สวัสดีค่า วันนี้อยากมาแชร์ประสบการณ์ บนเรือสำราญให้ฟัง
จขกทเป็นคนทำงานบนเรือสำราญค่ะ คอนแทรคแรก แล้วดันเกิด Corona virus crisis ขึ้นพอดี เลยทำให้กลับบ้านไม่ได้จ้าา
ไหนๆก็อยู่ว่างๆและคาดว่าจะตกงานไปซักพักใหญ่ๆ เรามาฟังประสบการณ์ของจขกทกันดีกว่าค่ะ
จขกทเริ่มจอยเรือเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว ที่ Vancouver มาถึงช่วงอาทิตย์แรกหนักมากค่ะ ทั้งปรับเวลาไม่ได้ ยังงงกับงาน ยังงกับเรือ หลงทางทุกวัน
แล้วยังต้องเจอกับ Drills ตลอดเวลา เพื่อความปลอดภัย อาทิตย์แรกท้อเลยค่ะ เพราะไม่มีวันหยุด คิดล่วงหน้าไปเลย อีเตี้ยยย 8 เดือนจะทนไหวหรอคะ
แต่จขกทก็ต้องมีเป้าหมายเพื่ออยู่ต่อให้ได้ค่ะ จขกทชอบหมอประจำเรือ (55555555555555 สรุปคือต้องแรด ถึงจะรอดค่ะ)
คือเจอหมอครั้งแรกตอน พรีเซ้นเทชั่น ใครเป็นใครในเรือนี้ อะไรอย่างนี้อ่ะค่ะ
จขกทก็พยายามอย่างมากเลยนะคะ เพื่อที่จะป่วย แต่
ไม่ป่วยเลยค่ะ ไม่รู้แข็งแรงอะไรขนาดนั้น ครั้งแรกเลยตัดสินใจไปขอ Eyes drop ด้วยเหตุผลว่าเพิ่งทำ เลสิกก่อนมาเรือแล้วตาแห้ง
แต่มันก็ยังไม่มีคอนเวอร์เซชั่นใดๆที่มากกว่าปกติค่ะ จขกทก็เซ็ง กลับมาคิดใหม่ จะเป็นอะไรดีวะ เวลาผ่านไปไม่นาน ไม่ถึงอาทิตย์ คุณค่ะ จขกทเป็นผื่นค่ะ ดีใจมาก จะได้ไปหาหมอ แต่ติดอย่างเดียวค่ะ
เป็นที่ง่ามขาสองข้างเลยค่าาาาาา (สงสัยอ้วน แล้วขาเบียด)แล้วจขกทก็ไปหาหมอค่ะ หมอ Gentle มากกกกกก พูดจาดี สอบถามว่าเหตุเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วก็ทักจขกทว่า เพิ่งมาใหม่หรอ เพราะเสื้อผ้าใหม่มากเลย
กรี๊ดค่ะ หมอสนใจชั้นนนนนน (จริงๆคือถามทั่วไปมาก) และหมอก็ให้นี่ไปนั่งบนเตียงคนไข้ เพื่อแหกขาดูผื่นค่าาาาาา คุณพระะะะะ หมดแล้วจ้าาา สิ่งสวยงามทั้งหลายที่สั่งสมมา งามหน้าจริงๆอีผื่นเวร
ตอนนั้นคิดเลยว่า กุไม่เอาแล้วหมอ ขายขี้หน้าจริงๆ แงงงงง
แล้วจขกทก็ได้ยากลับมาทาและกำชับว่าต้องซักเสื้อผ้า เปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้สะอาดด้วย ค่าาาาา
เวลาก็ผ่านไป ตอนนั้นจขกทคิดแล้วค่ะ ล้มเลิกความตั้งใจค่ะ ไม่เอาและหมอเหมอ อยู่กับเพื่อนก็ได้ว่ะ
