สวัสดีครับ ต้องบอกก่อนว่า กระทู้นี้คือกระทู้แรกของผม ที่เขียนขึ้นมา เพราะอยากทราบความคิดเห็นของคนที่เข้ามาอ่าน เขียนผิดพลาดหรือทำให้อ่านไม่เช้าเข้าใจต้องขออภัยด้วยครับ
เข้าเรื่องเลยครับ
ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่า บ้านเกิดผมคือจ.ระนอง แต่ตอนนี้ผมอาศัยอยู่กทม ทำงานประจำคือเป็นวิศวะทำงานอยู่บริษัทแห่งนึง พอเลิกจากงานประจำผมจะออกมาขับแกรปคาร์หารายได้เสริมทุกวันหลังจากเลิกงาน ผมเองก็ขับแก๊ปคาร์มา 3-4ปี เจอผู้โดยสารมากหน้าหลายตา ตามปกติ ก็ไม่ได้มีอะไร บอกก่อนนะครับว่า ตัวผมเองโสดสนิท มาประมาณ1ปี แต่ก็มีคนคุยบ้าง อะไรบ้าง แต่เพิ่งจะอยู่กับตัวเองโดยไม่มีใครคุยเลยแม้แต่คนเดียว มาประมาณ3-4 เดือน เพราะคิดว่า เราไม่อยากหาใครเข้ามา จากที่เวลาไปร้านเหล้าอะไรต่างๆก็ จะขอไลน์คนที่ชอบ เพื่อที่อยากจะคนคุยบ้าง แต่แล้วก็จบความสัมพันธ์กันไปแทบทุกคน เลยมานั่งคิดว่า ที่จริงแล้ว ตัวเราไม่ได้ต้องการที่จะหาใครเข้ามา เลยหยุดหาใครเข้ามา คิดว่าถ้าใช่ หรือถ้ามี คงเข้ามาเอง และแล้ว อยู่มาวันนึง หลังเลิกงานประจำมา ผมก็ขับแกปคาร์ ตามปกติ ตอนนั้นผมวิ่งอยู่แถวพระรามเก้า แล้วก็มีงานเด้งเข้ามา ซึ่งปกติแล้ว ผมจะตั้งรับงานอัตโนมัติไว้ในแอป คือถ้ามีงานเข้ามา จะรับงานทันที งานเข้ามาคือรับจากคอนโดนึงที่พระรามเก้า ไปตลาดห้วยขวาง ตอนนั้นรถก็ติดพอสมควร ผมต้องกลับรถเพื่อที่จะไปรับ ผู้โดยสาร ด้วยความที่กลัวว่า เขาจะยกเลิกงาน เลยพิมพ์บอกเขาว่า "กำลังจะไปรับนะครับ รถติด รอสักครู่ นะครับ" เขาก็ตอบกลับมาว่า "ค่ะ" ผมก็ยูเทินรถ แต่ผมก็ขับรถเลย ทางเข้าคอนโดซ้ายมือ ทำให้ผมต้องไป วนรถยูเทินมาอีก1 รอบ ซึ่งระยะทางก็ไกลพอสมควร ก็เลยคิดว่า คงต้องโดนยกเลิกงานแน่ๆ ก็เลยพิมพ์บอกไปในช่องแชท ว่ารอหน่อยนะครับ ผมเลี้ยวเข้าช่องซ้ายไม่ได้ กำลังไปกลับรถอีกรอบ เขาก็ตอบกลับมาว่า "ค่ะ" ผมก็คิดในใจว่า โอเค งานนี้คงไม่ยกเลิกแน่แล้วหละ พอผมกลับรถได้เสร็จ ก็เข้าไปในคอนโดเขา ก็ได้โทรถามนัดแนะจุดรับเสร็จปุ๊บ พอตอนที่เขาเดินมาที่รถ กำลังจะเปิดประตูข้างหน้า ข้างคนขับ ผมก็คิดในใจว่า คงเปิดถามว่า "ใช่แกรปไหมคะ" ไปที่นี่ๆ "ใช่ไหมคะ" อะไรประมาณนี้ แต่เปล่าครับ เขากลับบอกว่า ขอนั่งข้างหน้า