ชอบเพื่ิอนสนิท

ผมจำไม่ได้เเล้วว่า เริ่มมีเพื่อนตอนไหน อนุบาล1 อนุบาล2 เอ๋..รึว่าป2กันนะ ชีวิตคนเรานี้ สั้นจังนะครับ เเปบๆก็อายุ22เเล้ว อีกไม่กี่ปีคงมีครอบครัว มีเเฟน(ถึงตอนนี้ยังไม่มีก็เถอะ) คนรู้จักรอบๆ ก็ต่างเเยกก

ช่วงสงกรานต์ได้มีโอกาสกลับบ้านเกิดได้เจอกับเพื่อนข้างบ้านโตด้วยกันมาตั้งแต่เด็กเล่นด้วยกัน จนวันนึงได้ตามพ่อแม่ไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดไม่ได้เจอมาเกือบยี่สิบปี มาเจออันอีกทีทักทายกัน รำลึกความหลังกัน

เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมเริ่มรู้จักเพื่อนคนนี้ตั้งเเต่ม.2ผมเป็น ผช เพื่อน ญ เพื่อนคนนี้เเรกๆก็รู้จักกันเพราะผมไปเเกล้งเขาคั้งเเต่วันเเรกที่เจอกันเลย เลยสนิทกันไว้เเบบคน`เเกงๆกัน`หลังเริีมสนิทมีการ จับมือ

อย่างเเรกเลยนะคะจขกทเนี่ยไปเจอกับพี่เขาที่ตลาดเอราวัญ สเเควร์ จ.ร้อยเอ็ด(เริ่มเเรกลังเลว่าจะบอกจังหวัดดีมั้ยเเต่ตัดสินใจบอกดีกว่า5555) เพราะตอนนั้นไม่เเน่ใจว่าทางเจ้าของตลาดเขาจ้างใครมาเล่นคอนเสิร์ตม

เรามีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายตั้งแต่สมัยอนุบาล บ้านก็อยู่ใกล้กันเรียนที่เดียวกัน เล่นด้วยกันบ่อยมาก จนแม่แซวให้เราไปเป็นเขยบ้านนั้น 5555 เราต่างคนต่างบอกว่าไม่ชอบหรอก ปากแข็งใส่กัน นู้นนี้นั้น แต่เราก็ยัง

สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคน เราเพิ่งเคยเข้ามาเขียนครั้งเเรกนะ ขาดตกบกพร่องอะไร ขออภัยด้วยเเล้วกันนะ เรื่องมันมีอยุ่ว่า เราชื่อ A (นามสมมุตินะ) ย้อนไปเมื่อประมาณ 12 ปีที่เเล้ว เราได้รู้จักกับเพื่อนสมัยอนุบาลค

เห่อ รู้สึกอยากมาระบายค่ะ ไม่เเน่ใจว่าจะโดนเห็นใจหรือโดนด่ากันเเน่ เรารู้สึกเเม่รักลูกไม่เท่ากันเลยค่ะ เราเป็นลูกคนกลาง เเต่เเม่ไม่ค่อยเเคร์ความรู้สึกเรา ทั้งพูดจาดูถูกบอกว่าเราเหมือนหมาขี้เรื้อนบ้าง

เราได้สมัครงานเป็นพนักงานต้อนรับ ของโรงเเรม3 ดาว เเห่งหนึ่งใน กทม สัมภาษณ์ออนไลน์ ต้องบอกว่า ไม่มีประสบการณ์ตรงนะ ไม่เคยทำงานนี้ เเต่ก็มีความตั้งใจอยากทำดู ตอนสัมก็เฃยบอกประมาณนี้ เเต่ได้งานไวมาก ตอนเ