คนที่เลิกกับแฟน แล้วใช้ชีวิตคนเดียวนานเกินไป รู้สึกยังไงกับคำว่ารัก

เฉยๆ เฉยจนตกใจตัวเอง มันไม่อิน ยิ่งโสดนานยิ่งกลายเป็นสบายจนชิน คุยกับใครแป๊บๆก็ขี้เกียจคุย เพราะตอนโสดมันสบาย ตอนนี้ไม่อินกับอารมณ์รักเลย  ช่วงไหนเหงาก็ไปแอ๊วๆหนุ่มพอให้หายเหงา พอหายเหงาก็เงียบๆเค้าก็เข้าใจเอง  แต่ส่วนใหญ่แทบไม่เหงาเลย  ชีวิตตอนโสดใหม่ๆเหงานะ ไม่ชิน ตอนนั้นพยายามหาแฟนมาก เดทหลายคนพร้อมกันจนจำชื่อไม่ได้ ดูหนังเรื่องเดียวซ้ำหลายรอบ พอคบหลายคนแล้วเหนื่อย เลยลองอยู่เงียบๆ ช่วงนั้นเพิ่งเลิกกับแฟน เลยทำตัวไม่ดี คบเผื่อเลือกหลายคน พอโกหกเยอะๆก็เหนื่อย เลยลองอยู่นิ่งๆ พอได้ลองอยู่คนเดียว...อ้าว....!!! เห้ย...มันสบายเว้ยยย....พอโสดนานๆมันชินและชอบ ทำงานก็เยอะ พอวันหยุดก็ไปนวดหน้านวดตัว เดินเล่นช็อปปิ้งหมดไปเป็นวันๆ ไม่มีเวลาแบ่งให้ใคร  ตลาดนัดเปิดท้ายชอบไปทุกที่ไปคนเดียว บุพเฟ่ทุกชนิดก็กินคนเดียวมาหมดล่ะ จะหมูกะทะ ชาบู ซีฟู๊ด คนเดียวได้สบายๆ ต่างประเทศก็ไปคนเดียว  แต่ส่วนใหญ่ชอบอยู่ห้องทำขนม ทำกับข้าว นอนตีพุงเปิดแอร์ดูซี่รี่กินขนมบนเตียงนุ่มๆ คือแบบ โสดสบายจนไม่คิดว่าแฟนจำเป็น เทศกาลหวานๆ วาเลนไทน์ วันสำคัญอะไรก็ไม่อิน จริงๆกำลังเปลี่ยนตัวเองอยู่ เพราะแก่ล่ะ 30 ล่ะ ตอนนี้โสดน่าจะ5-6 ปี พ่อแม่เป็นห่วง เพื่อนๆก็มีลูกแต่งงานกันหมด แต่จากใจเลยนะ ก็อยากโสด แต่วิถีมนุษย์ก็ต้องมีครอบครัว ถ้า40 แล้วใจยังไม่อินในรัก ก็คงจะขึ้นคาน แต่แปลกนะ คือเราโสดเพราะอยากโสด ชอบ สบาย มีความสุข แต่คนรอบข้างเหมือนจะทุกข์แทน กลับบ้านนอกทีไร ความโสดของเราจะเป็นประเด็นเสมอ เจอเพื่อนๆทีไรความโสดเราก็เป็นประเด็นเสมอ คนบางจำพวกชอบเอาปั๋วมาเกทับ ชอบพูดว่าโสดไม่มีใครเอาเหรอ! เลือกเยอะเหรอ! บลาๆๆ บอกเราว่าให้รีบหาปั๋ว จะได้มีชีวิตดีๆมีครอบครัว คนชอบคิดว่า เรียนจบ ทำงาน มีแฟน แต่งงาน มีลูก คือสูตรสำเร็จของความมสุข “แต่เราว่าเราก็มีความสุขมากๆอยู่แล้วนะ  มีปั๋ว มีเมีย ไม่ได้แปลว่าจะมีค่ากว่าคนโสดนะ อยากจะตอบกลับญาติๆ แต่ไม่กล้า555 ยาวหน่อย อยากบ่น