จขกทโชคดีมากมีเพื่อนคนนึงบินมาพร้อมกัน จริงๆรู้จักกันตอนทำวีซ่าแล้วได้มาลำเดียวกัน แล้วมารีเควสเป็นรูมเมทกันที่นี่ ก็ค่อนข้างตัวติดกันมาก คือมีไรก็คุยกับเพื่อนคนนี้ตลอด
มีวันนึงเรือไปจอดที่ Ketchikan, Alaska จขกทก็ออกไปนั่งร้านกาแฟกับเพื่อนคนนี้แหละค่ะ (ได้เวลาหยุดพร้อมกันพอดี) จำได้ว่าวันนั้นฝนตก ก็นั่งหนาวกับเพื่อนอยู่สองคนในร้าน
ทันใดนั้นหันไป เห้ยยยย หมออออ ๆๆๆ นี่กับเพื่อนก็กรี๊ดก๊าดกันเบาๆ หมอว่ะ หมอๆๆ เมิงหมอ แล้วหมอก็เดินยิ้มผ่านไป (คือไม่ได้ยิ้มให้จขกทหรอกค่ะ แกเป็นคนหน้ายิ้ม และก็ยิ้มให้ทุกคน)
จขกทเลยคุยกันกับเพื่อนค่ะ "เมิงว่าหมอจะรู้ปะวะ ว่าเรามีตัวตนอยู่บนเรือ"
หลังจากนั้น จขกทกับเพื่อนก็ใช้ชีวิตกันไปปกติ ขอแทรกนิดนึงคือ เพื่อนจขกทคนนี้คือป่วยบ่อยมากค่ะ ตั้งแต่ขึ้นเรือมา (อิจฉาโว้ย) ตามประสาคนมีเงินไม่เคยทำงานหนัก (มองบน)
มันก็จะไปหาหมอบ่อยมาก พร้อมกลับมาเล่าให้ฟังว่าหมอดีมาก สุภาพจับตีนมันอย่างแผ่วเบา (เพื่อนมีปัญหาที่ข้อเท้า) จขกทก็ได้แค่อิจฉาค่ะ ช่าง
งงงงงงง
และแล้วโอกาสของจขกทก็มาถึงค่ะคุ๊ณณณณณณ Crew party ครั้งแรกของจขกทเอง คือจะเป็นปาร์ตี้ที่ทุกคนสามารถร่วมได้หมด ไม่ต้องสนว่าใครระดับสูงระดับล่าง และวันนั้น เพื่อนจขกทป่วยค่ะ !
มันโดน Isolated ไม่สามารถออกจากเคบิ้นไปไหนได้ (ได้ทีกุล่ะ 555555) จขกทก็ไปปาร์ตี้ค่ะ ไปกับพวกคนไทยด้วยกัน และทุกคนทราบดีมากค่ะ ว่าจขกทอยากได้ เอ้ย ชอบหมอมากแค่ไหน
และหมอมาปาร์ตี้ค่ะ จขกทก็แอบมองแล้วมองอีก เล็งแล้วเล็งอีก ซักแปบเดียวคลาดสายตา หมอหายไปไหนนนนนนนน
ในใจคิด อีกแล้วหรอวะ เห้ยย จะไม่สนใจแล้วนะ !!!
อ๋อออ หมอไปเปลี่ยนชุดดดด แล้วกลับมาต่อ
แต่คุณค่ะะะะ จขกทเป็นเด็กเสิร์ฟ ต้องทำอย่างไรหรอ ถึงจะเข้าไปในวงของคุณหมอได้ (ร้องห้ายยยยยย ยากจังวะ)
ใจนึงก็อยากได้ อีกใจก็ช่าง
เถอะะะ
ก็เลยเมาค่ะ เต้นกับเพื่อนๆในคณะก็ได้ค่ะ ฮือออออ แต่ด้วยความที่จขกทก่อนมาเรือได้ฉายาว่า อี...4ชม. (คือเต้นไม่พัก ถ้าได้ลุกแล้วจะไม่นั่ง) จากเพื่อนที่เมืองไทย งานนี้ก็ต้องไม่ให้เสียชื่อค่ะ !!!
