรกก็เกินพอ เราอาจจะดีเกินไปมั้ง ด้วยความที่อะไรก็ได้ แล้วแต่ เลยทำให้เราไม่ได้ฉุกคิดสักนิดนึง เรื่องราวของเราก็มีแต่เพียงเท่านี้ ขออภัยหากพิมพ์คำไหนผิดพลาดประการใด หรือใช้คำที่ไม่ถูกต้อง ต้องขออภัย มา ณ ที่นี้
เมื่อพบรัก แต่ไม่สมหวัง
เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อต้นปีก่อน ที่จังหวัดตอนเหนือของประเทศไทย (จังหวัดที่ผู้คนอยากมาอยู่มากที่สุด) เดาไม่ยาก5555 ต่อค่ะ เราพบกับ ผช คนนึงนามสมมุติว่า พี่A นะคะ เราสองคนพบรักที่ถนนคนเดินแห่งหนึ่งค่ะ เรากับพี่ A เดินชนกันจนน้ำแตงโมปั่นที่เราซื้อมาหกเต็มเสื้อจนเป็นสีแดงๆเต็มไปหมด แต่เราก็ไม่ว่าอะไร(ด้วยความที่เป็นคนอะไรก็ได้) พี่เค้าก็ขอโทษ ด้วยความตกใจ เราก็ได้แต่ยิ้มแล้วบอกว่าไม่เป็นไ่รค่ะ ทุกอย่างเหมือนจะจบลง เราก็เดินไปหาซื้อเสื้อผ้าตัวใหม่ เพื่อมาเปลี่ยน แต่แล้ว เราก็ดันมาพบพี่เค้าอีก คราวนี้เป็นความตั้งใจของพี่เค้าที่จะซื้อเสื้อให้เราเพื่อเป็รการขอโทษ ด้วยความที่เราไม่ได้คิดอะไร ในเมื่อพี่เค้าเป็นคนทำก็ต้องรับผิดชอบ (ด้วยความงก) ก็เลยตอบ โอเค ให้เค้าซื้อให้ค่ะ 5555
ทุกอย่างก็เหมือนจะไม่มีอะไรอีก ขอบคุณ ขอโทษ แล้วแยกย้าย เหมือนจะจบแล้ว แต่ยังค่ะ เรากับเพื่อน ก็ไปนั่งต่อที่ร้านชิล ร้านนึง นั่งดื่ม ฟังเพลงเบาๆเม้ามอย ตามประสา แต่แล้วเราก็เห็นพี่เค้าเดินเข้ามากับกลุ่มเพื่อนอีก ที่ร้านที่เรานั่ง เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ จนดื่มไปสักพัก เราเตรียมตัวที่จะกลับ สั่งเช็คบิล แต่ พนักงานบอกว่า ผช โต๊ะ ตรงข้ามเรา เคลียให้แล้ว พร้อมกับฝาก ID ไลน์มาให้เรา เราก็เลยตกใจ (แอบดีใจที่ว่ามีคนเลี้ยง) เพื่อนก็แซวกันเสียงดังวุ่นวาย จนเราต้องหันไปบอกให้เงียบๆ เราก็เลยลุกไปพร้อมกับจำนวนเงินที่จะต้องจ่าย ไปให้พี่เค้า เราเดินไปที่โต๊ะแล้วว่างเงิน แล้วบอกว่า ขอบคุณนะคะ แต่รับไว้ไม่ได้ จะรับไว้ก็แค่ ID ไลน์ เท่านั้น ไว้มีเรื่องต้องคุยกัน พร้อมบอกกับเพื่อนให้ลุกแล้วแยกย้ายบ้านใครบ้านมัน เรา ก็แอดไลน์ ทันทีที่ขึ้นรถ พร้อมส่ง สติ๊กเกอร์ Say Hello ไป (แอบแรดนิดๆหรือว่าไม่นิด) แล้วก็ขับรถจนถึงบ้านค่ะ เราดีใจนะที่มีคนชอบเรา เราคิดว่า อาจจะเป็นพรมลิขิต ขีดเขียนมาให้เจอกัน แต่แล้วพรมลิขิตที่ขีดเขียนมาดันเขียนลงเหวสะงั้น อ่าวววไม่เป็นงั้นอะ เราเริ่มคุยได้สักพักนึกค่ะ ไม่เคยโทรหากันหรือคลอกัน คุยกันผ่านไลน์ มีนัดกินข้าว ดื่มกาแฟ บ้างบางวัน จนวันนึงเรารู้สึกอึดอัด อยากบอกอะไรสักอย่างเลยตัดสินใจบอกไปค่ะ ว่า "เราไม่ได้เป็นผู้หญิง"
