แฟนเราเป็นทอมนะคะ ช่วงแรกๆที่คบกันทุกอย่างดีมากๆ แต่เข้าปีที่2 เราดูห่างกันมากขึ้นทั้งที่นอนอยู่ข้างกันทุกวัน อยู่ในห้องเดียวกันแต่รู้สึกไกลกันแปลกๆต่างคนต่างนอนหันหลังให้กัน ยิ่งเรื่องเซ็กส์ถ้าเราไม่ขอไม่เริ่ม ก็ต่างคนต่างนอน (เขาไม่เคยเริ่มก่อนเลยตั้งแต่คบกันแรกๆ) เรื่องนี้เราเฟลมากจนแอบร้องไห้เลยก็มี หน้าตาเราไม่ได้แย่นะคะ หุ่น ผิว คือดีเลย คนเข้าหาเราตลอด มีมาจีบเรื่อยๆแต่เราไม่เคยเล่นด้วยใดๆ เคยอยากตัดใจเลิกหลายครั้งแต่ก็ยังทำไม่ได้ จับเข่าคุยกันก็แล้วอะไรก็แล้วเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ยังเหมือนเดิม เราควรทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีคะ เรามีเขามาตลอดถ้าวันนึงต้องจบกันเรากลัวใจตัวเอง กลัวจะอยู่ไม่ไหว
อีกเรื่องคือเราเคยจับได้ว่าเขาคุยกับคนเก่าแต่เราเลือกให้อภัย จนทุกวันนี้ก็ยังมีแอบไปส่องคนเก่าเขาอยู่ตลอดแล้วก็เอามาเทียบกับตัวเอง เรารู้สึกไม่มีค่าเลย ยิ่งแย่ไปกว่านั้นคือเพื่อนเขา แม่เขา ยังติดต่อกับคนเก่าเขาอยู่ตลอด ซึ่งเราเคยพูดเรื่องนี้ไปแล้วอยากให้เขาทำอะไรบ้างให้เราสบายใจ แต่ก็ไม่ได้อะไรเลยค่ะ กลายเป็นหาว่าเราบ้าเราประสาทไปเอง
อยากเลิกกับแฟน
อีกเรื่องคือเราเคยจับได้ว่าเขาคุยกับคนเก่าแต่เราเลือกให้อภัย จนทุกวันนี้ก็ยังมีแอบไปส่องคนเก่าเขาอยู่ตลอดแล้วก็เอามาเทียบกับตัวเอง เรารู้สึกไม่มีค่าเลย ยิ่งแย่ไปกว่านั้นคือเพื่อนเขา แม่เขา ยังติดต่อกับคนเก่าเขาอยู่ตลอด ซึ่งเราเคยพูดเรื่องนี้ไปแล้วอยากให้เขาทำอะไรบ้างให้เราสบายใจ แต่ก็ไม่ได้อะไรเลยค่ะ กลายเป็นหาว่าเราบ้าเราประสาทไปเอง