ส่งเงินให้แม่จัดการ ค่าอาหาร แต่ให้ไปแปปเดียวก็หมด เช่น2500 3วันหมด ให้เท่าไหร่แปปเดียวก็หมดแล้ว อยู่กันแค่สองคน
อาหารที่ได้กิน ก็แทบจะไม่เห็นอะไรเลย บางทีไข่เจียวด้วยซ้ำ แทบไม่เห็นของกินแต่เงินหมดแล้ว
พอพูดก็จะบอกว่าเอาไปจัดการเองซื้อเองไหมล่ะ ของจำเป็นของจุกจิกเล็กๆน้อยทั้งนั้น ไปจ่ายเองไหม เอาไปจัดการเองเลย
ทั้งที่ดูแล้วยังไงก็ไม่น่าจะถึง อันนี้คือไม่รวมของใช้ในบ้านซึ่งไม่นำมารวมกับค่าอาหารเลย เคยซื้อเอง500บาทได้อาหารมาเยอะเลย พอๆปบอกก็กลายเป็นว่า500ได้ขนาดนี้อีก500ก็เก็บไว้แล้วกันไม่ต้องเอาไปใช้
บางทีส่งให้1000นึงไม่ถึงวันหมด แก้ไขยังไงครับ พูดก็พูดไม่ได้
ค่าอาหารรายเดือนไม่ถึงอาทิตย์หมดแล้ว
จัดการค่าอาหารในบ้านกันยังไงครับ เป็นอย่างนี้มาเป็นสิบปีแล้ว
บางทีพอเงินเหลือแล้วไปเห็นของลดก็บอกว่าของลดราคาซื้อมาดีกว่า เพราะถึงไม่ซื้อเดี๋ยวเงินก็หมดอยู่ดี อยากให้เก็บไว้ค่าอาหาร
จะได้ยินบ่นให้ฟังทุกเดือน เงินหายไปไหนหมด มาบ่นให้ฟังว่าเงินเหลือแค่1500 พอถามว่า1500ที่เหลือนี่ค่าอะไร ก็โดนถามว่า เอ้าก็ค่าอาหารน่ะซิ ทำไมล่ะ
คือเครียดมาก ส่งเงินให้ถือเพราะหวังว่าจะได้รู้สึกไม่ลำบากใจ เวลาอยากทานอะไร แต่กลายเป็นเงินหมดเร็วมาก ให้ต้นเดือน3 วันหมด จนต้องดึงเงินเก็บมาใช้ตลอด ทุกวันนี้ก็ไม่มีเงินเก็บแล้ว พอจะเอาเงินมาถือเอง ก็ลำบากใจ ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าจะกินจะใช้อะไร ต้องมาบอกมาขอ
มีวิธีแก้กันไหมครับ พอพูดแม่ก็จะบ่นว่าปวดหัว เครียด พูดเหมือนเราไปเช็คการใช้เงิน พอถามว่าซื้ออะไรบ้าง ก็โดนว่าว่าต้องเช็คกันด้วยเหรอ ของมันแพง
ขอโทษที่เล่าวกไปวนมา เครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงไหนจะเหนื่อยกับงาน ต้องมาเครียดเรื่องเงินทั้งที่มันน่าจะพอ
อยากได้ทางแก้ วิธีใช้เงินให้พอครับ
เคยให้จดรายจ่าย แต่กลายเป็นเหมือนโดนประชดว่าต้องจดต้องจด ฟังแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองผิดมากเลย บางทีก็บ่นว่าของเล็กๆน้อยๆจิปาถะ จะให้มานั่งจดทุกอย่างไม่ไหวหรอก ไม่มีเวลา ลองมาจ่ายเองไหมจะได้รู้ ฟังแล้วเหมือนไปบีบคั้นให้เขาต้องลำบาก