จขกทก็เต้นอย่างเมามันกับเพื่อนๆ ปลดปล่อยการทำงานที่โคดเหนื่อยตั้งแต่มา (แค่ 3 อาทิตย์ แต่นานเหมือนเป็นปี งานเหนื่อยจริงงงงง) และคุณค่ะะะะ หมอก็มาเต้นที่ floor ค่าาาา
เพื่อนๆจขกทก็ช่วยกันสลับสนุนผลักไสไล่ส่งจขกทให้เข้าไป ปกติก็เป็นคนหน้าด้านอยู่แล้วค่ะ บวกเมาด้วยจะไปเหลือหรอคะคุ๊ณณณณณณ งานนี้ต้องได้แล้วแหละค่ะ
จขกทก็เข้าไปเต้นกับหมอ และไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้าใกล้หมอเลยจ้าาาา ทั้งเต้นทั้งเมา สุดท้าย หมอชวนจขกทไปสูบบุหรี่ข้างนอก สูดอากาศ (
หมอจริงๆปะเนี่ย)
ไปสิคะ รออะไร โอกาสมาตรงหน้า !
ใช่ค่ะ จขกทไม่ได้แค่ดูดบุหรี่ จขกทดูดปากคุณหมอด้วยค่าาาาา ><
ไม่ต้องสืบค่ะ ไหนๆเพื่อนร่วมห้องก็ไม่มาด้วยแล้ว จขกทกลับห้องช้าหน่อยแล้วกัน ไม่เป็นไรหรอก
ใช่ค่ะ ไม่ต้องสืบ ชั้นได้หมอจ่ะ !
จขกทวิ่งกลับห้องตอนตี 3 หรือตี 4 ไม่แน่ใจ กลับไปถึง จขกทปลุกเพื่อนให้ตื่นเลยค่ะ พร้อมพูดกับเพื่อนว่า "เมิง กูได้หมอว่ะ"
เพื่อนจขกทสลึมเสลือลุกขึ้นมาถามว่า "ได้อะไรวะ" 5555555555555555
ของแบบนี้ ไม่ต้องอธิบายเยอะ ใช่มั้ยคะคุณ
เช้าวันต่อมาชื่อเสียงของจขกทก็เป็นที่โด่งดังไปทั้งเรือค่ะ ว่าหายไปกับหมอ คือ จขกทไม่รู้หรอกค่ะว่ามีคนเห็น เพราะเมามาก พอทุกคนเริ่มพูดกันจขกทก็คิดและ
กูทำลายชื่อเสียงประเทศว่ะ
คนไทยมีน้อยด้วยบนเรือ
ยยยยย แต่ก็หน้าด้านต่อไปไม่กระโตกกระตาก ใช่ค่ะ จขกทก็คิดว่าจบแค่นั้น (หมอจำหน้ากูได้ป่าวเหอะ) เป็นสีสันสนุกๆดี (จขกทอายุไม่น้อยแล้วค่ะ ปล่อยให้แรดเถอะเนอะ แต่น้องๆบางคนอย่างเพิ่งเลียนแบบน้าาา)
หลังจากวันนั้น ก็ยังมีแอบคุยกับเพื่อนค่ะว่าแบบ จขกทควรโทรหาหมอดีมั้ย แต่ก็จำเบอร์ห้องไม่ได้อยู่ดี เพราะเมา - - คิดกันไปคุยกันไปสุดท้ายก็จบที่ช่าง
เถอะ
สองวันผ่านไป หมอมากินข้าวที่สเตชั่นที่จขกททำงานค่ะ เอาล่ะสร้างความฮือฮาอีกครั้ง เพื่อนก็แซวกัน อีเชี่ยยยย กุอายยยย
หมอมาถามว่า อยากไปดูแสงเหนือกับหมอมั้ย (คือตอนนั้นเรือยังล่องอยู่แถบอลาสก้า แล้วบางคืนก็จะมีประกาศว่ามีแสงเหนือนะ อะไรงี้) กรี๊ดค่าาาาาา ไปสิคะ ไปปปปป
