เพื่อนเล่นแต่เราไม่ตลก

คือในกลุ่มมีเพื่อนคนนึงค่ะ ที่เค้าชอบแซวบูลลี่หรือพูดจาแรงๆใส่ ซึ่งเราไม่โอเค ไม่อยากเอามาเป็นปัญหา แต่ก็ปล่อยวางไม่ได้  คือมันปีสุดท้ายแล้วอะค่ะของชีวิตมัธยมไม่อยากมีเรื่อง ยิ่งกับคนใกล้ตัวยิ่งไม่อยาก ได้แต่คิดว่าต้องทน ให้มันจบๆไปค่อยแยกย้าย แต่ถ้ามันมีเรื่องทุกวันไอเราก็จะเป็นประสาทอยู่แล้วว ไม่รู้จะทนได้นานมั้ย คือมันเพื่อนอะค่ะ พูดตลกๆด่ากัดกันบ้างอันนี้โอเค ไม่เป็นไร จอยๆ ไม่ได้ซีกับทุกเรื่อง เช่น มันด่าแต่งหน้าอย่างกับแพ้กุ้ง อยากจะโต่วอิน อะไรก็ว่าไป ไม่ซี ด่าอะไรที่ทำให้เสียความมั่นใจ อันนี้ไม่เฉยๆ ตลกๆ แต่รู้สึกว่าเพื่อนคนอื่นที่เขาโดนไม่ตลกด้วย เพื่อนในกลุ่มคนอื่นโดนก็ดูไม่ตลก ยิ่งเป็นเพื่อนของเพื่อน(เพื่อนเจ้าตัว ) ซึ่งเราก็ไม่สนิทด้วยขนาดนั้น พอเค้าโดน เค้าก็เงียบตึงกันไปเลย รับรู้ได้ถึงความอึดอัดไม่ใช่ความโกรธ แล้วมันทำเสียบรรยากาศมาก ไอเราไม่สนิทก็ไม่รู้จะกู้สถานการณ์ยังไง ได้แต่เปลี่ยนๆเรื่อง ซึ่งเป็นแบบนี้กับหลายคนแล้วบ่อยมาก เหมือนเจอหน้าเพื่อนหน้าใครก็ชอบพูดจาอย่างนี้ใส่ตลอด มาประเด็นที่ตัวเราไม่โอเคดีกว่า มันชอบพูดด่าว่า เสื*ก บางทียังไม่ทันพูดไรกับมันเลย โดนและ ความรู้สึกเหมือนมุขแบบ ใคร.. ใครถาม!? แม่*หงุดหงิดอะเวลาโดน ซึ่งทุกคนโดนหมดในกลุ่ม แต่ที่ทุกคนไม่โดนและตัวเราโดนคือ โดนด่าว่าเสร่อ มันบอกว่า เราเป็นคนเสร่อมาก ที่สุดในกลุ่ม พูดด่าเราต่อหน้าครูงี้ สิ่งที่รู้สึกคือไม่เข้าใจ ไอความเสร่อที่มันพูดถึงคือการทำตัวหวังดีกับมัน หวังดีกับคนอื่น  ใช่ เราอาจจะเสร่อ นั่นคือการทำตัวเองให้ลำบากเพื่อคนอื่นจะได้สบายใจ เราเสร่อที่คิดแทนคนอื่น ว่าถ้าเค้าต้องทำอันนี้ เค้าต้องเหนื่อยแน่ๆ งั้นเราทำให้  เสร่อที่คอยช่วยงานมัน เพราะเห็นว่ามันทำไม่เป็น เสร่อที่ไปสอนมัน ทั้งที่มันไม่รู้ แต่มันไม่อยากให้ใครมาทำตัวเก่งกว่ามัน ทั้งที่หวังดีกับมันทั้งนั้น มันคือความเสียใจ แบบ..หวังดีทำให้เท่าไหร่ แต่ไม่เห็นค่ากลับมองว่าไม่ต้องยุ่ง กลายเป็นว่า เราไม่กล้าพูดอะไรกับมันอีก ทั้งที่มันกำลังทำงานผิด เราก็ไม่พูดเพราะกลัวโดนมันด่าอีก มันเสียความรู้สึก ถามว่าเพื่อนในกลุ่มไม่พอใจมั้ย ไม่พอใจเหมือนกัน ก็เคยพูดเล่าให้กันฟังแล้ว ว่ากูไม่โอเคตรงนี้ แต่เราก็ยังเห็นทุกคนคุยดีกับมันอยู่ กัดกันเล่นกันทุกวัน ไม่เหมือนเราที่นับวันพูดกับมันน้อยลงๆ  ไม่รู้สิ รู้สึกว่าถ้าไม่โอเคกับใครแล้วมันจะกลับไปมองแบบเดิมไม่ได้เลย ที่ทนอยู่ทุกวัน เพราะเกรงใจเพื่อนที่เหลือ อีกอย่างคือรู้สึกจะเป็นประสาท เจออะไรตอนประถมมาเยอะโดนด่าโดนนินทาทุกวัน ไอความทรงจำพวกนั้นมันติดในหัวมาตลอด ขึ้นม.ต้นมา กลายเป็นคนเงียบเรียบร้อยขึ้นมาก ซึ่งไม่เป็นตัวเองเลย พึ่งจะมาเริ่มดีตอนชึ้นม.ปลาย แต่พอบางทีมันด่าเรา มันทำให้นึกถึงช่วงเวลาตอนนั้นอะ ซึ่งมันรู้สึกแย่นอยมาก เหมือนยิ่งกระทบเข้าไปอีก บางทีเราก็โทษตัวเองนะ ถ้าเราไม่เจออะไรมาก่อน เราแข็งแรง เวลามันพูดจาเล่นด่าใส่ เราอาจจะไม่รู้สึกจี๊ดกับมันขนาดนี้ ทั้งที่ครูก็เตือนมันแล้ว ให้พูดจาดีๆกับเพื่อน แต่มันก็เป็นเหมือนเดิม  คือมันเคยพูดว่าที่มันชอบพูดจาโผงผางเพราะมันถูกเลี้ยงมาค่อนข้างกดดัน มันเลยระบายไปทั่ว แต่มันใช่เหตุผลที่ต้องมาทำร้ายคนอื่นมั้ย... ควรทำไงดีคะหรือใครมีประสบการณ์มาแลกเปลี่ยนมั้ยว่าเคยโดนไรแล้วคุณไม่โอเคบ้าง