"ปั่นเดี่ยวเที่ยวไปถึงหลวงพระบาง" กับทริปจักรยานทัวร์ริ่งปั่นไปตามใจฝัน ตอนที่ 4

ตอนที่ 1 https://pantip.com/topic/39708430
ตอนที่ 2 https://pantip.com/topic/39709600
ตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/39711604

หลังจากเมื่อคืนนอนหลับสบาย ประมาณ 05.00 น. ผมก็ตื่น อากาศค่อนข้างหนาวเย็น 16 องศา ผมรับทำธุระส่วนตัว เก็บสัมภาระเพื่อเดินทางต่อ ประมาณ 06.30 น. ผมก็เดินทางออกจากที่พัก  วันนี้เป็นวันที่ 4 ของการเดินทางครับ เส้นทางในวันนี้ จะเป็นการปั่นผ่านภูเขาหลายลูกในระดับความสูงเฉลี่ย 1,400 ถึง 1,900 เมตรจากระดับน้ำทะเล  ไปจนถึงบ้านกิ่วจะกำครับ 
สเต็ปแรกของการเดินทางเช้านี้ คือการปั่นขึ้นให้ถึงภูเพียงฟ้า ซึ่งห่างไปประมาณ 15 กม. ผมคิดว่า 2 ชม. น่าจะเอาอยู่ ซึ่งจุดนี้ถือเป็นจุดชมวิวที่ขึ้นชื่อเรื่องความสวยงามในการเห็นทิวทัศน์ 360 องศา ผมตั้งใจว่าจะไปกินข้าวเช้าที่นั่นด้วยครับ 
พ้นจากกลุ่มนักเรียนมา ก็ไหลลงยาวๆมาได้ซักพัก ก็จะผ่านสะพานข้ามห้วย พ้นจากสะพาน ขวามือก็มีลำห้วยเป็นคู่ขนานกับเส้นทาง ก่อนที่จะปั่นขึ้นเขาฉีกหนีลำห้วยนี้ไป ทิ้งลำห้วยสายนี้ให้อยู่ในหุบด้านล่าง หากเหลียวมองมาทีไร มีให้เสียวใจตลอด หากตกลงข้างทาง อย่างที่เขาบอก “ซ้ายผาขวาเหว” เป็นอย่างนี้นี่เอง 
หมู่บ้านชาวเขาเผ่าม้ง หรือลาวสูง ตั้งอยู่เรียงรายตามเส้นทางที่ปั่นผ่าน หลายบ้านมีการก่อกองไฟหน้าบ้าน เพื่อไล่ความหนาวเย็น ชาวบ้านและลูกเล็กเด็กแดงต่างมานั่งล้อมกองไฟเพื่อคลายความหนาว บ้างก็โบกไม้โบกมือทักทายยามเมื่อผมปั่นผ่าน ผมได้เห็นและสัมผัสวิถีชีวิตถึงความเป็นอยู่ที่เรียบง่ายของชาวเขาบนดอยสูงในประเทศลาว บางทีพวกเขาอาจจะมีความสุขกว่าสังคมเมืองอย่างเราๆก็ได้ครับ...ใครจะไปรู้   

