ฝันแล้วตื่นมาร้องให้

คือเรานอนแล้วฝันฝันว่าตัวเองไม่มีในฝันที่บ้านจัดงานอะไรไม่รู้มีเพื่อนในห้องเรามาเเล้วเราเดินออกไปเจอพวกเค้าเค้าบอกว่าเกลียดเราเราเดิรออกมาเจอให้ไม่รู้เค้าพูดว่าไม่มีใครรักเราหรอกเราร้องให้แล้ววิ่งออกจากบ้านไปบ้านเพื่อนแม่ที่อยู่ตรงข้ามบ้านเราเราเห็นแม่เลยวิ่งไปกอดแม่จนเพื่อนแม่ถามว่าเราเป็นอะไรเราก็ไม่ตอบจนแม่พูดอะไรกับเราไม่รู้แต่ก็ไม่สนใจเราหลังจากนั้นเราก็ตื่นแล้วรู้ว่าตัวเองร้องให้เคยมีปมเรื่องที่ไม่มีใครรักเพราะคนในบ้านสนใจแต่น้องเราโดนเพื่อนบุลลี่ตั้งแต่เด็กไม่มีใครคบ เคยฝันเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้แต่ร้ายแรงกว่านี้ตอนนั้นเราอายุประมาณ5-6ขวบฝันแบบนั้นทุกวันเราเล่าให้ยายฟังยายก็บอกว่าไม่มีอะไรหรอกแต่พอเราฝันนานๆมันเริ่มไม่โอเคเรากลัวมากในฝันมีตัวอะไรไม่รู้มาวิ่งไล่เราจะกินเราให้ได้เราวิ่งต่อไปเรื่อยๆจนเริ่มเหนื่อยเราเหนื่อยตอนไหนเราก็จะตื่นตอนนั้นเป็นแบบนี้ทุกๆวันจนบางครั้งทนไม่ไหวหาที่ระบายคนในบ้านก็ไม่ฟังเรา เราอยากรู้มากเลยว่าการที่เราฝันแบบนี้คือเราคิดมากหรือว่าเราเป็นอะไรกันแน่