สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 9

เห็นรูปนี้ที่มี สมเด็จพระเทพฯ เสด็จบนเวทีแล้วน่าสนใจเลยไปค้นข้อมูลมาให้ ขอลงประกอบบทความให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นนะครับ
#อักษรจรัสรุ่น 37
อัจฉราพรรณ ไพบูลย์สุวรรณอักษรจรัส อบ. 37
ความทรงจำ
ไม่มีอะไรเป็นเรื่องบังเอิญ จะเดินเส้นทางไหนก็ต้องมาจบที่เส้นทางนี้
ไม่เคยคิดจะเป็นนักแสดง แต่เมื่อสอบเข้าคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ ทดลองเรียนวิชาต่าง ๆ มากมาย มันน่ากลัวจนตัวเนื้อสั่น ยาก และไม่เข้าใจ จนมาฟังเลคเชอร์อาจารย์สดใส พันธุมโกมล ใช่เลยต้องวิชานี้ที่ฉันชอบ
มีความสุขทุกครั้งที่เรียนและเมื่อแสดงบนเวที
เมื่อจบวิชานี้ ก็มาทำงานกับวิชานี้ชั่วชีวิต มีเรื่องราวหลากหลายให้จดจำ และประทับใจ
ที่สุดของที่สุดต้องเป็นการแสดงครั้งนี้
ละครเวที " ล่ามดี" ในงาน เทวาลัยรำฤก รอบพิเศษแสดงที่ศาลาดุสิตดาลัย สวนจิตรลดา หาทุนสำหรับคณะอักษรศาสตร์
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินทอดพระเนตร ฉันมีบทพูดสักห้าประโยค ท่องแล้วท่องอีก แสดงหน้าพระที่นั่งลืมบทไม่ได้ ในเรื่องฉันเป็นคนคุมอยู่หน้าเคาน์เตอร์ในลอบบี้โรงแรม มีนักท่องเที่ยวเข้าออกมากมาย ก็พูดบทไปตามเรื่องราว แล้วบรรยากาศและอารมณ์ ร่วมสบายๆ กับคนดูตรงนั้น เราก็ได้โยนการแสดงไปให้คนดูด้วย ทั้งที่ไม่มีในบท
เราบอกว่าดูโน่นสิ นักท่องเที่ยวมากมายมาจากไหนกันนะเนี่ย ด้วยน้ำหนักของเสียงและกระแสที่ลุ้น นั่นใครล่ะนั้น นั่นใครๆๆๆ มากันมากมาย ใครๆๆๆ ส่งบทนี้ไปถึงพระองค์ท่าน
จากที่ประทับท่านเสด็จขึ้นบนเวทีเลย ทรงมีพระเมตตาอย่างมาก ทรงเป็นกำลังใจ ให้กับนักแสดง
เมื่อประทับบนเวที รับสั่งภาษาจีนยืดยาว เราฟังกันไม่รู้เรื่องเลยสรุปว่า
อ้อ ทัวร์จีน ทรงมีพลังอย่างมากมายมหาศาลรับสั่งต่อเนื่องไม่หยุดเลย
เราก็บอกอะไรนะ พูดอะไร ฟังไม่รู้เรื่อง คราวนี้รับสั่งรายการอาหารจีนยาวเหยียด
เราก็เลยอุทารณ์ขึ้นมาว่า โอ้ว ของกินล้วนๆๆ พระองค์ท่านก็ยังรับสั่งต่อ คนดูทั้งหัวเราะ
ทั้งร้องกรี๊ดสนั่นหวั่นไหวยิ่งกว่าดูคอนเสิร์ต
พอเสียงซาลงพวกเราทั้งหมดบนเวทีก็ก้มลงหมอบกราบที่พระบาท
