ชอบเพื่ิอนสนิท

เราชอบเพื่อนคนนี้ตั้งเเต่ม.1ตอนเเรกๆก็ไม่เเน่ใจเพราะสับสนคิดว่าตัวเองคงรู้สึกดีที่มีเพื่อนดีๆแบบนี้แต่พอมาเทียบกับเพื่อนอีกคนที่เราคบเขามานานตั้งแต่อนุบาลแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเลย เราก็พยายามไม่คิดแบบนั้นแต่มันหลอกความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยพอตอนม.2เราไม่ได้อยู่ห้องด้วยกันเเล้วเรารู้สึกแย่มากๆ อยากตั้งใจอยากสอบเลื่อนห้องไปหาเขาให้ได้แต่มันไปไม่ถึงเหลืออีกแค่นิดเดียวเราตั้งใจเเล้วแต่คงยังไม่มากพอเพราะที่บ้านวุ่นวายมากเราไม่มีสมาธิในการเรียนเลยเรารู้สึกผิดหวังมาก ช่วงนั้นที่บ้านจะไปทำงานอีกที่เลยต้องย้ายไปบ้านอีกหลังแม่เลยให้ตัดสินใจว่าจะย้ายโรงเรียนไหม เราก็ตัดสินใจย้ายเพราะผิดหวังที่ไม่ได้อยู่ห้องกับเขา(ดูงี่เง่าไหมนะ5555) เเละอยากลืมเขาด้วยแหละแต่ก็ทำไม่ได้เราก็คุยกันอยู่บ่อยๆและเล่นเกมด้วยกันเพราะช่วงนั้นก็โควิดอยู่แต่บ้านพอขึ้นม.4ก็เกือบลืมๆเขาแล้ว(ก็คุยกันผ่านแชทนะแต่นานๆที)แต่อะไรไม่รู้ดนใจให้คิดถึงเขาอยู่ดีม.4เทอมสองเลยตัดสินใจย้ายกลับไปได้เเค่เห็นเขาเราก็รู้สึกดีมากถึงจะไม่ได้คุยกันบ่อย ม.5ก็ห่างกันยุช่วงหนึ่งเพราะเราก็ทำงานสภาแต่ก็ทักทายกันบ้าง บางครั้งเราก็ทำเป็นไม่เห็นเขาไม่อยากทักบ่อยเพราะกลัวเพื่อนคนอื่นรู้ พอตอนม.6เราก็ทักทายกันบ่อยขึ้น วันหนึ่งร.ร.เรามีกิจกรรมเราเลยไปนั่งกับเขาไปซบไหล่ล่ะเผลอได้ไปสบตากับเขาเราก็รู้สึกได้ว่าเขาก็คิดเหมือนกันตอนนั้นเขาพยายามจะติดกิ๊บให้เราเเต่ติดไม่เป็น5555 ละอยู่ดีๆเขาก็ลุกขึ้นไปให้เพื่อนอีกคนมัดผมให้(ปกติเขาไม่ค่อยสนภาพลักษณ์ตัวเองนะ) พอวันปัจฉิมเรียนจบเราก็ขอแต่งหน้าให้เขา(เล่ามาตั้งนานเราเป็นผญทั้งคู่นะ5555) ทั้งที่เขาไม่ชอบเเต่งหน้าเลยเพราะมีประสบการณ์เเย่เเต่ไม่ให้เราทาลิปกับลงบลัชออนนะ พอวันรับสุฒิเราก็นัดเขาไปคาเฟ่ก็ไม่ได้มีอะไรกลับถึงบ้านเเท็กสตอรี่เเล้วเราพิมพ์ไปขำๆไม่เป็นเพื่อนได้ไหมเขาก็ตอบแบบขำๆมาซูปเปอร์เพื่อน พอขึ้นปี1เปิดเทอมช่วงแรกเราก็คุยกันเรื่องเพื่อนๆกัน เราเลยใจกล้าสารภาพออกไปเขาบอกว่าโลกเรามันกว้าง จะเจอช้าหรือเร็วขึ้นอยู่กับเวลามันยังไม่ใช่เวลาของเราที่จะเจอคนนั้น หรือเจอแล้ว แต่เราต้องกำแพงไว้สูงเกินไป จนสุดท้าย ขึ้นคาน ความรักไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นแฟนเสมอไป ขอแค่เป็นเซฟโซนของกันละกันก็พอ แล้วเราก็ตอบกลับไปว่าคนไม่ชอบยังไงก็ไม่ชอบเนาะเค้าเข้าใจข้อนี้ดีเพราะเค้ากะทำแบบนี้กับคนอื่นหลายคนยุ แล้วเขาตอบกลับว่าไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่มันเป็นฟีลแบบอยากรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ ในตอนนี้มันดีมากๆเเล้ว ไม่รู้ว่าถ้าความสัมพันธ์มันเปลี่ยนไป มันจะเกิดอะไรขึ้นแต่เค้าว่านะ เธอจะมีคนของเธอแน่นอน เค้าเชื่อว่าคนนั้นจะเป็นคนที่ดีมากแน่ๆ ส่วนเค้าเค้าว่าอยู่เป็นโสดมันอิสระกว่า ตอนนี้เรายังเป็นวัยรุ่นการมีแฟนยังไม่จำเป็น เรามาใช้ชีวิตวัยรุ่นให้มันหนำใจก่อน คู่ชีวิตค่อยมาทีหลังหลังจากเราพร้อมทุกอย่างก่อนก็ได้ หรือไม่มีก็ได้ การอยู่คนเดียวก็ไม่ได้แย่ ยังไงเรายังมีเพื่อน มีหมา มีแมวมีคนรอบข้างที่ดี แค่นี้กะโอเคแล้ว (ในมุมมองการมีแฟนเค้านะ)    คือมันก็มีเหตุการณ์หลายๆอย่างแหละแต่เล่าไม่หมดเยอะเกิ้นน สรุปแล้วเขาคิดยังไงกับเรากันแน่แบบว่ารักเราบ้างไหมคะ