สวัสดีครับ ตอนนี้ผมเหนื่อยและท้อแท้เหลือเกินครับ ผมมาเรียนไกลจากบ้านมาก และเรื่องราวครั้งนี้ที่เกิดขึ้นคือความรักและปัญหาชีวิตที่รุมเร้าเข้ามา
ผมทำทุกอย่างดีมาตลอดทั้งเรื่องเรียน กิจกรรม งานต่างๆในมหาวิทยาลัย จนกระทั่งผมมีแฟนคนปัจจุบัน และผมได้เจอปัญหากับเรื่องงานที่รุมเร้า ที่เกี่ยวกับการแลปเปลี่ยนความคิดที่ไม่ลงตัวจนมีปัญหา และซึ่งผมเป็นคนคิดมากมากครับ และอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นผมมีแฟนอยู่แล้ว ทำให้ผมต้องการกำลังใจมากขึ้นในการทำงานและใช้ชีวิตต่อ แต่ผ่านมาไม่กี่เดือนครับ ผมได้พบกับภาวะซึมเศร้า เข้ารพ.และพบว่าเป็นภาวะ adjustment disorder ซึ่งผมกลับควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ยาก และทำให้ผมเก็บตัว และเลือกที่จะไม่เข้าสังคม ออกมาจากการทำงาน แต่แฟนผมคนปัจจุบันได้ทราบอาการของผมแล้ว ผมคิดว่ามันคงจะดีขึ้นเพราะเรายังมีคนข้างๆที่ยังคอยให้กำลังใจเรา แต่ผ่านมาอีกหลายเดือน ร่วมด้วยภาวะที่ผมเป็น ทำให้เราผมมีปัญหาด้านควบคุมอารมณ์มากขึ้นเรื่อยๆ หวาดระแวง ใจร้อน หัวใจเต้นเร็ว โมโหง่าย ผมยอมรับข้อเสียของผมจุดนี้จริงๆ แต่ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแฟนผมไม่ซัพพอร์มผม เขาพูดว่าเข้าใจ ว่ารู้และทราบว่าผมเป็นยังไง เขาเลยเลือกที่จะไม่ไปไหน ... (ด้วยคำพูดนี้เขาจึงยังอยู่กับผม) แต่จนมาถึงตอนนี้เราทะเลาะกันหลายครั้งมาก ผมกลับอ้อนวอนเขาให้เขาเข้าใจผม เข้าใจผมหน่อย เพราะผมเลือกที่ปลีกตัวออกมาจากสังคมเพื่อรักษาตัวเอง แต่เขากลับมองผมว่าผมปกติก็เหมือนคนอื่นทั่วไป แต่ผมทราบตัวเองดีเมื่อเจอคนหมู่มาก หรือเริ่มพูดคุยกับคนอื่น ผมจะเริ่มใจร้อนและหัวใจเต้นเร็ว และเลือกที่จะไม่สนทนาเพื่อหลีกเลี่ยงนิสัยแย่ๆหรือกากระทำต่อหน้าคนอื่นครับ ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก ไม่มีใครที่จะสามารถคอยให้คำปรึกษาผม ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานี้ผมมีอาการน้อยใจค้างคา เพราะแฟนผมไม่เคยให้อะไรผมเลย ไม่เคยเอาใจผม ไม่เคยพาไปไหน ไม่เคยมีวันพิเศษ เพราะเขาบอกว่าเขาทำไม่เป็น ... ผมน้อยใจและร่วมกับที่ผมกำลังเครียดและท้อกับภาวะที่ผมเป็นอยู่ ผมต้องทำยังไงครับ ผมอ้อนวอนเขาจนไม่มีศักดิ์ศรี ผมร้องไห้ทุกวันเพราะให้มันผ่านไป เขาอยู่กับผมทุกวันแต่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สำหรับผมแล้วผมรู้สึกเค้วงมาก ทำไมเราไม่โดนดูแลบ้าง ทำไมเราไม่ได้กำลังใจบ้าง ทำไมเขาไม่ทำเพื่อเราบ้าง แล้วเราต้องจัดการกับภาวะนี้ยังไง
*ปล. ผมพบแพทย์าพักหนึ่งครับได้ยามารับประทาน จนหมอบอกว่าเลิกกินยาได้และเลิกให้ยา และผมก็ไม่รู้สึกว่ามันดีขึ้นเลย ผมมเหนื่อยเหลือเกินครับ อยู่คนเดียวก็ไม่ได้ อยู่กับใครก็ไม่ได้