คนดูทั้งหมดปรบมือกึกก้องยาวนานถวายเจ้านาย ที่ทรงพระสรวลตลอดเวลา
เป็นค่ำคืนที่ทรงคุณค่าจดจำไม่เคยลืม
พระเมตตาจากเจ้านาย
ขอจงทรงพระเจริญ

เห็นรูปนี้ที่มี สมเด็จพระเทพฯ เสด็จบนเวทีแล้วน่าสนใจเลยไปค้นข้อมูลมาให้ ขอลงประกอบบทความให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นนะครับ
#อักษรจรัสรุ่น 37
อัจฉราพรรณ ไพบูลย์สุวรรณอักษรจรัส อบ. 37
ความทรงจำ
ไม่มีอะไรเป็นเรื่องบังเอิญ จะเดินเส้นทางไหนก็ต้องมาจบที่เส้นทางนี้
ไม่เคยคิดจะเป็นนักแสดง แต่เมื่อสอบเข้าคณะอักษรศาสตร์ จุฬาฯ ทดลองเรียนวิชาต่าง ๆ มากมาย มันน่ากลัวจนตัวเนื้อสั่น ยาก และไม่เข้าใจ จนมาฟังเลคเชอร์อาจารย์สดใส พันธุมโกมล ใช่เลยต้องวิชานี้ที่ฉันชอบ
มีความสุขทุกครั้งที่เรียนและเมื่อแสดงบนเวที
เมื่อจบวิชานี้ ก็มาทำงานกับวิชานี้ชั่วชีวิต มีเรื่องราวหลากหลายให้จดจำ และประทับใจ
ที่สุดของที่สุดต้องเป็นการแสดงครั้งนี้
ละครเวที " ล่ามดี" ในงาน เทวาลัยรำฤก รอบพิเศษแสดงที่ศาลาดุสิตดาลัย สวนจิตรลดา หาทุนสำหรับคณะอักษรศาสตร์
สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินทอดพระเนตร ฉันมีบทพูดสักห้าประโยค ท่องแล้วท่องอีก แสดงหน้าพระที่นั่งลืมบทไม่ได้ ในเรื่องฉันเป็นคนคุมอยู่หน้าเคาน์เตอร์ในลอบบี้โรงแรม มีนักท่องเที่ยวเข้าออกมากมาย ก็พูดบทไปตามเรื่องราว แล้วบรรยากาศและอารมณ์ ร่วมสบายๆ กับคนดูตรงนั้น เราก็ได้โยนการแสดงไปให้คนดูด้วย ทั้งที่ไม่มีในบท
เราบอกว่าดูโน่นสิ นักท่องเที่ยวมากมายมาจากไหนกันนะเนี่ย ด้วยน้ำหนักของเสียงและกระแสที่ลุ้น นั่นใครล่ะนั้น นั่นใครๆๆๆ มากันมากมาย ใครๆๆๆ ส่งบทนี้ไปถึงพระองค์ท่าน
จากที่ประทับท่านเสด็จขึ้นบนเวทีเลย ทรงมีพระเมตตาอย่างมาก ทรงเป็นกำลังใจ ให้กับนักแสดง
เมื่อประทับบนเวที รับสั่งภาษาจีนยืดยาว เราฟังกันไม่รู้เรื่องเลยสรุปว่า
อ้อ ทัวร์จีน ทรงมีพลังอย่างมากมายมหาศาลรับสั่งต่อเนื่องไม่หยุดเลย
เราก็บอกอะไรนะ พูดอะไร ฟังไม่รู้เรื่อง คราวนี้รับสั่งรายการอาหารจีนยาวเหยียด
เราก็เลยอุทารณ์ขึ้นมาว่า โอ้ว ของกินล้วนๆๆ พระองค์ท่านก็ยังรับสั่งต่อ คนดูทั้งหัวเราะ
ทั้งร้องกรี๊ดสนั่นหวั่นไหวยิ่งกว่าดูคอนเสิร์ต
พอเสียงซาลงพวกเราทั้งหมดบนเวทีก็ก้มลงหมอบกราบที่พระบาท