ได้ไหม ผมตกใจ แต่ก็ตอบรับกลับไปว่า "ได้ครับ" พอเขาขึ้นมานั่ง ผมก็รู้สึกแปลกใจ ที่ผู้โดยสารผญ ขอนั่งข้างหน้า มาคนเดียวด้วย ปกติแล้ว ก็มีแต่ผช ที่จะนั่งข้างหน้า แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ขับรถ รับงานไปตามปกติ แต่ระหว่างทาง ผมก็รู้สึกเกร็งไปทั้งตัว เพราะไม่เคยมีผู้โดยสาร ญ มานั่งข้างหน้าบวกกับเขาก็ หน้าตาน่ารักและผมก็ขับต่อไป แต่ในระหว่างที่กำลังขับ ผมก็รู้สึก ถูกชะตา กับผญ คนนี้อย่างบอกไม่ถูก ซึ่งเกิดมาไม่เคยเป็นแบบนึ้มาก่อน ผมเกร็งไปหมด เหงื่อตก จนต้องเร่งแอร์ ตัวผมเองก็ไม่กล้าคุยกับเขามาก เพราะกลัวว่า จะยุ่มย่ามเกินไป ก็ถามไปแค่ว่า "ลงตรงไหนของห้วยขวางครับ" เขาก้บอกว่า "พี่เข้าไปส่งข้างในตลาดได้ไหม" "ผมก็บอกว่าได้ครับ" ก็เลยถามต่อไปว่า "มาช็อปปิ้งหรอครับ" เขาตอบกลับมาว่า "อ่อเปล่าค่ะ มากินหมูกะทะค่ะ" ผมก็ถามต่อว่า "นัดเพื่อนไว้หรือมากินคนเดียวครับ" เขาก็ตอบกลับว่า "มาคนเดียวค่ะ อยากมาก็มาเลย" ผมก็หัวเราะ และตอบกลับว่า "มาคนเดียวก็ได้หรอครับ 555" ประมาณนี้ ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก จนผมมอง GPs ในมือถือ ว่าใกล้ถึงที่หมาย ตอนนั้นในหัวผมหมุนไปหมด ว่าอยากจะรู้จักกับคนนึ้ ให้มากกว่านี้ แต่ก็ไม่รู้ จะทำยังไง เพราะถ้าจะขอเบอร์ ขอไลน์ มันก็ไม่เหมาะสม เพราะในสถานะตอนนั้นคือ คนขับกับผู้โดยสาร ก็ได้แต่ปล่อยผ่านไป พอถึงที่หมายเสร็จ ผมก็พูดแค่ว่า "ทานให้อร่อยนะครับ" ก็กดส่งงานจบ ผมก้มานั่งคิดว่า ผมอยากรู้จักเขาแต่ถ้าผมไม่ทำอะไรเลย ก็ไม่มีทางที่จะได้รู้จัก ผมก็เลยคิดขึ้นมา ว่าจะติดต่อคอลเซ็นเตอร์ แกรป เพื่อบอกว่า ผู้โดยสารลืมของกะจะขอเบอร์ติดต่อ พอโทรไป ทางคอลเซ็นเตอร์ก็บอกว่า จะติดต่อผู้โดยสารให้ คือเป็นตัวกลาง ไม่ได้ให้เราติดต่อเอง เขาก็โทรไป แล้วบอกว่า ผู้โดยสารไม่รับสาย และรอเขาติดต่อกลับ ผมก้คิดว่าคงหมดหวัง แต่ผมก็โทรกลับไปหา คอลเซ็นเตอร์อีกครั้ง คราวนี้ผมบอกว่า "ขอเบอร์ติดต่อผู้โดยสารได้ไหมครับ" พอดีผมกำลังจะผ่านไปแถวพระรามเก้า เลยจะนัดติดต่อกับเขาเอง ทางแกรปก็ เลยให้เบอร์มา พอผมได้เบอร์ปุ๊บ ผมก็เอาเบอร์ไปเสริช ในไลน์ ก็ขึ้นเป็นไลน์ของเขา ผมก็เลยแอดไปคุยแรกๆก็ ทำเนียนคุยเรื่องลืมของไป