ตอนนี้มันเหนือยเหลือเกิน
ผมทำทุกอย่างดีมาตลอดทั้งเรื่องเรียน กิจกรรม งานต่างๆในมหาวิทยาลัย จนกระทั่งผมมีแฟนคนปัจจุบัน และผมได้เจอปัญหากับเรื่องงานที่รุมเร้า ที่เกี่ยวกับการแลปเปลี่ยนความคิดที่ไม่ลงตัวจนมีปัญหา และซึ่งผมเป็นคนคิดมากมากครับ และอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นผมมีแฟนอยู่แล้ว ทำให้ผมต้องการกำลังใจมากขึ้นในการทำงานและใช้ชีวิตต่อ แต่ผ่านมาไม่กี่เดือนครับ ผมได้พบกับภาวะซึมเศร้า เข้ารพ.และพบว่าเป็นภาวะ adjustment disorder ซึ่งผมกลับควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ยาก และทำให้ผมเก็บตัว และเลือกที่จะไม่เข้าสังคม ออกมาจากการทำงาน แต่แฟนผมคนปัจจุบันได้ทราบอาการของผมแล้ว ผมคิดว่ามันคงจะดีขึ้นเพราะเรายังมีคนข้างๆที่ยังคอยให้กำลังใจเรา แต่ผ่านมาอีกหลายเดือน ร่วมด้วยภาวะที่ผมเป็น ทำให้เราผมมีปัญหาด้านควบคุมอารมณ์มากขึ้นเรื่อยๆ หวาดระแวง ใจร้อน หัวใจเต้นเร็ว โมโหง่าย ผมยอมรับข้อเสียของผมจุดนี้จริงๆ แต่ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแฟนผมไม่ซัพพอร์มผม เขาพูดว่าเข้าใจ ว่ารู้และทราบว่าผมเป็นยังไง เขาเลยเลือกที่จะไม่ไปไหน ... (ด้วยคำพูดนี้เขาจึงยังอยู่กับผม) แต่จนมาถึงตอนนี้เราทะเลาะกันหลายครั้งมาก ผมกลับอ้อนวอนเขาให้เขาเข้าใจผม เข้าใจผมหน่อย เพราะผมเลือกที่ปลีกตัวออกมาจากสังคมเพื่อรักษาตัวเอง แต่เขากลับมองผมว่าผมปกติก็เหมือนคนอื่นทั่วไป แต่ผมทราบตัวเองดีเมื่อเจอคนหมู่มาก หรือเริ่มพูดคุยกับคนอื่น ผมจะเริ่มใจร้อนและหัวใจเต้นเร็ว และเลือกที่จะไม่สนทนาเพื่อหลีกเลี่ยงนิสัยแย่ๆหรือกากระทำต่อหน้าคนอื่นครับ ตอนนี้ผมเหนื่อยมาก ไม่มีใครที่จะสามารถคอยให้คำปรึกษาผม ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานี้ผมมีอาการน้อยใจค้างคา เพราะแฟนผมไม่เคยให้อะไรผมเลย ไม่เคยเอาใจผม ไม่เคยพาไปไหน ไม่เคยมีวันพิเศษ เพราะเขาบอกว่าเขาทำไม่เป็น ... ผมน้อยใจและร่วมกับที่ผมกำลังเครียดและท้อกับภาวะที่ผมเป็นอยู่ ผมต้องทำยังไงครับ ผมอ้อนวอนเขาจนไม่มีศักดิ์ศรี ผมร้องไห้ทุกวันเพราะให้มันผ่านไป เขาอยู่กับผมทุกวันแต่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สำหรับผมแล้วผมรู้สึกเค้วงมาก ทำไมเราไม่โดนดูแลบ้าง ทำไมเราไม่ได้กำลังใจบ้าง ทำไมเขาไม่ทำเพื่อเราบ้าง แล้วเราต้องจัดการกับภาวะนี้ยังไง
*ปล. ผมพบแพทย์าพักหนึ่งครับได้ยามารับประทาน จนหมอบอกว่าเลิกกินยาได้และเลิกให้ยา และผมก็ไม่รู้สึกว่ามันดีขึ้นเลย ผมมเหนื่อยเหลือเกินครับ อยู่คนเดียวก็ไม่ได้ อยู่กับใครก็ไม่ได้