แล้วหมอบอกว่า หมอเจอกิ๊ฟติดผมที่จขกททำหล่นไว้ด้วยนะ จขกทก็ยิ้มแบบเขินๆค่ะ บอกไปว่า ไม่ได้ลืมแค่กิ๊ฟติดผมนะคะ หมอก็หัวเราะออกมาเลยค่ะ เพราะรู้กันสองคน... มันคือแผ่นปิดหัวนมจขกทเองค่าาาาาาาาาา
คุณคะะะะ จขกทต้องเป็นคนแบบไหน ถึงไปลืมแผ่นปิดหัวนมไว้ที่ห้องผู้ชายที่เราชอบมาก แงงงงงงง
หมอบอกว่า อันนั้นก็เจอ แต่ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร 555555555555555555555555555555555
สรุปว่าหมอก็นัดจขกทคืนนั้นค่ะ ว่าจะไปดูแสงเหนือกัน ถ้าจำไม่ผิดคือ ประมาณ ตี 1 หรือเที่ยงคืน หรือ 5ทุ่มนี่แหละค่ะ จขกทก็ลากเพื่อนไปด้วยเลย กลัวเด๋อค่ะ
รอสักพัก หนาวก็หนาว ไม่เจอหมอค่ะ อีบ้าาาา Medical Team ก็มากันหมดแล้ว เลิกงานกันหมดแล้ว คุณหมอไม่มาค่าาาา อะไรของเค้าวะ
เพื่อนจขกทก็น่ารักมากนะคะ ช่วยกันสอดส่องสายตา ตามหาหมอให้ด้วย จนจังหวะนึงจขกทก็บอกเพื่อนว่า ไปเถอะ หนาว ไม่รอและ
ก็เลยเดินลงมากัน ระหว่างทางนั้นค่าาาา คุณหมอเดินมาประชิดแล้วพูดว่า There you are! เห้ยเดี๋ยวดิ กุมาอยู่นี่นานแล้ววว เมิงอะไปไหนมาาาาา... ขอโทษค่ะ หยาบคาย เผลอตัว
เพื่อนจขกทรู้งานมากค่ะ หายไปกับเงามืด แบบ ไปเลยยยยย ทิ้งจขกทไว้กับหมอ (ต้องงี้สิคะ มีเพื่อนดีเป็นสีแก่ตัว)
วันนั้นโรแมนติกมากค่ะ หมอถอดเสื้อนอกให้จขกทใส่ และกอดจขกทดูแสงเหนือ (อ๊ายยยยย ฝันที่เป็นจริง) คิดตามนะคะ จขกทสูงแค่ 158 และคุณหมอสูง 189 คุณพระะะะ นี่มันฉากในนิยายสมัยจขกทเด็กๆเลยค่ะ ฮืออออ
**ติดตามตอนต่อไป**
ประสบการณ์ความรักบนเรือสำราญของสาวไทย (กระทู้อวดหลัว)
จขกทเป็นคนทำงานบนเรือสำราญค่ะ คอนแทรคแรก แล้วดันเกิด Corona virus crisis ขึ้นพอดี เลยทำให้กลับบ้านไม่ได้จ้าา
ไหนๆก็อยู่ว่างๆและคาดว่าจะตกงานไปซักพักใหญ่ๆ เรามาฟังประสบการณ์ของจขกทกันดีกว่าค่ะ
จขกทเริ่มจอยเรือเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว ที่ Vancouver มาถึงช่วงอาทิตย์แรกหนักมากค่ะ ทั้งปรับเวลาไม่ได้ ยังงงกับงาน ยังงกับเรือ หลงทางทุกวัน
แล้วยังต้องเจอกับ Drills ตลอดเวลา เพื่อความปลอดภัย อาทิตย์แรกท้อเลยค่ะ เพราะไม่มีวันหยุด คิดล่วงหน้าไปเลย อีเตี้ยยย 8 เดือนจะทนไหวหรอคะ
แต่จขกทก็ต้องมีเป้าหมายเพื่ออยู่ต่อให้ได้ค่ะ จขกทชอบหมอประจำเรือ (55555555555555 สรุปคือต้องแรด ถึงจะรอดค่ะ)