พอพูดหน่อยก็เครียดปวดหัวนอนไม่หลับ ดมยาดมอีก แล้วแม่ก็ต้องมากินยานอนหลับอีก
ค่าใช้จ่ายในบ้านไม่เคยพอ
อาหารที่ได้กิน ก็แทบจะไม่เห็นอะไรเลย บางทีไข่เจียวด้วยซ้ำ แทบไม่เห็นของกินแต่เงินหมดแล้ว
พอพูดก็จะบอกว่าเอาไปจัดการเองซื้อเองไหมล่ะ ของจำเป็นของจุกจิกเล็กๆน้อยทั้งนั้น ไปจ่ายเองไหม เอาไปจัดการเองเลย
ทั้งที่ดูแล้วยังไงก็ไม่น่าจะถึง อันนี้คือไม่รวมของใช้ในบ้านซึ่งไม่นำมารวมกับค่าอาหารเลย เคยซื้อเอง500บาทได้อาหารมาเยอะเลย พอๆปบอกก็กลายเป็นว่า500ได้ขนาดนี้อีก500ก็เก็บไว้แล้วกันไม่ต้องเอาไปใช้
บางทีส่งให้1000นึงไม่ถึงวันหมด แก้ไขยังไงครับ พูดก็พูดไม่ได้
ค่าอาหารรายเดือนไม่ถึงอาทิตย์หมดแล้ว
จัดการค่าอาหารในบ้านกันยังไงครับ เป็นอย่างนี้มาเป็นสิบปีแล้ว
บางทีพอเงินเหลือแล้วไปเห็นของลดก็บอกว่าของลดราคาซื้อมาดีกว่า เพราะถึงไม่ซื้อเดี๋ยวเงินก็หมดอยู่ดี อยากให้เก็บไว้ค่าอาหาร
จะได้ยินบ่นให้ฟังทุกเดือน เงินหายไปไหนหมด มาบ่นให้ฟังว่าเงินเหลือแค่1500 พอถามว่า1500ที่เหลือนี่ค่าอะไร ก็โดนถามว่า เอ้าก็ค่าอาหารน่ะซิ ทำไมล่ะ
คือเครียดมาก ส่งเงินให้ถือเพราะหวังว่าจะได้รู้สึกไม่ลำบากใจ เวลาอยากทานอะไร แต่กลายเป็นเงินหมดเร็วมาก ให้ต้นเดือน3 วันหมด จนต้องดึงเงินเก็บมาใช้ตลอด ทุกวันนี้ก็ไม่มีเงินเก็บแล้ว พอจะเอาเงินมาถือเอง ก็ลำบากใจ ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าจะกินจะใช้อะไร ต้องมาบอกมาขอ
มีวิธีแก้กันไหมครับ พอพูดแม่ก็จะบ่นว่าปวดหัว เครียด พูดเหมือนเราไปเช็คการใช้เงิน พอถามว่าซื้ออะไรบ้าง ก็โดนว่าว่าต้องเช็คกันด้วยเหรอ ของมันแพง
ขอโทษที่เล่าวกไปวนมา เครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงไหนจะเหนื่อยกับงาน ต้องมาเครียดเรื่องเงินทั้งที่มันน่าจะพอ
อยากได้ทางแก้ วิธีใช้เงินให้พอครับ
เคยให้จดรายจ่าย แต่กลายเป็นเหมือนโดนประชดว่าต้องจดต้องจด ฟังแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองผิดมากเลย บางทีก็บ่นว่าของเล็กๆน้อยๆจิปาถะ จะให้มานั่งจดทุกอย่างไม่ไหวหรอก ไม่มีเวลา ลองมาจ่ายเองไหมจะได้รู้ ฟังแล้วเหมือนไปบีบคั้นให้เขาต้องลำบาก
พอพูดหน่อยก็เครียดปวดหัวนอนไม่หลับ ดมยาดมอีก แล้วแม่ก็ต้องมากินยานอนหลับอีก