ใช้ชีวีให้เป็นสุช ครบร้อยแล้วจร้า
จดหมายฉบับที่ 100/2563 บ้านดิโอเรียนทอล เชียงใหม่
วันพฤหัสบดีที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2563
ถึง วิศัลย์ศยา
ผู้อยู่อย่างไม่มีทุกข์โศรก เป็นอย่างไรบ้างในระยะนี้ เห็นไหมว่าความตั้งใจจริงย่อมนำมาซึ่งความสำเร็จด้วยการลงมือกระทำตามที่ตั้งใจนั้นทันที จากวันนั้นถึงวันนี้ เราเขียนจดหมายส่งมาถึงฉบับที่ 100 หวังเพียงน้อยนิดที่จะได้รับคำตอบแต่ก็รู้สึกสบายใจที่ได้ถ่ายทอดสารความรู้สึกความรักความห่วงใยที่มีต่อกันอย่างสม่ำเสมอ ถูกใจบ้างผิดพลาดขัดข้องใจบ้างเป็นไปตามเรื่องของแต่ละวัน สำหรับภาพประกอบที่ใช้เป็นเมนูอาหารส่วนมากไม่ตรงกับเนื้อหาในจดหมายนั้น เราทำอาหารการกินเองที่บ้านทุกวันก่อนทำหรือหลังทำเสร็จแล้วก็ถ่ายรูปเก็บไว้ นำมาย่อขนาดส่งให้เพื่อนยามเช้าตรู่ของทุกวันเป็นเวลาประมาณ 9 – 10 ปีมาแล้วเห็นจะได้ เพราะดูใน Facebook ที่ทุกเช้าเจ้าหน้าที่จะย้อนในอดีตให้ดู เก็บภาพทุกวันก็จึงนำมาประกอบในจดหมายที่ส่งถึงกันเหมือนนาฬิกาปลุกหากลืมปิดเสียงในโทรศัพท์ที่รับสาร อะไรที่เราเห็นว่าไม่มีประโยชน์ในเวลานี้แต่ในอีกเวลาหนึ่งอาจจะดูแล้วมีคุณค่าอย่างน้อยก็ทำให้รู้ถึงความทรงจำเหล่านั้นที่ผ่านมา ทำอะไรลงไป ทำอย่างไร ที่ไหน กับใคร เมื่อไร ผลที่ได้รับคืออะไร ทุกอย่างมีคำตอบในตัวเอง
วิศัลย์ศยา เป็นคนโชคดี ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี มีธรรมชาติคนสัตว์สิ่งของล้วนสมบูรณ์แบบไม่มีที่ติ ขอจงรักษาสิ่งเหล่านั้นไว้ให้อยู่กับตนได้ตลอดไปด้วยความไม่ประมาทในชีวิต มีสติรู้คิดพิจารณาทำในสิ่งที่ควรไม่ควร ตามที่เคยบอกวิธีรักษาความสุขมาให้ ใช้หกสิ่งนี้ให้เป็นประโยชน์ สมองรู้จักแต่คิดบวกทางลบไม่เอาเข้าหัว ร่างกายรักษาการออกกำลังอย่างสม่ำเสมอ การนอนพักผ่อนอย่างเพียงพอแต่ละวันล้วนฝันดี ไม่หาความเครียดเข้าตัว ตื่นต้อนรับแสงแดดอยู่อย่างสม่ำเสมอ และที่สำคัญทานอาหารมีคุณค่าตรงเวลาไม่ตามใจปาก แบบนี้นี่เองวิถีของ ผู้อยู่อย่างไม่มีทุกข์โศรก
ช่วงนี้ผู้ใหญ่ต่างอยู่บ้านกับเด็กที่จะเปิดเทอมกันโน่น 1 กรกฎาคม คงต้องคิดหากิจกรรมใหม่ในบ้านเพิ่มขึ้น สำหรับเมนูอาหารวันนี้ ก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ้วสองกิโลทำใส่หม้อหุงข้าวอุ่นไว้ใครอยากทานเมื่อไรก็มาตักกินกันเอง วิศัลย์ศยาและผองเพื่อน มีอะไรที่ดีก็อย่าลืมส่งสารมาถึงกันบ้างล่ะ
ด้วยรักและผูกพัน
Noohom Ja
ขอให้เพื่อนๆรักษาตนให้พ้นจากโรคภัยไข้เจ็บด้วยนะ