เกล็ดข้อมูลเล็กๆน้อยครับ
คนลาวมีอยู่ 3 กลุ่มครับ คือ
1. ลาวลุ่ม ซึ่งจะนับถือศาสนาพุทธ  เป็นประชากรส่วนใหญ่ของประเทศครับ และอาศัยอยู่ตามพื้นราบครับ
2. ลาวเทิง หรือพวก "ขมุ"  จะนับถือผี มักสร้างบ้านให้พื้นยกสูงมีใต้ถุน อาศัยอยู่ตามที่ราบสูง ทางตอนใต้ของประเทศ
เส้นทางที่ขึ้นไปภูเพียงฟ้าถือว่ามีความชันอยู่พอสมควร เส้นทางจะทอดยาวตามไหล่เขา ความสูงชันจะเป็นลักษณะค่อยๆชัน ผมจึงปั่นแบบสบาย ไม่ถือว่าโหดมากนักถ้าเทียบกับทริปที่ผมเคยปั่นจากเชียงใหม่ไปสะเมิงไปวัดจันทร์  ถือว่าที่นี่หมูกว่าเยอะครับ
“เอ๊...ทำไมมันเงียบจังว่ะ”   ให้ตายซิพระเจ้าจ๊อดดดด  ภูเพียงฟ้าปิด  ตรงประตูทางเข้าใส่กุญแจล็อกแน่นหนา ผมมองผ่านประตูรั้วเข้าไป  พบแต่ความว่างเปล่า สถานที่ข้างในโดนฝุ่นจับเต็มไปหมด เหมือนโคโรน่าระบาดที่เมืองอู่ฮั่นยังไงยังงั้น   อยากจะร้องให้จริงๆ อุตสาห์ตั้งใจมาเต็มที่ ผมต้องยืนทำใจอยู่พัก ก่อนจะออกปั่นต่อไป   ทิ้งความผิดหวังอย่างแรงไว้ข้างหลัง 
แต่ด้วยสภาพเส้นทางที่เป็นถนนลูกรัง สลับกับเส้นทางลาดยางที่ขรุขระ ทำให้ผมได้เพียงแค่ปั่นไปได้เรื่อยๆเท่านั้น ผ่านหมู่บ้านชาวเขาเป็นระยะ ๆ   มองดูวิวขุนเขาที่ทอดยาวสลับเรียงรายสุดลูกหูลูกตาก็พาให้เพลินดีครับ  
ไม่นานผมก็ลงมาถึงสามแยกภูคูณ  ที่นีเป็นแหล่งชุมชนใหญ่  เพราะเป็นสามแยกที่ถนนสายเหนือหมายเลข 13 จะแยกออกไปทางขวาเพื่อไปแขวงเชียงขวาง หัวพัน ซำเหนือ ครับ
ผมแวะกินข้าวที่สามแยกภูคูณเสร็จแล้วก็รีบเดินทางต่อทันที  ออกจากภูคูณก็ขึ้นเนิน ผ่านหมู่บ้านไปเรื่อยๆ ก็จะไหลลงเนินยาวๆครับ ผมคิดในใจ  “มันให้กูลงเนินลงเขาเดี๋ยวมันก็เอากูคืน เชื่อดิ” และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ  
ลงเขางัดเนินนี่สลับกันไปพักใหญ่ อากาศตอนนี้แม้จะเป็นตอนบ่าย แต่หนาวครับ ไม่หนาวธรรมดา หนาวมากด้วย ชาวบ้านที่ขับรถมอเตอร์ไซด์ผ่านไปมาที่ใส่เสื้อกันหนาวทุกคน ผมเองบางครั้งหนาวๆ ก็งัดเสื้อกันหนาวออกมาใส่เหมือนกันครับ คิดในใจอากาศนี่คนละเรื่องกับบ้านเราเลย วันนี้ถึงแม้จะปั่นบนเขาสูง แต่อากาศดีครับ
จนมาถึงช่วงที่ไหลลงเขายาวครับ หลายกิโลเลย  ไหลยาวแบบนี้ก็ทำใจได้เลยครับ มันต้องไหลลงถึงลำห้วยแน่ แล้วเราก็จะเริ่มต้นไต่เขากันใหม่ จนในที่สุดก็ผ่านหมู่บ้าน ไม่รู้ว่าหมู่อะไรเหมือนกัน จากนั้นก็ปั่นขึ้นเขากันอีก บางช่วงถนนขรุขระ เป็นหลุมเป็นบ่อ ฝุ่นนี่คละคลุ้งไปทั่ว ยิ่งเวลาสวนกับรถบรรทุกนะ ฝุ่นนี่แดงกระจายเลย ผมค่อยๆ คลานขึ้นเขาไปเรื่อยๆ จนผ่านช่วงทางแย่ๆ ไปได้  
ผมกัดฟันอัดขึ้นเขาเพื่อให้ถึงที่พักไว ๆ แต่เหมือนน้ำมันรถจะหมด  กว่าจะเก็บได้แต่ละกิโล ทรมานจริงๆ  อีก 5 กม.จะถึงกิ่วจำกำแล้ว เห็นเด็กๆ เลิกเรียนขี่มอเตอร์ไซด์ ลงมาจากเขากันเป็นแถวๆ  ผมใจชื่น ว่าคงไม่ไกลแล้ว  แต่ผมก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน กำลังพอมีอยู่ แต่หิวนี่ซิ ผมตัดสินใจเอามาม่ามาแกะกินเติมพลังให้ตัวเอง  กินมันดิบๆนี่แหละ เหมือนประทังชีวิตเลย 555++
พอช่วยให้คลายหิว แล้วก็ปั่นขึ้นเขาต่อ  จนประมาณ 5 โมงเย็นก็มมาถึงบ้านกิ่วจะกำ  ที่นี่เป็นชุมชนใหญ่ที่ตั้งอยู่บนเขาครับ มีร้านค้า ร้านอาหาร ปั้มน้ำมัน ที่พักครบสูตร  ที่พักมี 2-3 แห่งให้เลือกใช้บริการ 
ผมรีบทำธุระส่วนตัว แล้วออกมากินข้าวที่ร้านอาหารด้านนอก ก่อนที่จะกลับมาที่พัก ต้มน้ำขิงร้อนๆกินแก้หนาว แล้วขึ้นไปขลุกตัวบนที่นอน ใส่เสื้อผ้าอุ่นๆ นอนพักเล่นโทรศัพท์ จนหลับไป