คือเจอหมอครั้งแรกตอน พรีเซ้นเทชั่น ใครเป็นใครในเรือนี้ อะไรอย่างนี้อ่ะค่ะ
จขกทก็พยายามอย่างมากเลยนะคะ เพื่อที่จะป่วย แต่
แต่มันก็ยังไม่มีคอนเวอร์เซชั่นใดๆที่มากกว่าปกติค่ะ จขกทก็เซ็ง กลับมาคิดใหม่ จะเป็นอะไรดีวะ เวลาผ่านไปไม่นาน ไม่ถึงอาทิตย์ คุณค่ะ จขกทเป็นผื่นค่ะ ดีใจมาก จะได้ไปหาหมอ แต่ติดอย่างเดียวค่ะ
กรี๊ดค่ะ หมอสนใจชั้นนนนนน (จริงๆคือถามทั่วไปมาก) และหมอก็ให้นี่ไปนั่งบนเตียงคนไข้ เพื่อแหกขาดูผื่นค่าาาาาา คุณพระะะะะ หมดแล้วจ้าาา สิ่งสวยงามทั้งหลายที่สั่งสมมา งามหน้าจริงๆอีผื่นเวร
ตอนนั้นคิดเลยว่า กุไม่เอาแล้วหมอ ขายขี้หน้าจริงๆ แงงงงง
แล้วจขกทก็ได้ยากลับมาทาและกำชับว่าต้องซักเสื้อผ้า เปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้สะอาดด้วย ค่าาาาา
เวลาก็ผ่านไป ตอนนั้นจขกทคิดแล้วค่ะ ล้มเลิกความตั้งใจค่ะ ไม่เอาและหมอเหมอ อยู่กับเพื่อนก็ได้ว่ะ
จขกทโชคดีมากมีเพื่อนคนนึงบินมาพร้อมกัน จริงๆรู้จักกันตอนทำวีซ่าแล้วได้มาลำเดียวกัน แล้วมารีเควสเป็นรูมเมทกันที่นี่ ก็ค่อนข้างตัวติดกันมาก คือมีไรก็คุยกับเพื่อนคนนี้ตลอด
มีวันนึงเรือไปจอดที่ Ketchikan, Alaska จขกทก็ออกไปนั่งร้านกาแฟกับเพื่อนคนนี้แหละค่ะ (ได้เวลาหยุดพร้อมกันพอดี) จำได้ว่าวันนั้นฝนตก ก็นั่งหนาวกับเพื่อนอยู่สองคนในร้าน
ทันใดนั้นหันไป เห้ยยยย หมออออ ๆๆๆ นี่กับเพื่อนก็กรี๊ดก๊าดกันเบาๆ หมอว่ะ หมอๆๆ เมิงหมอ แล้วหมอก็เดินยิ้มผ่านไป (คือไม่ได้ยิ้มให้จขกทหรอกค่ะ แกเป็นคนหน้ายิ้ม และก็ยิ้มให้ทุกคน)
จขกทเลยคุยกันกับเพื่อนค่ะ "เมิงว่าหมอจะรู้ปะวะ ว่าเรามีตัวตนอยู่บนเรือ"
หลังจากนั้น จขกทกับเพื่อนก็ใช้ชีวิตกันไปปกติ ขอแทรกนิดนึงคือ เพื่อนจขกทคนนี้คือป่วยบ่อยมากค่ะ ตั้งแต่ขึ้นเรือมา (อิจฉาโว้ย) ตามประสาคนมีเงินไม่เคยทำงานหนัก (มองบน)
มันก็จะไปหาหมอบ่อยมาก พร้อมกลับมาเล่าให้ฟังว่าหมอดีมาก สุภาพจับตีนมันอย่างแผ่วเบา (เพื่อนมีปัญหาที่ข้อเท้า) จขกทก็ได้แค่อิจฉาค่ะ ช่าง
และแล้วโอกาสของจขกทก็มาถึงค่ะคุ๊ณณณณณณ Crew party ครั้งแรกของจขกทเอง คือจะเป็นปาร์ตี้ที่ทุกคนสามารถร่วมได้หมด ไม่ต้องสนว่าใครระดับสูงระดับล่าง และวันนั้น เพื่อนจขกทป่วยค่ะ !
