นิยายท้องทุ่งจากนามปากกาชื่อดังของ จุฬามณี มาเป็นละครอีกครั้ง
เรื่องราวของท้องทุ่งที่คละคลุ้งด้วยอารมณ์ของคนในชื่อ ทุ่งเสน่หา
ถ่ายทอดเป็นละครโดยคุณคิง สมจริง ศรีสุภาพ
ที่มีทั้งความเหมือนและแตกต่างจากเรื่องที่เคยเห็นมา ทั้งสุดแค้นแสนรักและกรงกรรม
ความรักของแม่ ความรักของหนุ่มสาว โชคชะตา เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้
เรื่องราวของหลายชีวิตในท้องทุ่ง และวิถีชีวิตของสังคมในยุคสมัยนั้น
อาจดูไม่หวือหวาแต่ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่เกิดขึ้น
เรื่องนี้มีรสชาติที่คุ้นเคยจากตัวละครแม่สำเภา แต่อาจไม่ดุเดือดเท่าแม่แย้ม แม่ย้อย
ความมั่นคงในรักของตัวละครที่ถูกขัดขวางอย่าง ยุพิน ไพรฑูรย์
ไม่เหมือน ประยงค์ อัมพร / เรณู ไช้ เรามองข้ามได้ แต่ตัวละครคู่นี้มองข้ามไม่ได้ เพราะมีผลกับสิ่งที่เกิดในเรื่องทั้งหมด
เรื่องราวในชีวิตจริงในละครบนหน้าจอ ที่ตอนนี้หลายคนยังสัมผัสกับสิ่งที่เกิดในเรื่องไม่ได้
มีอะไรบางอย่างไม่สามารถให้เราเข้าไปเอาใจช่วย ขัดขวาง คล้อยตามกับความเป็นไปของตัวละคร
ซึ่งไม่ใช่ความไม่เหมาะสมของการสวมบทบาทของนักแสดงในตัวละคร แต่เป็นความห้วนของละครเอง
ตอนแรกที่รู้ว่าคุณคิง สมจริง ทำเรื่องนี้ ในใจคิดแต่แรกใครจะกำกับเรื่องนี้
พอรู้ว่าคุณคิงกำกับเองก็เลยเข้าใจกับทิศทางของเรื่อง ร่วมถึงผู้ทำบทโทรทัศน์ที่แตกต่างจากคราวก่อน
ซึ่งคงออกแบบให้เป็นละครชาวบ้านที่เป็นจริง มีกลิ่นอายที่นึกถึงสิ่งเกิดขึ้นในตอนนั้น
และไม่ได้อยากให้ตัวละครมีอารมณ์ที่มันมากไปทำให้สูญเสียความเป็นชาวบ้านไป
ซึ่งผลที่ออกมาคือ ตอนนี้มันสนุก แต่มันแห้งแล้งการซึมซับในเรื่องราว (juicy)
ถ้าใครเคยดูละครที่คุณคิงกำกับมา แล้วมาดูเรื่องนี้จะเห็นความต่างกันพอสมควร
อย่างตอนกำกับปดิวรัดากับเรื่องราวเรื่อย ๆ แต่เราซึมซับตัวละครได้เกือบทุกตัว
แต่เวลาดูทุ่งเสน่หาทำให้คิดถึงตอนคุณคิงกำกับไฟโชนแสง ใครเคยดูเรื่องนั้นน่าจะเข้าใจ
รวมถึงบทสนทนาในตัวละครที่ตรงไปตรงมา กำลังจะเกือบจะเข้าใจอ อ้าวก็ข้ามไปฉากอื่นแล้ว
ตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าว่าตัวละครที่เกิดขึ้นในเรื่องมีฉากที่น่าจดจำฉากไหนบ้าง
ต่างจากบทในเรื่องก่อน ๆ จะดูมีชีวิตชีวากว่านี้อาจมีคำหยาบคายบ้างแต่มันเร้าอารมณ์ได้
และเลือกทีมตัดต่อทีมนี้ ที่ทำมาตั้งแต่สมัยแรมพิศวาส
ที่จะตัดแบบเร่งอารมณ์และแฝงความห้วนเข้าไป มันก็ยิ่งห้วนไปอีก
ถ้าเรื่องนี้ตอนละครมันไม่เยอะก็ไม่แปลกใจเลย เพราะมันห้วนและทุกอย่างไปเร็วมาก
อันนี้ก็เป็นสิ่งที่คิดในกับสิ่งทีเกิดขึ้นใน 5 ตอนแรกซึ่งยังวัดอะไรไม่ได้มาก
ละครเรื่องนี้มีความสนุก บทสนทนาจับต้องได้ แต่มันยังไม่จับใจ
ในตอนต่อไปอาจมีจังหวะของเรื่องทำให้เราซึมซับความเป็นไปในละครมากขึ้น
เจ้าของกระทู้อาจจะเข้าใจความต้องการในงานสร้างเรื่องนี้ก็เป็นได้
