แม่เราอายุ 60กว่าแล้วค่ะ พี่สาวแม่ คือป้าของเรา ส่งแม่เราเรียนตอนสมัยแม่เราเรียน ปวช ปวส เพราะยายมีลูกมาก และส่งลูกเรียนได้ไม่ครบทุกคน คนเป็นพี่จึงต้องทำหน้าที่ส่งเสียน้อง
ตั้งแต่เราจำความได้ แม่เคารพป้ามาก เรามีป้า2คน ป้าว่าไง แม่มองว่าถูกหมด เหมือนเป็นตรรกกะความเชื่อ ของแม่ ว่าสิ่งที่ป้าพูดเนี่ย คือความจริง คือสัจะธรรมเลย ทั้งที่มันก็แค่ความเห็นของคน(เราเคยเล่าให้แม่ฟังว่าลุงแฟนป้าคนนึงลวนลามเราสมัยเด็ก แม่เรายังทำไม่สนใจแล้วบอกให้เราไม่ต้องสนใจ ให้เราต้องป้องกันตัวเองเพราะลุงเค้าเป็นคนเจ้าชู้ เราดูแม่ออกว่าแม่ไม่อยากมีปัญหากับป้า จึงให้จบเรื่องที่เรา)แม่เราให้ฟังว่าป้า(แฟนลุงที่ลวนลาม)เคยซื้อนมให้เรากิน เพราะว่าตอนเราเกิด แม่กับพ่อเงินไม่พอซื้อนม แม่ยิ่งสำนึกบุญคุณป้าเข้าไปใหญ่เหมือนว่า ไม่มีอะไรจะชดเชยได้ เอาตาง ทั้งที่เราว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตมากมาย มันก็น่าจะใช้ทดแทนกันหมด นับได้
แต่แม่เราเป็นพวกดราม่าชอบดูละคร อะไรพวกนี้พอสมควร
จนตอนนี้ป้าอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว เค้ามีบ้าน ของเค้า และก็ช่วยอุดหนุนเรื่องอาชีพการงานป้าคือเป็นลูกค้าป้าเรา และให้ลูกตัวเองคือพี่น้องและเราก็จ่ายเงินช่วยซื้อของป้า เวลาป้าเอามายัดเยียดให้ เพราะเค้าต้องการค่าคอม ปิดยอดรายปี(แต่เราเลิกไปแล้วมเราวีนแตก มาเอาเงินคนอื่นแบบนี้ได้ไง)
ทุกวันนี้ แม่ทำตัว เป็นถวายทุกสิ่งให้ป้า เทิดทูน ป้าเราก็กินใช้ไม่คิดอะไร. คือถ้าคนชินมันก็ไม่คิดอะไร แต่เราไม่ชอบ ทำไม่แม่เราต้องทำตัวเป็นข้าคนอื่น
เรารู้สึกไม่ภูมิใจในตัวแม่. เราเคยคิดว่าถ้าแม่ไม่ทำตัว คอย เอาอกเอาใจคนอื่นแยบนี้ เราน่าจะมีความเคารพ นะยถือแม่ ได้มากกว่านี้
ป้าเรา ตั้งแต่จำความได้ เค้าดูถูก หลานที่เป็นเด็ก ตจว แต่เด็ก ทั้งที่เค้าก็เป็นคน ตจว เหมือนกัน แต่มากรุงเทพ แต่สาว เค้าจะคอยพูดมา พวกเราเป็นเด็กต่างจังหวัด เรียนสู้เด็กกรุงเทพไม่ได้หรอก ตอนนี้พวกเราโตเรียนจบที่ดีมีงานดีด้วย เค้าต้องคอยคนให้มาช่วยยกของ ช่วยถือนู่นนี่ แบบเค้าจะเป็นพวกต้องให้มีคนมาถืออะไร ไม่ให้ตัวเองดูไม่ดี ดูพะรุงพะรัง ทั้งที่ถ้าเป็นแม่เราก็ถือเองสบาย
เราอยากพูดกับแม่ ให้เลิก งมงาย ทดแทนบุณคุณไม่จบสิ้นได้แล้ว โตจนแก่ขนาดนี้ เราคิดว่าถ้าเรามีความเคารพนับถือแม่ได้มากกว่านี้ เราจะมีกำลังใจชีวิตมากกว่า มันเกี่ยวหรือเปล่า เราก็ไม่รู้สิ ช่วยออกความเห็นหน่อย