ใช้ชีวีให้เป็นสุข ครบร้อยแล้วจร้า
จดหมายฉบับที่ 100/2563 บ้านดิโอเรียนทอล เชียงใหม่
วันพฤหัสบดีที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2563
ถึง วิศัลย์ศยา
ผู้อยู่อย่างไม่มีทุกข์โศรก เป็นอย่างไรบ้างในระยะนี้ เห็นไหมว่าความตั้งใจจริงย่อมนำมาซึ่งความสำเร็จด้วยการลงมือกระทำตามที่ตั้งใจนั้นทันที จากวันนั้นถึงวันนี้ เราเขียนจดหมายส่งมาถึงฉบับที่ 100 หวังเพียงน้อยนิดที่จะได้รับคำตอบแต่ก็รู้สึกสบายใจที่ได้ถ่ายทอดสารความรู้สึกความรักความห่วงใยที่มีต่อกันอย่างสม่ำเสมอ ถูกใจบ้างผิดพลาดขัดข้องใจบ้างเป็นไปตามเรื่องของแต่ละวัน สำหรับภาพประกอบที่ใช้เป็นเมนูอาหารส่วนมากไม่ตรงกับเนื้อหาในจดหมายนั้น เราทำอาหารการกินเองที่บ้านทุกวันก่อนทำหรือหลังทำเสร็จแล้วก็ถ่ายรูปเก็บไว้ นำมาย่อขนาดส่งให้เพื่อนยามเช้าตรู่ของทุกวันเป็นเวลาประมาณ 9 – 10 ปีมาแล้วเห็นจะได้ เพราะดูใน Facebook ที่ทุกเช้าเจ้าหน้าที่จะย้อนในอดีตให้ดู เก็บภาพทุกวันก็จึงนำมาประกอบในจดหมายที่ส่งถึงกันเหมือนนาฬิกาปลุกหากลืมปิดเสียงในโทรศัพท์ที่รับสาร อะไรที่เราเห็นว่าไม่มีประโยชน์ในเวลานี้แต่ในอีกเวลาหนึ่งอาจจะดูแล้วมีคุณค่าอย่างน้อยก็ทำให้รู้ถึงความทรงจำเหล่านั้นที่ผ่านมา ทำอะไรลงไป ทำอย่างไร ที่ไหน กับใคร เมื่อไร ผลที่ได้รับคืออะไร ทุกอย่างมีคำตอบในตัวเอง
วิศัลย์ศยา เป็นคนโชคดี ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี มีธรรมชาติคนสัตว์สิ่งของล้วนสมบูรณ์แบบไม่มีที่ติ ขอจงรักษาสิ่งเหล่านั้นไว้ให้อยู่กับตนได้ตลอดไปด้วยความไม่ประมาทในชีวิต มีสติรู้คิดพิจารณาทำในสิ่งที่ควรไม่ควร ตามที่เคยบอกวิธีรักษาความสุขมาให้ ใช้หกสิ่งนี้ให้เป็นประโยชน์ สมองรู้จักแต่คิดบวกทางลบไม่เอาเข้าหัว ร่างกายรักษาการออกกำลังอย่างสม่ำเสมอ การนอนพักผ่อนอย่างเพียงพอแต่ละวันล้วนฝันดี ไม่หาความเครียดเข้าตัว ตื่นต้อนรับแสงแดดอยู่อย่างสม่ำเสมอ และที่สำคัญทานอาหารมีคุณค่าตรงเวลาไม่ตามใจปาก แบบนี้นี่เองวิถีของ ผู้อยู่อย่างไม่มีทุกข์โศรก
ช่วงนี้ผู้ใหญ่ต่างอยู่บ้านกับเด็กที่จะเปิดเทอมกันโน่น 1 กรกฎาคม คงต้องคิดหากิจกรรมใหม่ในบ้านเพิ่มขึ้น สำหรับเมนูอาหารวันนี้ ก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ้วสองกิโลทำใส่หม้อหุงข้าวอุ่นไว้ใครอยากทานเมื่อไรก็มาตักกินกันเอง วิศัลย์ศยาและผองเพื่อน มีอะไรที่ดีก็อย่าลืมส่งสารมาถึงกันบ้างล่ะ
ด้วยรักและผูกพัน
Noohom Ja
ขอให้เพื่อนๆรักษาตนให้พ้นจากโรคภัยไข้เจ็บด้วยนะ