มันโดน Isolated ไม่สามารถออกจากเคบิ้นไปไหนได้ (ได้ทีกุล่ะ 555555) จขกทก็ไปปาร์ตี้ค่ะ ไปกับพวกคนไทยด้วยกัน และทุกคนทราบดีมากค่ะ ว่าจขกทอยากได้ เอ้ย ชอบหมอมากแค่ไหน
และหมอมาปาร์ตี้ค่ะ จขกทก็แอบมองแล้วมองอีก เล็งแล้วเล็งอีก ซักแปบเดียวคลาดสายตา หมอหายไปไหนนนนนนนน
ในใจคิด อีกแล้วหรอวะ เห้ยย จะไม่สนใจแล้วนะ !!!
อ๋อออ หมอไปเปลี่ยนชุดดดด แล้วกลับมาต่อ
แต่คุณค่ะะะะ จขกทเป็นเด็กเสิร์ฟ ต้องทำอย่างไรหรอ ถึงจะเข้าไปในวงของคุณหมอได้ (ร้องห้ายยยยยย ยากจังวะ)
ใจนึงก็อยากได้ อีกใจก็ช่าง
ก็เลยเมาค่ะ เต้นกับเพื่อนๆในคณะก็ได้ค่ะ ฮือออออ แต่ด้วยความที่จขกทก่อนมาเรือได้ฉายาว่า อี...4ชม. (คือเต้นไม่พัก ถ้าได้ลุกแล้วจะไม่นั่ง) จากเพื่อนที่เมืองไทย งานนี้ก็ต้องไม่ให้เสียชื่อค่ะ !!!
จขกทก็เต้นอย่างเมามันกับเพื่อนๆ ปลดปล่อยการทำงานที่โคดเหนื่อยตั้งแต่มา (แค่ 3 อาทิตย์ แต่นานเหมือนเป็นปี งานเหนื่อยจริงงงงง) และคุณค่ะะะะ หมอก็มาเต้นที่ floor ค่าาาา
เพื่อนๆจขกทก็ช่วยกันสลับสนุนผลักไสไล่ส่งจขกทให้เข้าไป ปกติก็เป็นคนหน้าด้านอยู่แล้วค่ะ บวกเมาด้วยจะไปเหลือหรอคะคุ๊ณณณณณณ งานนี้ต้องได้แล้วแหละค่ะ
จขกทก็เข้าไปเต้นกับหมอ และไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้าใกล้หมอเลยจ้าาาา ทั้งเต้นทั้งเมา สุดท้าย หมอชวนจขกทไปสูบบุหรี่ข้างนอก สูดอากาศ (
ไปสิคะ รออะไร โอกาสมาตรงหน้า !
ใช่ค่ะ จขกทไม่ได้แค่ดูดบุหรี่ จขกทดูดปากคุณหมอด้วยค่าาาาา ><
ไม่ต้องสืบค่ะ ไหนๆเพื่อนร่วมห้องก็ไม่มาด้วยแล้ว จขกทกลับห้องช้าหน่อยแล้วกัน ไม่เป็นไรหรอก
ใช่ค่ะ ไม่ต้องสืบ ชั้นได้หมอจ่ะ !
