พ่อกับแม่เราแยกทางกัน ตากับยายเลี้ยงเรามาตั้งแต่เกิดเพราะแม่ต้องทำงาน นานๆจะกลับไปหาสักครั้งนึงแต่ไม่เคยคิดว่าตัวเองขาดอะไรเลย ตั้งแต่เด็กคิดเสมอว่าแม่เป็นผู้หญิงที่เก่ง ขออะไรแม่ก็ให้แค่เราเรียนเก่งๆให้แม่ก็พอ หลังจากเรียนจบม.ปลายก็เข้ามาเรียนต่อในเมือง ได้อยู่กับแม่ มีอะไรคุยกันทุกเรื่อง เพราะมีกันแค่2คน ณ ตอนนั้นหนี้สินที่แม่มีก็มีแค่บัตรเครดิตเล็กๆน้อยๆ ความตั้งใจก็เดี๋ยวเรียนจบจะหาตังใช้ให้หมด แต่พอเราเรียนถึงปี3แม่ก็มีแฟนใหม่ เราไม่ได้รู้จักหรืออะไรกะแฟนคนใหม่ของแม่เท่าไหร่ แม่เราก็ไม่ได้ถามความเห็นอะไรเราด้วยคิดว่าเราก็โตแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ(เราคิดแบบนี้)แม่ไปอยู่กะแฟนใหม่ เราอยู่คนเดียวหลังจากเรียนจบและเริ่มทำงาน สิ่งที่เรารับรู้จากญาติพี่น้องหรือคนรอบข้างที่เขาบอกว่าแม่เล่าให้ฟังคือแฟนใหม่เขามีตัง รวย เขาไม่ให้แม่ทำงานอะไร อยู่เฉยๆ ถ้าให้เราพูดตรงๆคือเราเคยเจอแฟนแม่แค่ครั้งเดียวที่เจอกันจิงๆที่เหลือก็จะเจอผ่านการคอลที่แม่คุยบ้าง เราไม่ค่อยโอเคกะ ผช คนนี้ ตอนแรกๆก็ไม่อยากยุ่ง ในเมื่อแม่เลือกแล้วเราก็ไม่ยุ่ง เราดูแลตัวเองได้แล้ว เรียนจบแล้ว แต่ตอนนี้บอกเลยว่าเกลียด ผช คนนี้มากถึงมากที่สุด ตั้งแต่เขาเข้ามาในชีวิตแม่เรา แม่กับเราก็คุยกันน้อยลง มีอะไรแม่ก็จะไปเล่าให้แฟนเขาฟังกลายเป็นเราไม่อยากเล่าอะไรให้แม่ฟัง เรารับรู้ได้เลยว่าแม่ไม่ได้รักหรือห่วงเราเหมือนเดิม วันไหนที่แม่มาหาหรือแวะมาอยู่ด้วยก็จะคอลคุยกันเหมือนเด็กอายุ18 แม่อยากให้เรามีแฟนเป็นคนที่เขาหาให้ ซึ่งคนที่เขาหาให้ก็คือคนที่รู้จักกับแฟนใหม่เขา กลายเป็นว่าเราไม่อยากพาแฟนเรามาให้แม่รู้จัก เราอายเพื่อนมากที่เวลาเพื่อนมาหาแล้วเจอแม่เราคอลกับแฟนเขา แค่เราเป็นลูกยังอึดอัด เพื่อนรอบข้างไม่ต้องพูดถึงเลย มาถึงตอนนี้เราไม่สามารถรู้สึกแบบเดิมกับแม่เราได้อีกแล้ว ไม่อยากคุย ไม่อยากพูดอะไรด้วยเลย เราอยากหนีไปอยู่กะพ่อด้วยซ้ำแต่ก็นั่นแหละ คำว่าเลี้ยงมาจนโตพอปีกกล้าขาแข็งก็จะทิ้งเขา เราเลยต้องทนอยู่แบบนี้ เรารู้สึกแย่มากเลยนะ กลัวบาปกรรม กลัวเวรกรรม กลัวว่าถ้ามีลูกแล้วลูกจะเป็นแบบนี้กับเรา แต่ตอนนี้เราก็ไม่สามารถทรู้สึกแบบเดิมกับแม่ตัวเองได้แล้ว เคยบอกน้าว่าทำยังไงให้แม่เลิกกับ ผช คนนนี้ หรือจะต้องพึ่งทางไสยศาสตร์ เราไม่มีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับแม่ เราอึดอัด เราควรเริ่มจากตรงไหนก่อนดี😭