รักษามานานความอยากตายมันมากกว่าความอยากหาย

เรารักษาซึมเศร้ามาประมาณ2ปีกว่าแล้วค่ะ แต่ว่าหยุดยาเองตั้งแต่ประมาณผลายปีที่ผ่านมาเพราะเหนื่อยกับการกินยากับตัวที่อ้วนฉุ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเหมือนกับเราไม่ได้มีอาการดิ่งหนักๆ แต่ก็ยังมีบางช่วงที่เหมือนเผลอหลุดไปกับโลกของตัวเอง ดาวน์อยู่คนเดียว แต่เรายังมีแรงพอที่จะยิ้มและคุยกับคนอื่นปกติ แต่พักหลังๆเรารู้สึกว่าชีวิตเราไร้ค่ามากๆ เหมือนอยู่เพื่อรับผิดชอบอารมณ์คนอื่นโดยที่เราไม่สามารถปล่อยวางได้เวลาคนอื่นรู้สึกแย่ใส่เราหรือเพราะเรา เราจะโทษตัวเองเสมอว่าเราผิดที่ทำเขาร้องไห้และไม่กล้าที่จะพูดกับใครเลยเพราะกลัวคนจะร้องไห้เพราะคำพูดเราอีก กลัวคำพูดของเราตะไปทำร้ายใคร แล้วเราจะต้องมานั่งคิดนอนคิดว่าทำไมเราถึงแย่แบบนี้ จนหลังๆเราเริ่มอยากหายไปจากโลก เราอยากเดินเข้าป่า ไปตายเอาดาบหน้า เราไม่อยากอยู่บนโลกนี้แต่เราไม่สามารถฆ่าตัวตายในแบบที่คนจะต้องมาเก็บศพหรือทำศพเราได้ เรารู้สึกว่าตอนนี้เราอยากตายมากกว่าอยากหาย มีใครเคยรู้สึกแบบนี้มั้ยคะ ไม่รู้ว่าจะถามหาคำแนะนำยังไงเพราะคนก็มักจะพูดว่าถ้าคนไม่อยากหายช่วยยังไงก็เปล่าประโยชน์ แล้วก็อย่าไล่ให้ไปตายเลยค่ะ เดี๋ยวค่าทำศพแพง เรายิ่งรู้สึกแย่กว่าเดิมเพราะเราเป็นคนที่รักครอบครัวมากแต่ตอนนี้ถึงจะมีครอบครัวอยู่เราก็ไม่ได้อยากอยู่แล้วอะค่ะ