100โล Journal (การวิ่งเทรล 100 กิโลเมตรแรก)

บันทึกการเข้าร่วมแข่งขันวิ่งเทรล 100 กิโลเมตร ครั้งแรกของมัม

สนามโป่งแยงเทรล 100 กิโลเมตร ซึ่งเขียนไว้ตั้งแต่ปี 2016 แล้ว ยิ้ม
อยู่ที่ Note ในเพจ FB: Girl runs far - กัลยาการวิ่ง
แต่รู้สึกว่า มันเข้าดู / หายากแฮะ เอามาเก็บไว้ใน Pantip ด้วยดีกว่า

มัมเขียนเอาไว้ 6 ตอน จะเอาลงที่นี่แบบพรึบเดียวไปเลยแล้วกันนะ



“ร้อยโล โจนอล” (Journal) - #1 บทเกริ่นนำ
 
บทแรกอยู่เลย... บทนี้ยังไม่ได้เข้าเรื่องวิ่งที่โป่งแยงเลยนะคะ.. หลัก ๆ ก็จะมีหัวข้อดังนี้ค่ะ ::
|| ทำไมอัลตร้า? || ตั้งใจแล้วทำให้ได้สิ! || ดราม่า! บาดเจ็บ! || การฝึกซ้อม|| ความพยายาม ||

“บทเกริ่นนำ”... 
> ที่มาที่ไป.. ทำไมมัมถึงมาวิ่งอัลตร้า?
เริ่มแบบเมา ๆ ละกันนะ
--วิ่งแล้วเมา...เมากาว— ฮ่าๆ
#สนามโป่งแยงเทรลระยะ100โล นี้ เจ้าได้แต่ใดมา?
ก็ตอนนั้นไง....ย้อนความกลับไป เมื่อวาเลนไทน์...ต้นปี 2016…
มัมตั้งใจจะไปวิ่งมุ้งมิ้งวันวาเลนไทน์กับ #พี่เจเจ...
แต่ด้วยเหตุและผลที่มีมากมาย....
[ที่ได้ทำให้เราเลิกลา ไม่อาจจะคืนย้อนมา เวลาของเราหมดแล้ว... (ร้องเพลงเฉยเลย)
สุดท้ายวิ่งวาเลนไทน์มุ๊งมิ๊งกับพี่เจเจ กลับไปจบลงที่ วิ่ง 50Km+Half แทน (ได้ไงไม่ยู้)
//มัมเพิ่งรู้ว่า การวิ่งสองวันติดกัน เค้าเรียกว่า .Back to Back. ซึ่งครั้งนั้น
มัมวิ่งวันเสาร์ รู๊ทเขาใหญ่เขาเขียว ระยะ 50 กิโลเมตร
แล้วก็ตื่นมาวันอาทิตย์ไปวิ่งเทรลเขาอีโต้ต่ออีก ฮาร์ฟนึง (21 กิโลเมตร)
ฟินจริงๆ  เค้าล้อเล่น
และทริปนั้นนั่นเอง ทำให้มัมได้มีโอกาสรู้จักกับ พี่ๆ จากทีม #ประหยัดรันเนอร์
ตอนที่ไป มัมยัง งงๆ มึนๆ ไม่รู้อะไรเลย และไม่รู้จักใครเลย นอกจาก #พี่เจเจ
แล้วก็มารู้ช่วงก่อนเดินทางไม่กี่วันว่า....
เหลือแค่ กัลยาศรี เป็นปู้หญิงคนเดียวของทริปอีกด้วย! (มีความสวยที่สุด 555)
แต่มีพี่เจเจอยู่ด้วย ก็อุ่นใจแล้ว “ไปค่ะ!...ลุย”

หลังจากจบงานวิ่งอัลตร้าวาเลนไทน์ที่เขาใหญ่ได้ทั้งสองวัน..
พี่ๆ ก็ให้ฉายามัม เท่ๆหล่อๆมา ว่า “ ฮมม. - เฮียมัมมี่ ”
แล้วหลังจากนั้นไม่นาน มัมก็มีโอกาสได้เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆกับพี่ๆ
และก็ได้เข้าร่วมทีมประหยัดรันเนอร์
มัมเลยยิ่งมีโอกาสได้ไปซ้อมยาวกับพี่ๆด้วย
ขอบคุณพี่ๆ ทุกคน ขอบคุณลุงนิคมที่ใจดี และชวนหนูไปร่วมกิจกรรมด้วยเสมอ...
นี่คือ คำนิยม จากลุงนิคม  หัวเราะ หลังจากที่มัมจบอัลตร้าแรกค่ะ



ลุงบอกว่า น้องมัม ไม่งอแงเลย... จริงๆ คือ น้องมัมไม่มีแรงเหลือที่จะงอแงแล้วค่ะ ลุงนิคม  เค้าล้อเล่น
 