แต่ก็ได้คุยกันประมาณ2-3 วัน คุยกันทุกอย่างโอเคไปหมด ไม่ว่าจะเป็นการ ที่เราชอบอะไรเหมือนกันๆ มีอะไรเหมือนกันๆ ผมก็คิดในใจว่าจะถามเขาว่า พื้นเพเป็นคนที่ไหน แต่เราก็ไม่ได้คุยไลน์กันแบบต่อเนื่อง เพราะผมก็ขับรถด้วย ก็เลยลืม คำถามนั้นไป จนวันนึง ผมได้ขอไอจีกับเฟสบุคเขา แต่เขาบอกว่าไม่ได้เล่นไอจี เล่นแต่เฟส เขาก็ให้เฟสผมมาอีกวันนึง เขาก็แคปหน้าจอ โปรไฟล์เฟสบุคเขามา พอผมกดเข้าไปดูรูป ที่เขาแคปมา ผมก็ตกใจ เพราะว่าชื่อ นามสกุลเขา เหมือนกับพี่สาวของเพื่อนผม เป๊ะๆ พอผมเข้าไปส่องโปรไฟล์ ก้มีเพื่อนร่วมกัน เยอะมาก ผมก็ยิ่งตกใจไปอีก ผมคิดในใจ หรือว่า เขาเป็นคนระนอง เหมือนกับผม ผมก็เลยถามไป ว่าทำไมนามสกุลเหมือนเพื่อนสมัยเรียน เป็นคนระนองหรือ เขาก็ตกใจและตอบกลับมาว่า ใช่ ผมก็ได้แต่งงกับตกใจ เพราะไม่คิดว่าอะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้ ผมก็เลย นัดเขาเพื่อที่จะเจอกัน เวลาตอนนั้นก็ประมาณ ตี1กว่า ก็เลยแชทถามว่าไปเจอได้ไหม ก็คุยกันว่า จะเจอที่ไหน จะกินอะไรยังไง จะได้คุย ผมก็เลยพิมไปว่า งั้นเจอใต้คอนโดก่อนไหม ถ้าคิดออกว่าจะกินอะไรค่อยว่ากัน ผมพิมกำลังกดส่ง เขาก็พิมส่ง สวนมาว่า หรือจะเจอที่ใต้ลอบบี้คอนโด คือพิมมาพร้อมกันเลย คือผมไม่รู้จะอธิบายยังไง ให้เข้าใจความรู้สึก ตั้งแต่แรกเริ่ม ที่ผมขับรถเลยทางเข้าคอนโด เขาก็บอกผมว่า ทีแรกจะกดยกเลิกแล้ว แต่เห็นว่าผมแชทมาบอก ก็เลยรอ คือถ้าตอนนั้น เขากดยกเลิกไป ก็คงจบ ไม่มีเรื่องนี้ เขาก็บอกมา ว่าคิดจะถามอยู่เหมือนกัน ว่าเป็นคน ที่ไหน เป้นคนกทมเลยไหม แต่ก็ไม่ได้ถาม วันนั้นเราก็คุยกันไปตามประสา จนเกือบถึงเช้า ผมก็ขับรถกลับบ้าน ระหว่างทาง ผมก็ได้แต่คิดว่า นี่มันอะไรกัน มันจะเป็นเรื่องบังเอิญได้ขนาดนี้เลยหรอ จากที่คุยไลน์กันก่อน ที่จะรู้ ว่าเป้นคนที่ไหนยังไง เราเองก็ชอบอะไรเหมือนกัน ฟังเพลงอะไรก็แนวเดียวกัน นิสัยใจคอเหมือนกัน หมด ตอนนี้ผมก็ยังคุยไลน์กับเขาอยู่ ก็โอเคมากๆ เรื่องก็เป็นประมาณนี้ ต้องบอกเลยนะครับว่า ผมอาจเขียนไม่สนุกหรือไม่เข้าใจต้องขอโทษจิงๆครับ กระทู้แรกเลย เพื่อนๆที่เข่ามาอ่าน คิดเห็นยังไง คอมเม้นได้นะครับ
คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือสิ่งที่ทำให้คนเรามาเจอกันไหม?
