เอาจริงๆแม้ในภาวะยากลำบาก แต่คนหลายคนยังแยกแยะไม่ออกว่าสิ่งไหนจำเป็น หรือแต่ต้องการเพราะช่วยให้สะดวกสบาย

คือขอระบายหน่อยนะคะ  ไปดูเพจที่ให้ความช่วยเหลือคนยากไร้  หรือคนที่ประสบปัญหาในชีวิตไม่มีรายได้ ในช่วงโควิด  เช่น  เพจดัง  E จัน  หรือแม้ในเฟส  ในทวิตเตอร์ดังกล่าว  นอกจากมีขอทานออนไลน์มืออาชีพแทรกซึมแล้ว  (ประเภทขอแล้วขออีกทุกเพจ ขอแล้วขออีกทุกโพส  ได้เท่าไหร่ไม่พอ ไม่เปิดให้คนอื่นได้บ้าง )  เรากลับพบว่า มีหลายคนที่ได้รับความช่วยเหลือเรื่องนมลูก  และยังไม่ได้  แต่ขอบริจาคค่าแพมเพริสลูกทั้งที่ตัวเองบอกว่าตกงาน เลี้ยงลูกกับบ้าน   เฮ้ย  นี่เขาแยกไม่ออกหรือว่าแพมเพริสมันไม่ใช่สิ่งจำเป็น  คุณสามารถเลี้ยงลูกแบบสมัยก่อนได้เลยเพราะคุณอยู่กับลูก 24 ช.ม.  ด้วยการใช้ผ้าอ้อมผ้า  กางเกง  แล้วซักเอา   เวลานอนก็เอาผ้ายางคลุมที่นอน  ซึ่งถามว่าสะดวกสบายไหม  ก็ไม่หรอก  แต่คุณไม่มีทางเลือกนี่นา  ช่วงนี้เมื่อไม่มีรายได้  อันไหนตัดได้ก็ต้องตัดโดยเฉพาะสิ่งทีไม่จำเป็นเท่าปัจจัย 4  คุณต้องตัดออก   แล้วเลือกเอาเงินที่คุณได้ไปใช้สิ่งที่จำเป็นเช่นค่าอาหาร  ค่านม  ถึงแม้เงินนั้นจะได้จากการบริจาค  แต่คุณควรเอาที่จำเป็นแล้วเปิดโอกาสให้คนอื่นที่เขาทุกข์ยากเช่นกันได้รับความช่วยเหลือในสิ่งที่จำเป็นก่อนไหม   ใครขอค่าแพมเพริสนี่เราจะกรอกตาทุกครั้ง    ในใจก็คิดว่าขนาดนี้แล้วยังอยากสบายเนาะแม่คุณ   (เว้นกรณีลูกอยู่โรงพยาบาลนะ  อันนั้นจำเป็นจริงแหล่ะ เราก็ช่วยไปเคส) 
     
      จริงๆ  ทั้งที่กลัวโดนหลอก แต่เราก็บริจาคนะ  เดือนนี้ช่วยไปแล้วหลายพันอยู่  เพราะเราคิดว่าเรายังมีพอแบ่งปันตามกำลัง   อ่อนไหวกับเด็กทารกด้วยมั้ง อดไม่ค่อยไหว  ทุกวันก็คอยไปดูเคสที่น่าสงสารแล้วส่งข้อความไปหาเขาโดยตรง  ไม่ได้โพสบริจาคในเพจ  เพราะดูละ  พอให้คน  อีกเป็นร้อยก็มาขอ มันช่วยไม่ไหว  แต่ก่อนช่วยเราก็ขอดูสูติบัตร  สมุดสีชมพูประจำตัวเด็กๆก่อน  เพราะมีหลายคนที่เอารูปเด็ก  คนแก่  มาหากิน เพราะฉะนั้นใครจะช่วยควรตรวจสอบก่อนค่ะ   น้ำใจมีได้  แต่ก็ต้องมั่นใจที่สุดว่า ได้ช่วยคนที่สมควรช่วยจริง