จขกทวิ่งกลับห้องตอนตี 3 หรือตี 4 ไม่แน่ใจ กลับไปถึง จขกทปลุกเพื่อนให้ตื่นเลยค่ะ พร้อมพูดกับเพื่อนว่า "เมิง กูได้หมอว่ะ"
เพื่อนจขกทสลึมเสลือลุกขึ้นมาถามว่า "ได้อะไรวะ" 5555555555555555
ของแบบนี้ ไม่ต้องอธิบายเยอะ ใช่มั้ยคะคุณ
เช้าวันต่อมาชื่อเสียงของจขกทก็เป็นที่โด่งดังไปทั้งเรือค่ะ ว่าหายไปกับหมอ คือ จขกทไม่รู้หรอกค่ะว่ามีคนเห็น เพราะเมามาก พอทุกคนเริ่มพูดกันจขกทก็คิดและ
คนไทยมีน้อยด้วยบนเรือ
หลังจากวันนั้น ก็ยังมีแอบคุยกับเพื่อนค่ะว่าแบบ จขกทควรโทรหาหมอดีมั้ย แต่ก็จำเบอร์ห้องไม่ได้อยู่ดี เพราะเมา - - คิดกันไปคุยกันไปสุดท้ายก็จบที่ช่าง
สองวันผ่านไป หมอมากินข้าวที่สเตชั่นที่จขกททำงานค่ะ เอาล่ะสร้างความฮือฮาอีกครั้ง เพื่อนก็แซวกัน อีเชี่ยยยย กุอายยยย
หมอมาถามว่า อยากไปดูแสงเหนือกับหมอมั้ย (คือตอนนั้นเรือยังล่องอยู่แถบอลาสก้า แล้วบางคืนก็จะมีประกาศว่ามีแสงเหนือนะ อะไรงี้) กรี๊ดค่าาาาาา ไปสิคะ ไปปปปป
แล้วหมอบอกว่า หมอเจอกิ๊ฟติดผมที่จขกททำหล่นไว้ด้วยนะ จขกทก็ยิ้มแบบเขินๆค่ะ บอกไปว่า ไม่ได้ลืมแค่กิ๊ฟติดผมนะคะ หมอก็หัวเราะออกมาเลยค่ะ เพราะรู้กันสองคน... มันคือแผ่นปิดหัวนมจขกทเองค่าาาาาาาาาา
คุณคะะะะ จขกทต้องเป็นคนแบบไหน ถึงไปลืมแผ่นปิดหัวนมไว้ที่ห้องผู้ชายที่เราชอบมาก แงงงงงงง
หมอบอกว่า อันนั้นก็เจอ แต่ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร 555555555555555555555555555555555
สรุปว่าหมอก็นัดจขกทคืนนั้นค่ะ ว่าจะไปดูแสงเหนือกัน ถ้าจำไม่ผิดคือ ประมาณ ตี 1 หรือเที่ยงคืน หรือ 5ทุ่มนี่แหละค่ะ จขกทก็ลากเพื่อนไปด้วยเลย กลัวเด๋อค่ะ
รอสักพัก หนาวก็หนาว ไม่เจอหมอค่ะ อีบ้าาาา Medical Team ก็มากันหมดแล้ว เลิกงานกันหมดแล้ว คุณหมอไม่มาค่าาาา อะไรของเค้าวะ
เพื่อนจขกทก็น่ารักมากนะคะ ช่วยกันสอดส่องสายตา ตามหาหมอให้ด้วย จนจังหวะนึงจขกทก็บอกเพื่อนว่า ไปเถอะ หนาว ไม่รอและ
ก็เลยเดินลงมากัน ระหว่างทางนั้นค่าาาา คุณหมอเดินมาประชิดแล้วพูดว่า There you are! เห้ยเดี๋ยวดิ กุมาอยู่นี่นานแล้ววว เมิงอะไปไหนมาาาาา... ขอโทษค่ะ หยาบคาย เผลอตัว
เพื่อนจขกทรู้งานมากค่ะ หายไปกับเงามืด แบบ ไปเลยยยยย ทิ้งจขกทไว้กับหมอ (ต้องงี้สิคะ มีเพื่อนดีเป็นสีแก่ตัว)
วันนั้นโรแมนติกมากค่ะ หมอถอดเสื้อนอกให้จขกทใส่ และกอดจขกทดูแสงเหนือ (อ๊ายยยยย ฝันที่เป็นจริง) คิดตามนะคะ จขกทสูงแค่ 158 และคุณหมอสูง 189 คุณพระะะะ นี่มันฉากในนิยายสมัยจขกทเด็กๆเลยค่ะ ฮืออออ
**ติดตามตอนต่อไป**