ทุ่งเสน่หา ละครชีวิตที่มีความห้วนและแห้ง
เรื่องราวของท้องทุ่งที่คละคลุ้งด้วยอารมณ์ของคนในชื่อ ทุ่งเสน่หา
ถ่ายทอดเป็นละครโดยคุณคิง สมจริง ศรีสุภาพ
ที่มีทั้งความเหมือนและแตกต่างจากเรื่องที่เคยเห็นมา ทั้งสุดแค้นแสนรักและกรงกรรม
ความรักของแม่ ความรักของหนุ่มสาว โชคชะตา เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้
เรื่องราวของหลายชีวิตในท้องทุ่ง และวิถีชีวิตของสังคมในยุคสมัยนั้น
อาจดูไม่หวือหวาแต่ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่เกิดขึ้น
เรื่องนี้มีรสชาติที่คุ้นเคยจากตัวละครแม่สำเภา แต่อาจไม่ดุเดือดเท่าแม่แย้ม แม่ย้อย
ความมั่นคงในรักของตัวละครที่ถูกขัดขวางอย่าง ยุพิน ไพรฑูรย์
ไม่เหมือน ประยงค์ อัมพร / เรณู ไช้ เรามองข้ามได้ แต่ตัวละครคู่นี้มองข้ามไม่ได้ เพราะมีผลกับสิ่งที่เกิดในเรื่องทั้งหมด
เรื่องราวในชีวิตจริงในละครบนหน้าจอ ที่ตอนนี้หลายคนยังสัมผัสกับสิ่งที่เกิดในเรื่องไม่ได้
มีอะไรบางอย่างไม่สามารถให้เราเข้าไปเอาใจช่วย ขัดขวาง คล้อยตามกับความเป็นไปของตัวละคร
ซึ่งไม่ใช่ความไม่เหมาะสมของการสวมบทบาทของนักแสดงในตัวละคร แต่เป็นความห้วนของละครเอง
ตอนแรกที่รู้ว่าคุณคิง สมจริง ทำเรื่องนี้ ในใจคิดแต่แรกใครจะกำกับเรื่องนี้
พอรู้ว่าคุณคิงกำกับเองก็เลยเข้าใจกับทิศทางของเรื่อง ร่วมถึงผู้ทำบทโทรทัศน์ที่แตกต่างจากคราวก่อน
ซึ่งคงออกแบบให้เป็นละครชาวบ้านที่เป็นจริง มีกลิ่นอายที่นึกถึงสิ่งเกิดขึ้นในตอนนั้น
และไม่ได้อยากให้ตัวละครมีอารมณ์ที่มันมากไปทำให้สูญเสียความเป็นชาวบ้านไป
ซึ่งผลที่ออกมาคือ ตอนนี้มันสนุก แต่มันแห้งแล้งการซึมซับในเรื่องราว (juicy)
ถ้าใครเคยดูละครที่คุณคิงกำกับมา แล้วมาดูเรื่องนี้จะเห็นความต่างกันพอสมควร
อย่างตอนกำกับปดิวรัดากับเรื่องราวเรื่อย ๆ แต่เราซึมซับตัวละครได้เกือบทุกตัว
แต่เวลาดูทุ่งเสน่หาทำให้คิดถึงตอนคุณคิงกำกับไฟโชนแสง ใครเคยดูเรื่องนั้นน่าจะเข้าใจ
รวมถึงบทสนทนาในตัวละครที่ตรงไปตรงมา กำลังจะเกือบจะเข้าใจอ อ้าวก็ข้ามไปฉากอื่นแล้ว
ตอนนี้ยังนึกไม่ออกว่าว่าตัวละครที่เกิดขึ้นในเรื่องมีฉากที่น่าจดจำฉากไหนบ้าง
ต่างจากบทในเรื่องก่อน ๆ จะดูมีชีวิตชีวากว่านี้อาจมีคำหยาบคายบ้างแต่มันเร้าอารมณ์ได้
และเลือกทีมตัดต่อทีมนี้ ที่ทำมาตั้งแต่สมัยแรมพิศวาส
ที่จะตัดแบบเร่งอารมณ์และแฝงความห้วนเข้าไป มันก็ยิ่งห้วนไปอีก
ถ้าเรื่องนี้ตอนละครมันไม่เยอะก็ไม่แปลกใจเลย เพราะมันห้วนและทุกอย่างไปเร็วมาก
อันนี้ก็เป็นสิ่งที่คิดในกับสิ่งทีเกิดขึ้นใน 5 ตอนแรกซึ่งยังวัดอะไรไม่ได้มาก
ละครเรื่องนี้มีความสนุก บทสนทนาจับต้องได้ แต่มันยังไม่จับใจ
ในตอนต่อไปอาจมีจังหวะของเรื่องทำให้เราซึมซับความเป็นไปในละครมากขึ้น
เจ้าของกระทู้อาจจะเข้าใจความต้องการในงานสร้างเรื่องนี้ก็เป็นได้