(อ้าววว งง ละสิ ค่ะเราไม่ใช่ ผญ เราเป็นสาวสอง เหมือนบุญมีแต่กรรมบังเนอะเกิดมาให้มาเหมือน ผญ แต่ดันลืมใส่ข้างล่างมาให้ 5555 ) ต่อค่ะ เราตัดสินใจบอกพี่เค้าไป เราลุ้นมากับคำตอบที่จะตอบกลับมา เสียงไลน์ดังขึ้น 10 ข้อความได้เราตื่นเต้นจนไม่กล้าเปิด พอเปิดดูข้อความที่ตอบมา (เอาใจความสำคัญเลยนะคะ) "ไม่เป็นไร พี่รับได้ หนูก็น่ารักดี " มันเป็นคำตอบที่เราคิดว่า โอโห้ ผช คนนี้ดีจังเลย รับเราได้ แต่แล้วเรื่องราวความไม่สมหวังก็เกิดขึ้นค่ะ จากปกติเรานัดกินข้าว ดื่มกาแฟ ได้ แต่ความสัมพันธ์ก็เหมือนจะเปลี่ยนไป คือ ครั้งนึงเรานัดกันไปดื่มกาแฟร้านประจำ โอเคนัดเวลาเรียบร้อยแต่งตัว พร้อมออกไปเหมือนมุกครั้ง จนเลยเวลาที่นัดหมาย พี่เค้าก็ยังไม่ตอบกลับมา จนเวลาล่วงไป 30 นาที เราเลยตัดสินใจ ส่งข้อความไปบอกว่า เราจะออกจากบ้านไปรอที่ร้านนะ ข้อความที่ส่งพี่เค้าอ่านค่ะ แต่ไม่ตอบ เราคิดว่าคงขับรถอยู่ ไม่สะดวก เราเลยไปรอที่ร้านค่ะ สั่งกาแฟ ที่เราดื่มประจำมานั่งรอโต๊ะเดิม จนเวลาล่วงไป 1ชั่วโมง กาแฟเริ่มละลาย ระหว่างนั้นเราส่งข้อความไปนะคะ แต่ก็ไม่มีการตอบกลับมาใดๆทั้งสิน โอเค เราทนรออีก ครึ่งชั่วโมง ก็ยังไม่มีวี่แววของ พี่เค้ามาเลยส่งข้อความบอกไปว่า กลับแล้วนะคะ สักพักนึงเค้าอ่านค่ะ และตอบกลับมาว่า พี่ติดงานพึ่งเสร็จ โอเค ด้วยความที่เป็นคนเข้าใจอะไรง่าย ติดงานก็ติดงานค่ะ ไม่ว่าอะไร บอกพี่ไปว่า ไม่โกรธนะคะ ที่ไม่มา เราโอเคทุกอย่าง คุยกันเหมือนเดิมปกติค่ะ จนเหตุการที่ 2ก็เกิดขึ้นอีกครั้งค่ะ (ทุกครั้งที่นัดกันพี่เค้าจะเป็นคนนัดเวลาทุกอย่างนะคะ เราแค่เลือกร้าน) เรานัดทานข้าวเย็นค่ะ เวลาคือ 18.00 น ร้านอาหาาประจำค่ะ เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พร้อมออกจากบ้านคราวนี้ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี ตอบกลับทุกข้อความที่เราส่ง จนถึงเวลาเราออกจากบ้าน ก็บอกพี่เค้าว่า ออกแล้วนะ ถึงแล้วนะ ปกติค่ะ พอถึงร้าน ทุกอย่างเราทำเหมือนเดิมค่ะ แล้วก็รอ สั่งทุกอย่างมาพร้อมทาน นั่งรอค่ะ จนเวลาล่วงมา 30 นาที (ในใจคิดว่า เห้ยอีกแล้วหรอวะ) ทุกอย่างเริ่มไม่ โอเค ทักไปไม่ตอบ ไม่อ่าน เงียบ จนเวลา 3ทุ่ม เราเลือกเช็คบิล เก็บอาหารกลับบ้าน เรารอจนกินไม่ลง เสียใจมาก เสียเงินไม่เท่าไหร่ เสียความรู้สึกสุดๆ(เธอบอกให้รอ ฉันก็รออย่างมีจุดหมาย 5555เพลงมันมาเลย) ด้วยความโมโห เอากับข้าวทั้งหมดให้ รปภ หน้าหมู่บ้านหมดเลยค่ะ (คงแปลกใจทำไมวันนี้ให้เยอะจัง) พอถึงบ้านเราอาบน้ำนอน แล้วส่งข้อความไปด่า 1ชุดใหญ่ ใช้คำว่าด่าเลยนะคะ เสียความรู้สึกแรงมาก คำตอบของเค้าคือ อ่านค่ะ แต่ไม่ตอบ และหลังจากวันนั้นมา เราก็ไม่ส่งข้อความหาอีกเลยค่ะ แต่ไม่บล๊อคนะคะ ปล่อยไปค่ะ เราคิดว่า สาเหตุที่เปลี่ยนไป เพราะว่า เราไม่ใช่ ผญ หรอ หรือด้วยเหตุผลอื่น เรานั่งคิดทบทวนจนเออ ชั่ง