สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป นี่เป็นกระทู้แรกของ จขกท. ผิดถูกต้องขออภัยด้วยนะคะ ☺️
พอดีช่วงนี้มีเรื่องทุกข์ใจมากกกๆๆ เกี่ยวกับครอบครัวค่ะ ต้องเท้าความก่อนเลยนะคะ คือเมื่อก่อนสมัยเด็กหนูอยู่บ้านนอก แต่ พ่อแม่หนูทำงานอยู่กทม.ค่ะ เป็นลูกจ้างเขานะคะ ขายดอกไม้ ฐานะปานกลาง มีกินมีใช้ ไม่ได้เป็นหนี้ใคร พอหนูอายุประมาณ16 พ่อกับแม่ อยากกลับมาอยู่ที่บ้าน อยากมาทำงานที่บ้าน ประมาณว่าคิดถึงลูก คิดถึงบ้านไรงี้ค่ะ พอกลับมาอยู่ก็อยากเป็นเจ้าของธุรกิจเอง แต่พ่อ ทำธุรกิจไรก็เจ๊งอะค่ะ ลงทุนก็ไม่ดูแล เย็นมาก็ไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วตอนนั้นแม่ก็เล่นการพนันอีกด้วย แต่แม่รักพ่อมากค่ะ เวลาพ่อมาขอตัง จะไปลงทุนธุรกิจ ก็จะหามาให้ทุกทางเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเอาที่บ้านไปเข้าธนาคาร เอาบ้านยายไปจำนอง กู้ธนาคารเป็นล้าน กู้นอกระบบมาอีก ต้องใช้หนี้นอกระบบวันละ5,000-7,000 แล้วไม่มีรายได้เข้ามา ตอนนั้นหนูอยู่ม.5-6 ทำการบ้านอยู่ แม่ก็จะมาร้องไห้กับหนูตลอดเลยว่าจะทำยังไงดีๆ วันนี้จะเอาเงินไหนมาให้เขา ตื่นตี5จะไปรร. แม่ก็มาร้องไห้อีกๆว่าไม่มีตัง หนูก็เครียด ตอนนั้นจะเอ็นเข้ามหาลัยไหนจะตังค์ไปโรงเรียนนิแทบไม่มีเลยค่ะ ทำให้ตอนนั้นไม่อยากไปโรงเรียนแล้ว ไม่อยากรบกวนแม่เพราะแม่ไม่มีตัง เลยออกมาหางานทำค่ะ ลองทำงานกลางวันแล้วได้วันประมาณ300 มันไม่พอ ค่าข้าวค่าไปโรงเรียนน้อง แถมตังค์นิต้องได้เป็นรายเดือนอีก คือมันไม่ได้ เลยไปทำงานกลางคืน เสริฟค่ะ ได้เป็นรายวัน ก็พอประทังช่วยแม่ได้บ้างตอนนั้น แต่ต้องขับรถ40กว่าโล กว่าจะไปถึงร้านในตัวเมือง หนูก็ไม่ได้เรียนต่อแล้วตอนนั้น ที่บ้านก็หนี้สินเยอะมาก รถยนต์2คัน จักรยานยนต์4คัน ขายหมด ไม่มีใช้ พ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะ โทษกันไปก็โทษกันมา พ่อก็ไปมีแฟนใหม่ ทิ้งหนี้ ทิ้งแม่ทิ้งหนูทิ้งน้องไปเลยค่ะ บ้านยายก็ถูกยึดแล้วตอนนี้เพราะไปจำนองนอกระบบ พอหนูอายุ20ปุ๊บก็พาไปกู้เลยค่ะ ทั้งในระบบ นอกระบบ ในระบบคือไม่ได้แล้ว กู้แล้วก็ไม่ใช้คืน ได้แต่นอกระบบก็กู้ให้แม่เรื่อยมา พอตอนนึงคือไม่อยากกู้หนี้ใหม่ มากลบหนี้เก่าแล้วคือมันก็หนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็ตัดสินใจออกมาอยู่ใกล้ที่ทำงาน เสริฟกลางคืนเหมือนเดิมค่ะ ลำบากใจมาก อยากทำงานกลางวันอยู่บ้านเหมือนกัน แต่แม่เป็นแบบนี้เลยค่ะ ชื่อตัวเองกู้ไม่ได้ เอาชื่อหนูไปกู้ พอไม่ช่วยก็ด่าว่า ว่าไม่ช่วยแม่ ไม่เหมือนลูกคนอื่น พอหนูมีแฟนพาแฟนมาเที่ยวบ้าน ขโมยรถแฟนหนูไปขายใช้หนี้อีก หนูทั้งอาย รู้สึกผิดไปหมด แฟนก็ไม่โทษหนู แต่ทางบ้านเขาคงไม่เอาหนูแล้ว หนูเลยตัดสินใจเลิก พอตอนนี้ร้านหนูปิด เพราะไวรัสโควิด เลยกลับมาอยู่บ้าน ยายอยากให้กลับ มาอยู่ไม่ถึง10วัน ขอให้กู้นอกระบบอีกแล้ว เพราะตอนนี้แม่ลงทุนร้านคาราโอเกะแถวบ้านกับป้าแถวบ้าน แต่เท่าที่ดูคือ ไม่มีกำไรเลย ได้กำไรเป็นวันๆ แม่หนูก็เอาไปใช้หนี้นอกระบบ หนี้ในหมู่บ้านอีก ยืมญาติพี่น้อง จนทุกคนตอนนี้ไม่มีใครให้ยืมแล้ว เพราะให้ยืมจนบ้านก็ไม่มีที่อยู่แล้วค่ะ ปัญหาตอนนี้คือ แม่จะให้กู้ธนาคารมาช่วยเปิดร้านคาราโอเกะที่ทำอยู่ เพราะที่ทำไปไม่มีกำไร ไม่มีทุนที่จะเอามาซื้อของในร้านแล้ว หนูก็บอกแม่ว่าหนูไม่ไปแล้ว แม่ก็ด่าว่าเราอีก ว่าไม่เหมือนลูกคนอื่น หนักใจมาก รักแม่ก็รัก แต่เราก็จะไม่รอดอยู่แล้ว ผ่อนรถอีก ตอนนี้มาหยุดงานอีก แม่เราทำไมไม่เห็นใจเราบ้าง อยากรู้ว่าทุกคนมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะทำยังไงคะ
*ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ* 🙂🙂
แม่ให้เรากู้ตังค์หลายครั้ง พอไม่ช่วยครั้งนึงก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น
พอดีช่วงนี้มีเรื่องทุกข์ใจมากกกๆๆ เกี่ยวกับครอบครัวค่ะ ต้องเท้าความก่อนเลยนะคะ คือเมื่อก่อนสมัยเด็กหนูอยู่บ้านนอก แต่ พ่อแม่หนูทำงานอยู่กทม.ค่ะ เป็นลูกจ้างเขานะคะ ขายดอกไม้ ฐานะปานกลาง มีกินมีใช้ ไม่ได้เป็นหนี้ใคร พอหนูอายุประมาณ16 พ่อกับแม่ อยากกลับมาอยู่ที่บ้าน อยากมาทำงานที่บ้าน ประมาณว่าคิดถึงลูก คิดถึงบ้านไรงี้ค่ะ พอกลับมาอยู่ก็อยากเป็นเจ้าของธุรกิจเอง แต่พ่อ ทำธุรกิจไรก็เจ๊งอะค่ะ ลงทุนก็ไม่ดูแล เย็นมาก็ไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วตอนนั้นแม่ก็เล่นการพนันอีกด้วย แต่แม่รักพ่อมากค่ะ เวลาพ่อมาขอตัง จะไปลงทุนธุรกิจ ก็จะหามาให้ทุกทางเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเอาที่บ้านไปเข้าธนาคาร เอาบ้านยายไปจำนอง กู้ธนาคารเป็นล้าน กู้นอกระบบมาอีก ต้องใช้หนี้นอกระบบวันละ5,000-7,000 แล้วไม่มีรายได้เข้ามา ตอนนั้นหนูอยู่ม.5-6 ทำการบ้านอยู่ แม่ก็จะมาร้องไห้กับหนูตลอดเลยว่าจะทำยังไงดีๆ วันนี้จะเอาเงินไหนมาให้เขา ตื่นตี5จะไปรร. แม่ก็มาร้องไห้อีกๆว่าไม่มีตัง หนูก็เครียด