ตอนนี้จขกท.เรียนอยู่ปี4มหาลัยแห่งหนึ่ง แฟนแก่กว่า1ปีค่ะ ตอนนี้ทำงานที่ร้านเครื่องเขียนหน้ามอ
ก่อนหน้านี้ทำงานที่ห้างแห่งหนึ่งค่ะ แต่เลิกงานดึก และมักจบ่นว่าเหนื่อยกับงาน เพื่อนร่วมงาน จึงตัดสินใจลาออก มาอยู่เฉยๆอยู่พักหนึ่ง ใช้เงินเราบ้าง เงินตัวเองบ้าง ก็ไม่ว่ากันค่ะ เพราะคิดว่าอยู่ด้วยกัน ช่วยกันได้ แต่ของที่จำเป็นต้องใช้เขาจะเป็นคนซื้อตลอด
เราก็พยายามหางาน แนะนำงานให้ พาไปสมัคร จนได้ร้านเครื่องเขียนหน้ามอนี่แหละค่ะ
เขาไม่ค่อยไปทำงาน บ่นว่าปวดหัวบ่อยๆ เขาจะลางานตอนเช้าก่อนเวลาเข้างานตลอด ซึ่งการลางานควรจะลาล่วงหน้าใช่ไหมคะ
วันหนึ่งเขาโดนหนังสือแพ็คใหญ่หล่นทับข้อเท้า แต่เขาก็ไม่แจ้งเจ้าของร้านในตอนนั้น เขาทนทำงานจนเลิกงาน พอมาอีกวันเขาก็ไม่ตื่นไปทำงานเลยค่ะ และก็ไม่รู้ว่าลางานหรือยังไม่ได้ถาม เพราะทุกครั้งที่ถามตอนเขาไม่ไปทำงาน มักจะโดนวีนและจบด้วยการทะเลาะค่ะ
เขาไม่มีความรับผิดชอบ กลัวว่าเขาจะโดนไล่ออก แล้วก็ต้องมาอยู่เฉยๆ กินๆ นอนๆ อีก วิ่งหางานใหม่อีก วนเป็นloopอยู่แบบนี้ค่ะ
เราก็เหนื่อยทั้งเรียน แล้วยังต้องมาเหนื่อยหางาน พาไปสมัครงานอีก บางครั้งเราก็ไม่โอเคค่ะ
เขาก็เป็นคนดีนะคะ ไม่ได้อยากเลิก แต่อยากรู้วิธีดัดนิสัยคนแบบนี้ค่ะ.. เพราะความอดทนของเราก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน
ปล.เราเรียนครูค่ะ เราคิดว่าความรับผิดชอบสำคัญที่สุด
แฟนมีงานทำ แต่ไม่ค่อยมีความรับผิดชอบ(ไม่ค่อยไปทำงาน)
ก่อนหน้านี้ทำงานที่ห้างแห่งหนึ่งค่ะ แต่เลิกงานดึก และมักจบ่นว่าเหนื่อยกับงาน เพื่อนร่วมงาน จึงตัดสินใจลาออก มาอยู่เฉยๆอยู่พักหนึ่ง ใช้เงินเราบ้าง เงินตัวเองบ้าง ก็ไม่ว่ากันค่ะ เพราะคิดว่าอยู่ด้วยกัน ช่วยกันได้ แต่ของที่จำเป็นต้องใช้เขาจะเป็นคนซื้อตลอด
เราก็พยายามหางาน แนะนำงานให้ พาไปสมัคร จนได้ร้านเครื่องเขียนหน้ามอนี่แหละค่ะ
เขาไม่ค่อยไปทำงาน บ่นว่าปวดหัวบ่อยๆ เขาจะลางานตอนเช้าก่อนเวลาเข้างานตลอด ซึ่งการลางานควรจะลาล่วงหน้าใช่ไหมคะ
วันหนึ่งเขาโดนหนังสือแพ็คใหญ่หล่นทับข้อเท้า แต่เขาก็ไม่แจ้งเจ้าของร้านในตอนนั้น เขาทนทำงานจนเลิกงาน พอมาอีกวันเขาก็ไม่ตื่นไปทำงานเลยค่ะ และก็ไม่รู้ว่าลางานหรือยังไม่ได้ถาม เพราะทุกครั้งที่ถามตอนเขาไม่ไปทำงาน มักจะโดนวีนและจบด้วยการทะเลาะค่ะ
เขาไม่มีความรับผิดชอบ กลัวว่าเขาจะโดนไล่ออก แล้วก็ต้องมาอยู่เฉยๆ กินๆ นอนๆ อีก วิ่งหางานใหม่อีก วนเป็นloopอยู่แบบนี้ค่ะ
เราก็เหนื่อยทั้งเรียน แล้วยังต้องมาเหนื่อยหางาน พาไปสมัครงานอีก บางครั้งเราก็ไม่โอเคค่ะ
เขาก็เป็นคนดีนะคะ ไม่ได้อยากเลิก แต่อยากรู้วิธีดัดนิสัยคนแบบนี้ค่ะ.. เพราะความอดทนของเราก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน
ปล.เราเรียนครูค่ะ เราคิดว่าความรับผิดชอบสำคัญที่สุด