แม่ทำตัวตอบแทนบุณคุณป้า ไม่จบซะที
ตั้งแต่เราจำความได้ แม่เคารพป้ามาก เรามีป้า2คน ป้าว่าไง แม่มองว่าถูกหมด เหมือนเป็นตรรกกะความเชื่อ ของแม่ ว่าสิ่งที่ป้าพูดเนี่ย คือความจริง คือสัจะธรรมเลย ทั้งที่มันก็แค่ความเห็นของคน(เราเคยเล่าให้แม่ฟังว่าลุงแฟนป้าคนนึงลวนลามเราสมัยเด็ก แม่เรายังทำไม่สนใจแล้วบอกให้เราไม่ต้องสนใจ ให้เราต้องป้องกันตัวเองเพราะลุงเค้าเป็นคนเจ้าชู้ เราดูแม่ออกว่าแม่ไม่อยากมีปัญหากับป้า จึงให้จบเรื่องที่เรา)แม่เราให้ฟังว่าป้า(แฟนลุงที่ลวนลาม)เคยซื้อนมให้เรากิน เพราะว่าตอนเราเกิด แม่กับพ่อเงินไม่พอซื้อนม แม่ยิ่งสำนึกบุญคุณป้าเข้าไปใหญ่เหมือนว่า ไม่มีอะไรจะชดเชยได้ เอาตาง ทั้งที่เราว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตมากมาย มันก็น่าจะใช้ทดแทนกันหมด นับได้
แต่แม่เราเป็นพวกดราม่าชอบดูละคร อะไรพวกนี้พอสมควร
จนตอนนี้ป้าอายุเจ็ดสิบกว่าแล้ว เค้ามีบ้าน ของเค้า และก็ช่วยอุดหนุนเรื่องอาชีพการงานป้าคือเป็นลูกค้าป้าเรา และให้ลูกตัวเองคือพี่น้องและเราก็จ่ายเงินช่วยซื้อของป้า เวลาป้าเอามายัดเยียดให้ เพราะเค้าต้องการค่าคอม ปิดยอดรายปี(แต่เราเลิกไปแล้วมเราวีนแตก มาเอาเงินคนอื่นแบบนี้ได้ไง)
ทุกวันนี้ แม่ทำตัว เป็นถวายทุกสิ่งให้ป้า เทิดทูน ป้าเราก็กินใช้ไม่คิดอะไร. คือถ้าคนชินมันก็ไม่คิดอะไร แต่เราไม่ชอบ ทำไม่แม่เราต้องทำตัวเป็นข้าคนอื่น
เรารู้สึกไม่ภูมิใจในตัวแม่. เราเคยคิดว่าถ้าแม่ไม่ทำตัว คอย เอาอกเอาใจคนอื่นแยบนี้ เราน่าจะมีความเคารพ นะยถือแม่ ได้มากกว่านี้
ป้าเรา ตั้งแต่จำความได้ เค้าดูถูก หลานที่เป็นเด็ก ตจว แต่เด็ก ทั้งที่เค้าก็เป็นคน ตจว เหมือนกัน แต่มากรุงเทพ แต่สาว เค้าจะคอยพูดมา พวกเราเป็นเด็กต่างจังหวัด เรียนสู้เด็กกรุงเทพไม่ได้หรอก ตอนนี้พวกเราโตเรียนจบที่ดีมีงานดีด้วย เค้าต้องคอยคนให้มาช่วยยกของ ช่วยถือนู่นนี่ แบบเค้าจะเป็นพวกต้องให้มีคนมาถืออะไร ไม่ให้ตัวเองดูไม่ดี ดูพะรุงพะรัง ทั้งที่ถ้าเป็นแม่เราก็ถือเองสบาย
เราอยากพูดกับแม่ ให้เลิก งมงาย ทดแทนบุณคุณไม่จบสิ้นได้แล้ว โตจนแก่ขนาดนี้ เราคิดว่าถ้าเรามีความเคารพนับถือแม่ได้มากกว่านี้ เราจะมีกำลังใจชีวิตมากกว่า มันเกี่ยวหรือเปล่า เราก็ไม่รู้สิ ช่วยออกความเห็นหน่อย