สวัสดีค่ะ แนะนำตัวกันนิดนึงนะคะ เราเป็นคนๆนึงที่ อายุ 19 ปี กำลังเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ เราได้เงินใช้เดือนละ 10000 บาทจากปู่กับย่า ปัญหาแรกที่เราเจอคือ แรกๆตอนเข้ามาเรียนพ่อกับแม่บอกว่าจะส่งเงินเพิ่มเติมให้เราใช้เป็นอาทิตย์อาทิตย์ละ1000-1500บาทค่ะ แต่ผ่านไปไม่ถึง 3 เดือนก็ไม่มีเงินจากพ่อกับแม่ส่งมาค่ะ พ่อกับแม่บอกว่าการเงินติดขัดไม่ค่อยมีงานซักเท่าไหร่ ส่วนตรงนี้เรายังพอเข้าใจค่ะ ไม่ได้ขอเงินอะไรเพิ่มเติมเพราะ 10000 บาทเราก็ค่อนข้างอยู่ได้ค่ะ มีเงินเก็บเดือนละ 500-1500 บาท แต่พอเริ่มเรียนไปได้ซักพักพ่อกับแม่เริ่มปัดภาระมาให้เราค่ะ ค่าใช้จ่ายที่เคยตกลงว่าจะช่วยจ่ายให้เพราะไม่ได้ส่งเงินมาให้ก็เริ่มมาตกที่เราหมดเลยค่ะ ค่าเน็ตรายเดือน ค่าโน้ตบุ๊ค ค่าโทรศัพท์ เราก็คิดว่าไม่เป็นไรค่ะ เราจ่ายเองได้เราก็นำเงินที่ได้จากปู่กับย่ามาแยกเป็นส่วนๆ ค่ากิน ค่าหอ ค่าเน็ต โน้ตบุ๊คเราใช้เงินเก็บซื้อเองค่ะสดเลยไม่ต้องผ่อน เหมือนมันจะโอเคแล้วใช่ไหมคะ แต่ไม่เลยค่ะ ยิ่งนานไปยิ่งหนักขึ้นค่ะ ปัญหาต่อไปก็คือ ที่บ้านเริ่มยืมตังเราค่ะ เราไม่รู้ว่าพ่อกับแม่รู้ยอดที่ปู่กับย่าให้เราไหม แต่ทุกปลายเดือนจะทักมาบอกว่าอย่าเพิ่งจ่ายค่าหอ เอาเงินให้พวกเขายืมก่อน เดี๋ยวจะคืน เพราะเขารู้ว่าค่าหอเราจ่ายเลทได้ประมาณ 1 สัปดาห์ค่ะ แรกๆเราก็ยินดีช่วยค่ะ เพราะคิดว่าคงเดือดร้อนจริงๆ แต่พอช่วงหลังๆคือ เริ่มประมาณต้นปีนี้ค่ะ ทักมายืมเดือนละ 3 ครั้ง ครั้งละ พันสองพันบางครั้งขอหมดบัญชี เคยมีครั้งนึงขอยืมไปเกือบหมื่น ถามว่าเราทำไมมีเงินถึงหมื่นเลย เพราะเราเก็บทุกเดือนเลยค่ะ ตั้งโปรแกรมเก็บไว้เลย แต่ที่เรารู้สึกไม่ดีเพราะพ่อกับแม่ยืมแล้วคืนไม่ตรงเวลาค่ะ บางครั้งยืมแล้วคืนไม่ตรงยอดที่ยืมด้วย บอกว่าหาไม่ทัน จนตอนนี้เรารู้สึกว่าเราไม่ค่อยอยากให้พ่อกับแม่ยืมตังแล้ว เรารู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่ตัวเองรู้สึกแบบนี้ แต่เราก็อึดอัดมากที่ต้องเจอสถานการณ์แบบนี้ทุกเดือน ล่าสุดคือตากับยายไม่มีตังไปหาหมอก็โทรมายืมเงินเราทั้งๆที่เราก็บอกไปแล้วว่าเราต้องใช้เงินเดินทางไปต่างจังหวัด บางคนอาจจะสงสัยว่าแล้วทำไมเราไม่ทำงานพิเศษช่วยหาเงินที่บ้าน คือเราก็รู้สึกว่าเราไม่ได้ลำบากจากเงินที่ได้ใช้ในแต่ละเดือน แต่คนที่ทำให้เราลำบากคือพ่อกับแม่ที่ยืมแล้วไม่คืนเงินให้ตรงเวลา เขาสองคนก็เป็นพ่อแม่ที่ดีนะคะ แต่พอเป็นเรื่องเงินๆทองๆแล้วพวกเขาไม่โอเคเลยค่ะ คือเราควรจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ ควรช่วยเหลือพวกเขาต่อไปไหม หรือควรปฏิเสธ แต่เราก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง คือพอเราปฏิเสธไปเขาก็จะเริ่มพูดปัญหาชีวิตนั่นนี่ออกมาให้เราฟังบางทีก็อ่านหนังสือเครียดมากอยู่แล้วยังต้องมาฟังพวกเขาบ่นอีก เหมือนพวกเขารู้ว่ายังไงเราก็มีเงินเก็บแน่ๆ ก็จะพูดจนกว่าเราจะยอมโอนให้ เราอึดอัดใจจริงๆค่ะ พี่ๆมีคำแนะนำอะไรไหมคะกับสถานการณ์นี้ ความรู้สึกเหล่านี้