ตอนนั้นจะเอ็นเข้ามหาลัยไหนจะตังค์ไปโรงเรียนนิแทบไม่มีเลยค่ะ ทำให้ตอนนั้นไม่อยากไปโรงเรียนแล้ว ไม่อยากรบกวนแม่เพราะแม่ไม่มีตัง เลยออกมาหางานทำค่ะ ลองทำงานกลางวันแล้วได้วันประมาณ300 มันไม่พอ ค่าข้าวค่าไปโรงเรียนน้อง แถมตังค์นิต้องได้เป็นรายเดือนอีก คือมันไม่ได้ เลยไปทำงานกลางคืน เสริฟค่ะ ได้เป็นรายวัน ก็พอประทังช่วยแม่ได้บ้างตอนนั้น แต่ต้องขับรถ40กว่าโล กว่าจะไปถึงร้านในตัวเมือง หนูก็ไม่ได้เรียนต่อแล้วตอนนั้น ที่บ้านก็หนี้สินเยอะมาก รถยนต์2คัน จักรยานยนต์4คัน ขายหมด ไม่มีใช้ พ่อกับแม่ก็ทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะ โทษกันไปก็โทษกันมา พ่อก็ไปมีแฟนใหม่ ทิ้งหนี้ ทิ้งแม่ทิ้งหนูทิ้งน้องไปเลยค่ะ บ้านยายก็ถูกยึดแล้วตอนนี้เพราะไปจำนองนอกระบบ พอหนูอายุ20ปุ๊บก็พาไปกู้เลยค่ะ ทั้งในระบบ นอกระบบ ในระบบคือไม่ได้แล้ว กู้แล้วก็ไม่ใช้คืน ได้แต่นอกระบบก็กู้ให้แม่เรื่อยมา พอตอนนึงคือไม่อยากกู้หนี้ใหม่ มากลบหนี้เก่าแล้วคือมันก็หนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็ตัดสินใจออกมาอยู่ใกล้ที่ทำงาน เสริฟกลางคืนเหมือนเดิมค่ะ ลำบากใจมาก อยากทำงานกลางวันอยู่บ้านเหมือนกัน แต่แม่เป็นแบบนี้เลยค่ะ ชื่อตัวเองกู้ไม่ได้ เอาชื่อหนูไปกู้ พอไม่ช่วยก็ด่าว่า ว่าไม่ช่วยแม่ ไม่เหมือนลูกคนอื่น พอหนูมีแฟนพาแฟนมาเที่ยวบ้าน ขโมยรถแฟนหนูไปขายใช้หนี้อีก หนูทั้งอาย รู้สึกผิดไปหมด แฟนก็ไม่โทษหนู แต่ทางบ้านเขาคงไม่เอาหนูแล้ว หนูเลยตัดสินใจเลิก พอตอนนี้ร้านหนูปิด เพราะไวรัสโควิด เลยกลับมาอยู่บ้าน ยายอยากให้กลับ มาอยู่ไม่ถึง10วัน ขอให้กู้นอกระบบอีกแล้ว เพราะตอนนี้แม่ลงทุนร้านคาราโอเกะแถวบ้านกับป้าแถวบ้าน แต่เท่าที่ดูคือ ไม่มีกำไรเลย ได้กำไรเป็นวันๆ แม่หนูก็เอาไปใช้หนี้นอกระบบ หนี้ในหมู่บ้านอีก ยืมญาติพี่น้อง จนทุกคนตอนนี้ไม่มีใครให้ยืมแล้ว เพราะให้ยืมจนบ้านก็ไม่มีที่อยู่แล้วค่ะ ปัญหาตอนนี้คือ แม่จะให้กู้ธนาคารมาช่วยเปิดร้านคาราโอเกะที่ทำอยู่ เพราะที่ทำไปไม่มีกำไร ไม่มีทุนที่จะเอามาซื้อของในร้านแล้ว หนูก็บอกแม่ว่าหนูไม่ไปแล้ว แม่ก็ด่าว่าเราอีก ว่าไม่เหมือนลูกคนอื่น หนักใจมาก รักแม่ก็รัก แต่เราก็จะไม่รอดอยู่แล้ว ผ่อนรถอีก ตอนนี้มาหยุดงานอีก แม่เราทำไมไม่เห็นใจเราบ้าง อยากรู้ว่าทุกคนมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ จะทำยังไงคะ
*ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ* 🙂🙂