เวลาที่เรามีปัญหาเรื่องใหญ่ๆทำไมเราถึงต้องอยู่คนเดียวสู้ผ่านมันมาแค่คนเดียว เวลาคนอื่นมีปัญหาเราคอยรับฟังเสมอมามีเรื่องช่วยได้บ้างเราก็ช่วยเต็มที่ ที่เราสามารถทำได้ เรื่องไหนช่วยไม่ได้เราก็รับฟังเสมอโดยไม่พูดดักคอ แต่พอถึงคราวปัญหาของเราพวกเขาเหล่านั้นกลับไม่คิดที่ฟังเราเลย พูดอะไรระบายอะไรออกไปพวกเขาก็มองว่ามันตลก หรือเป็นเพราะว่าเราอารมณ์ดีเกินไป ใจดีเกินไป พวกเขาถึงคิดว่าปัญหาของเรามันเล็กน้อยมาก ความจริงปัญหามันก็ไม่ใหญ่ค้ำโลกหรอก แค่อยากมีคนรับฟังเราบ้างแค่นั้นเอง. เราเคยแก้ปัญหานี้เองโดยการที่ไม่ติดต่อกับคนในครอบครัว2ปี เลิกใช้โซเชียล5เดือน พูดทุกอย่างระบายทุกอย่างกับตัวเองในกระจก เปลี่ยนงานใหม่ เจอเพื่อนใหม่แต่เราคุยกับพวกเขาแค่คำว่าสวัสดีค่ะ อยากถามเพื่อนว่าเราควรทำยังไงดีเพื่อที่จะมีเพื่อนดีๆสักคนอยู่ข้างๆ เราต้องเริ่มจากไหน
เคยเป็นกันไหม? ช่วยแก้ปัญหาคาอื่นแต่ของตัวเองกลับแก้ไม่ได้