ผมเป็นคนเห็นแก่ตัว 

ณ ตอนนี้เข้าใจว่าตัวเองเป็นคนที่รู้นะว่าอะไรคือการเห็นแก่ตัว

รู้ว่าต้องทำแบบไหนถึงจะไม่เห็นแก่ตัว

แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมพยายามทำตัวให้เป็นคนไม่เห็นแก่ตัว
แต่มันไม่ได้ออกมาจากความรู้สึกจริงๆว่าเราอยากทำแบบนั้น

ตอนนี้มันเลยมีปัญหาเพราะการที่ไม่ได้รู้สึกอยากทำแบบนั้นจริงๆ เราไม่สามารถฝืนตัวเองได้ตลอดเวลา มันจึงแสดงออกมาในพฤติกรรมอย่างอ้อมๆ หรือทำไปด้วยความไม่ใส่ใจ ทำเพราะคิดว่าเป็นหน้าที่ เป็นแค่สิ่งที่คิดว่าทำแล้วจะดี 

วันนี้เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นกับผม ไม่ได้ส่งผลอย่างไรกับชีวิตนัก ไม่มีผลกระทบร้ายแรง แต่มันทำให้ผมได้สำนึกและยอมรับความจริงว่า ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวในทุกๆเรื่องของชีวิต มันแฝงไปในการกระทำ การแสดงออก ในทุกๆด้านของชีวิตผม 

ผมทำทุกอย่างแค่เพื่อตัวเอง เพื่อความสบายใจของตัวเอง ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้รักใคร และแคร์ใครในชีวิตผมเลยจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ แฟน เพื่อน ญาติ คนรู้จัก ผมแคร์แค่ผมประโยชน์ของตัวเอง ทำดีแค่เพราะเพื่อรักษาความสัมพันธ์ ไม่ให้มีปัญหา เพื่อตัวเอง

ผมรู้สึกไม่สบายใจเลยครับ ผมอยากเป็นคนที่ทำทุกอย่างให้ดี ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว และอยากทำมันด้วยความรู้สึกที่อยากทำมันจริงๆ  จากข้างใน ไม่อยากฝืนทำเพราะต้องทำ เพราะผมรู้สึกอึดอัดจากการไม่เป็นตัวเอง 

พี่ๆคนไหนพอจะชี้แนะ ให้คำแนะนำ ให้แนวทางแก้ไข พูดเตือนสติ โปรดบอกผมด้วยนะคับ กลุ้มใจกับตัวเองจริงๆ ผมพร้อมจะฟังทุกอย่างครับ ขอบคุณครับ

*หากติด tag ผิดประเภทต้องขอโทษด้วยนะครับ เป็นกระทู้แรก สมัครมาเพราะสับสนมาก มันกระทบไปทุกด้านในชีวิตเลยจริงๆ