คนดูทั้งหมดปรบมือกึกก้องยาวนานถวายเจ้านาย ที่ทรงพระสรวลตลอดเวลา
เป็นค่ำคืนที่ทรงคุณค่าจดจำไม่เคยลืม
พระเมตตาจากเจ้านาย
ขอจงทรงพระเจริญ
ความคิดเห็นที่ 3

"ก็คือเราต้องอยู่บนแมตผ้าหรือเสื่อที่ปูตลอดใช่ไหม แล้วเราก็ต้องฟังครู ดังนั้นเราต้องมีสติ ครูบอกว่ายืนตัวตรง เท้าชิดกัน ยืดตัวขึ้น หายใจ ตามองกระจก ยกแขนขึ้น ฉะนั้น ใจเราก็จะไม่นึกถึงเรื่องอื่นๆ เช่น เรื่องเดี๋ยวเย็นนี้กินอะไรดี หรือเดี๋ยวออกไปรถจะติดหรือเปล่า เพราะมันคิดอย่างอื่นไม่ได้ ถ้าคิด เราก็ไม่สามารถทำตามที่ครูสั่ง
แล้วเวลาที่ฝึกโยคะ เขาก็มักจะสอนไว้ว่า อยู่บนที่ของตัวเองเท่านั้น ไม่แข่งขันและไม่เปรียบเทียบ ถ้าเกิดเราแข่งขันปุ๊บ เราก็มองคนโน้นคนข้างๆ ซึ่งส่วนมากคนเรามักจะไม่อยู่กับตัวเอง จะไปอยู่กับคนอื่นตลอดเวลา ทำไมเขาทำท่าได้เยอะ ฉันทำไม่ได้เลยอย่างนี้ แล้วก็เปรียบเทียบ ทำไมเขาทำได้มากเลย ทำไมฉันยังทำไม่ได้เลย เราก็จะฝึกอย่างไม่มีความสุข"
ขอขอบพระคุณภาพจากเพจย้อนเวลา ในความทรงจำ
และขอขอบพระคุณบทสัมภาษณ์จาก
https://mgronline.com/onlinesection/detail/9580000076788

"ก็คือเราต้องอยู่บนแมตผ้าหรือเสื่อที่ปูตลอดใช่ไหม แล้วเราก็ต้องฟังครู ดังนั้นเราต้องมีสติ ครูบอกว่ายืนตัวตรง เท้าชิดกัน ยืดตัวขึ้น หายใจ ตามองกระจก ยกแขนขึ้น ฉะนั้น ใจเราก็จะไม่นึกถึงเรื่องอื่นๆ เช่น เรื่องเดี๋ยวเย็นนี้กินอะไรดี หรือเดี๋ยวออกไปรถจะติดหรือเปล่า เพราะมันคิดอย่างอื่นไม่ได้ ถ้าคิด เราก็ไม่สามารถทำตามที่ครูสั่ง
แล้วเวลาที่ฝึกโยคะ เขาก็มักจะสอนไว้ว่า อยู่บนที่ของตัวเองเท่านั้น ไม่แข่งขันและไม่เปรียบเทียบ ถ้าเกิดเราแข่งขันปุ๊บ เราก็มองคนโน้นคนข้างๆ ซึ่งส่วนมากคนเรามักจะไม่อยู่กับตัวเอง จะไปอยู่กับคนอื่นตลอดเวลา ทำไมเขาทำท่าได้เยอะ ฉันทำไม่ได้เลยอย่างนี้ แล้วก็เปรียบเทียบ ทำไมเขาทำได้มากเลย ทำไมฉันยังทำไม่ได้เลย เราก็จะฝึกอย่างไม่มีความสุข"
ขอขอบพระคุณภาพจากเพจย้อนเวลา ในความทรงจำ
และขอขอบพระคุณบทสัมภาษณ์จาก
https://mgronline.com/onlinesection/detail/9580000076788
ความคิดเห็นจาก Expert Account
แสดงความคิดเห็น
เรื่องราวชีวิตและน้ำใจอันยิ่งใหญ่มหาศาลของอัจฉราพรรณ ไพบูลย์สุวรรณ