เข้าเรื่องเลยครับ
ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่า บ้านเกิดผมคือจ.ระนอง แต่ตอนนี้ผมอาศัยอยู่กทม ทำงานประจำคือเป็นวิศวะทำงานอยู่บริษัทแห่งนึง พอเลิกจากงานประจำผมจะออกมาขับแกรปคาร์หารายได้เสริมทุกวันหลังจากเลิกงาน ผมเองก็ขับแก๊ปคาร์มา 3-4ปี เจอผู้โดยสารมากหน้าหลายตา ตามปกติ ก็ไม่ได้มีอะไร บอกก่อนนะครับว่า ตัวผมเองโสดสนิท มาประมาณ1ปี แต่ก็มีคนคุยบ้าง อะไรบ้าง แต่เพิ่งจะอยู่กับตัวเองโดยไม่มีใครคุยเลยแม้แต่คนเดียว มาประมาณ3-4 เดือน เพราะคิดว่า เราไม่อยากหาใครเข้ามา จากที่เวลาไปร้านเหล้าอะไรต่างๆก็ จะขอไลน์คนที่ชอบ เพื่อที่อยากจะคนคุยบ้าง แต่แล้วก็จบความสัมพันธ์กันไปแทบทุกคน เลยมานั่งคิดว่า ที่จริงแล้ว ตัวเราไม่ได้ต้องการที่จะหาใครเข้ามา เลยหยุดหาใครเข้ามา คิดว่าถ้าใช่ หรือถ้ามี คงเข้ามาเอง และแล้ว อยู่มาวันนึง หลังเลิกงานประจำมา ผมก็ขับแกปคาร์ ตามปกติ ตอนนั้นผมวิ่งอยู่แถวพระรามเก้า แล้วก็มีงานเด้งเข้ามา ซึ่งปกติแล้ว ผมจะตั้งรับงานอัตโนมัติไว้ในแอป คือถ้ามีงานเข้ามา จะรับงานทันที งานเข้ามาคือรับจากคอนโดนึงที่พระรามเก้า ไปตลาดห้วยขวาง ตอนนั้นรถก็ติดพอสมควร ผมต้องกลับรถเพื่อที่จะไปรับ ผู้โดยสาร ด้วยความที่กลัวว่า เขาจะยกเลิกงาน เลยพิมพ์บอกเขาว่า "กำลังจะไปรับนะครับ รถติด รอสักครู่ นะครับ" เขาก็ตอบกลับมาว่า "ค่ะ" ผมก็ยูเทินรถ แต่ผมก็ขับรถเลย ทางเข้าคอนโดซ้ายมือ ทำให้ผมต้องไป วนรถยูเทินมาอีก1 รอบ ซึ่งระยะทางก็ไกลพอสมควร ก็เลยคิดว่า คงต้องโดนยกเลิกงานแน่ๆ ก็เลยพิมพ์บอกไปในช่องแชท ว่ารอหน่อยนะครับ ผมเลี้ยวเข้าช่องซ้ายไม่ได้ กำลังไปกลับรถอีกรอบ เขาก็ตอบกลับมาว่า "ค่ะ" ผมก็คิดในใจว่า โอเค งานนี้คงไม่ยกเลิกแน่แล้วหละ พอผมกลับรถได้เสร็จ ก็เข้าไปในคอนโดเขา ก็ได้โทรถามนัดแนะจุดรับเสร็จปุ๊บ พอตอนที่เขาเดินมาที่รถ กำลังจะเปิดประตูข้างหน้า ข้างคนขับ ผมก็คิดในใจว่า คงเปิดถามว่า "ใช่แกรปไหมคะ" ไปที่นี่ๆ "ใช่ไหมคะ" อะไรประมาณนี้ แต่เปล่าครับ เขากลับบอกว่า ขอนั่งข้างหน้า ได้ไหม ผมตกใจ แต่ก็ตอบรับกลับไปว่า "ได้ครับ" พอเขาขึ้นมานั่ง ผมก็รู้สึกแปลกใจ ที่ผู้โดยสารผญ ขอนั่งข้างหน้า มาคนเดียวด้วย ปกติแล้ว ก็มีแต่ผช ที่จะนั่งข้างหน้า แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ขับรถ รับงานไปตามปกติ แต่ระหว่างทาง ผมก็รู้สึกเกร็งไปทั้งตัว เพราะไม่เคยมีผู้โดยสาร ญ มานั่งข้างหน้าบวกกับเขาก็ หน้าตาน่ารักและผมก็ขับต่อไป แต่ในระหว่างที่กำลังขับ ผมก็รู้สึก ถูกชะตา กับผญ คนนี้อย่างบอกไม่ถูก ซึ่งเกิดมาไม่เคยเป็นแบบนึ้มาก่อน ผมเกร็งไปหมด เหงื่อตก จนต้องเร่งแอร์ ตัวผมเองก็ไม่กล้าคุยกับเขามาก เพราะกลัวว่า จะยุ่มย่ามเกินไป ก็ถามไปแค่ว่า "ลงตรงไหนของห้วยขวางครับ" เขาก้บอกว่า "พี่เข้าไปส่งข้างในตลาดได้ไหม" "ผมก็บอกว่าได้ครับ" ก็เลยถามต่อไปว่า "มาช็อปปิ้งหรอครับ" เขาตอบกลับมาว่า "อ่อเปล่าค่ะ มากินหมูกะทะค่ะ" ผมก็ถามต่อว่า "นัดเพื่อนไว้หรือมากินคนเดียวครับ" เขาก็ตอบกลับว่า "มาคนเดียวค่ะ อยากมาก็มาเลย" ผมก็หัวเราะ และตอบกลับว่า "มาคนเดียวก็ได้หรอครับ 555" ประมาณนี้ ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก จนผมมอง GPs ในมือถือ ว่าใกล้ถึงที่หมาย ตอนนั้นในหัวผมหมุนไปหมด ว่าอยากจะรู้จักกับคนนึ้ ให้มากกว่านี้ แต่ก็ไม่รู้ จะทำยังไง เพราะถ้าจะขอเบอร์ ขอไลน์ มันก็ไม่เหมาะสม เพราะในสถานะตอนนั้นคือ คนขับกับผู้โดยสาร ก็ได้แต่ปล่อยผ่านไป พอถึงที่หมายเสร็จ ผมก็พูดแค่ว่า "ทานให้อร่อยนะครับ" ก็กดส่งงานจบ ผมก้มานั่งคิดว่า ผมอยากรู้จักเขาแต่ถ้าผมไม่ทำอะไรเลย ก็ไม่มีทางที่จะได้รู้จัก ผมก็เลยคิดขึ้นมา ว่าจะติดต่อคอลเซ็นเตอร์ แกรป เพื่อบอกว่า ผู้โดยสารลืมของกะจะขอเบอร์ติดต่อ พอโทรไป ทางคอลเซ็นเตอร์ก็บอกว่า จะติดต่อผู้โดยสารให้ คือเป็นตัวกลาง ไม่ได้ให้เราติดต่อเอง เขาก็โทรไป แล้วบอกว่า ผู้โดยสารไม่รับสาย และรอเขาติดต่อกลับ ผมก้คิดว่าคงหมดหวัง แต่ผมก็โทรกลับไปหา คอลเซ็นเตอร์อีกครั้ง คราวนี้ผมบอกว่า "ขอเบอร์ติดต่อผู้โดยสารได้ไหมครับ" พอดีผมกำลังจะผ่านไปแถวพระรามเก้า เลยจะนัดติดต่อกับเขาเอง ทางแกรปก็ เลยให้เบอร์มา พอผมได้เบอร์ปุ๊บ ผมก็เอาเบอร์ไปเสริช ในไลน์ ก็ขึ้นเป็นไลน์ของเขา ผมก็เลยแอดไปคุยแรกๆก็ ทำเนียนคุยเรื่องลืมของไป แต่ก็ได้คุยกันประมาณ2-3 วัน คุยกันทุกอย่างโอเคไปหมด ไม่ว่าจะเป็นการ ที่เราชอบอะไรเหมือนกันๆ มีอะไรเหมือนกันๆ ผมก็คิดในใจว่าจะถามเขาว่า พื้นเพเป็นคนที่ไหน แต่เราก็ไม่ได้คุยไลน์กันแบบต่อเนื่อง เพราะผมก็ขับรถด้วย ก็เลยลืม คำถามนั้นไป จนวันนึง ผมได้ขอไอจีกับเฟสบุคเขา แต่เขาบอกว่าไม่ได้เล่นไอจี เล่นแต่เฟส เขาก็ให้เฟสผมมาอีกวันนึง เขาก็แคปหน้าจอ โปรไฟล์เฟสบุคเขามา พอผมกดเข้าไปดูรูป ที่เขาแคปมา ผมก็ตกใจ เพราะว่าชื่อ นามสกุลเขา เหมือนกับพี่สาวของเพื่อนผม เป๊ะๆ พอผมเข้าไปส่องโปรไฟล์ ก้มีเพื่อนร่วมกัน เยอะมาก ผมก็ยิ่งตกใจไปอีก ผมคิดในใจ หรือว่า เขาเป็นคนระนอง เหมือนกับผม ผมก็เลยถามไป ว่าทำไมนามสกุลเหมือนเพื่อนสมัยเรียน เป็นคนระนองหรือ เขาก็ตกใจและตอบกลับมาว่า ใช่ ผมก็ได้แต่งงกับตกใจ เพราะไม่คิดว่าอะไรมันจะบังเอิญได้ขนาดนี้ ผมก็เลย นัดเขาเพื่อที่จะเจอกัน เวลาตอนนั้นก็ประมาณ ตี1กว่า ก็เลยแชทถามว่าไปเจอได้ไหม ก็คุยกันว่า จะเจอที่ไหน จะกินอะไรยังไง จะได้คุย ผมก็เลยพิมไปว่า งั้นเจอใต้คอนโดก่อนไหม ถ้าคิดออกว่าจะกินอะไรค่อยว่ากัน ผมพิมกำลังกดส่ง เขาก็พิมส่ง สวนมาว่า หรือจะเจอที่ใต้ลอบบี้คอนโด คือพิมมาพร้อมกันเลย คือผมไม่รู้จะอธิบายยังไง ให้เข้าใจความรู้สึก ตั้งแต่แรกเริ่ม ที่ผมขับรถเลยทางเข้าคอนโด เขาก็บอกผมว่า ทีแรกจะกดยกเลิกแล้ว แต่เห็นว่าผมแชทมาบอก ก็เลยรอ คือถ้าตอนนั้น เขากดยกเลิกไป ก็คงจบ ไม่มีเรื่องนี้ เขาก็บอกมา ว่าคิดจะถามอยู่เหมือนกัน ว่าเป็นคน ที่ไหน เป้นคนกทมเลยไหม แต่ก็ไม่ได้ถาม วันนั้นเราก็คุยกันไปตามประสา จนเกือบถึงเช้า ผมก็ขับรถกลับบ้าน ระหว่างทาง ผมก็ได้แต่คิดว่า นี่มันอะไรกัน มันจะเป็นเรื่องบังเอิญได้ขนาดนี้เลยหรอ จากที่คุยไลน์กันก่อน ที่จะรู้ ว่าเป้นคนที่ไหนยังไง เราเองก็ชอบอะไรเหมือนกัน ฟังเพลงอะไรก็แนวเดียวกัน นิสัยใจคอเหมือนกัน หมด ตอนนี้ผมก็ยังคุยไลน์กับเขาอยู่ ก็โอเคมากๆ เรื่องก็เป็นประมาณนี้ ต้องบอกเลยนะครับว่า ผมอาจเขียนไม่สนุกหรือไม่เข้าใจต้องขอโทษจิงๆครับ กระทู้แรกเลย เพื่อนๆที่เข่ามาอ่าน คิดเห็นยังไง คอมเม้นได้นะครับ