และภาพข้างล่างนี้ก็คือ...
> สมาชิกที่มีส่วนสำคัญสำหรับการเริ่มต้นวิ่งอัลตร้าของมัมค่ะ

ระหว่างทางพี่ๆ ทุกคนคอยให้คำแนะนำ คำปรึกษา กำลังใจ
ทำให้มัมมีความสุขกับการวิ่ง
และประทับใจการวิ่งอัลตร้าแรกมากๆๆๆ

ขอบคุณพี่ๆทุกคนค่ะ : พี่เจเจ, ลุงนิคม,พี่หมู,พี่โด้,พี่โก้,พี่แลคโตะ,พี่เอิ๊ก,พี่โจอี้,พี่เอ,พี่กฤษ,พี่แม็ก,พี่แบ็คกี้, พี่ตี้,พี่มงคล,พี่กุ๊ก

.... ยังอีก... ยังไม่เข้าเรื่องอีก.. เจ้ามัมชัย.... 555+ ไหนเรื่องโป่งแยงเนี่ย??
(ถือว่าเป็นการระลึกถึงครั้งแรกของการวิ่งอัลตร้าแรกในชีวิตของมัมละกันเนอะ...  เค้าล้อเล่น)

> ไปไงมาไง ร้อยโลได้ไง... นะ?



วิ่งเทรล ระยะ 100 กิโลเมตร .. มัมกล้าสมัครเข้าไปได้ไงนะ?
ผู้ป้ายกาว ก็คือ #พี่เอ พี่ชายตัวโต จากทีมประหยัดรันเนอร์ของเรานั่นเอง
หลังจากได้ซ้อมวิ่งอัลตร้าแรกที่เกริ่นไป หลายหน้าของมัม แล้วรอดกลับมาได้...
พี่เอก็ชวนให้มัมสมัครงาน “โป่งแยงเทรล” .. ตั้งแต่ช่วง Early Bird..
ใช่ไง.. ตั้งแต่ต้นปี!! เดือนกุมภาพันธ์ น่ะนะ!!

จริงๆ มัมควรสมัคร 66 โล ก่อนเนอะ... แต่ว่าตอนนั้น พี่เอบอกมัมว่า
“มัมๆๆ คนลง 66 โล เต็มแย้วนะ พี่เอก็ลง 100 โลนะ!!”
ตอนนั้นลนเลย ตกใจ กลัวไม่ได้ไป ทำไมคนลงเต็มกันหมดไวจัง เมาเมามึนมึน
มัมก็เลยรีบกดสมัคร 100 กม. ตามในบัดดล
จากนั้นก็รีบโอนเงินจ่ายค่าเสียหายเสร็จสรรพ
อื้ม... วิ่งเทรล 100 โล อื้มมมมม.. อื้มมมม... อื้มมมมมมม
ตัดสินใจสมัครเพียงเสี้ยวนาที จ่ายเงินภายใน 24 ชั่วโมง  เค้าล้อเล่น
(รองเท้าวิ่งเทรลก็ยังไม่เคยมี... เคยวิ่งเทรลก็แค่งาน เขาใหญ่เทรลมาราธอน
ตอนนั้นก็ใส่ VFF Bikila ซึ่งเป็นรองเท้าสำหรับวิ่งพื้นถนนธรรมดา)
ช่างโดนป้าย และเมากาวง่ายจริงๆ

--เลยตามเลย—
ไม่สิ.. . เรียกว่า 

 --ตั้งใจแล้วต้องทำให้ได้— 
จะสวยงามกว่า  เค้าล้อเล่น แหะๆ



ใช่.. แม้ว่ามัมจะ เ ม า ก า ว ตอนสมัคร..
แต่คนที่กล้ากดสมัครไป และโอนตังค์ไป ก็คือตัวเราเองนี่นา... ยัยมัม!
แม้ว่าจะมีช่วงที่ผู้จัดงานให้โอกาสนักวิ่งปรับลดระยะลงได้..
แม้ว่าจะเปนช่วงที่มัมเครียดกับงาน กับการไม่ได้ฝึกซ้อม กังวล ไม่ได้เตรียมตัว บริหารเวลาไม่ได้

แต่ท้ายที่สุด..
มัมก็ยืนยันที่จะ.. “ ค ง ร ะ ย ะ เ ดิ ม ไ ว้ ณ 1 0 0 โ ล “
แล้วตั้งใจว่าจะพยายามให้เต็มที่และทำให้ดีที่สุด (มี ค ว า ม ดื้ อ นั่นเอง)
ไม่เพียงเท่านั้น.. มัมยังคอยไปป้ายกาวพลพรรค ที่ลง 66 โล ให้เพิ่มระยะมาด้วยกันอีกด้วยนะ 555+
(นิสัยดีจิมๆเบย) - -
แต่ทุกคนที่โดนมัมป้ายกาว ก็วิ่งจบกันหมดนะ ดีงามมากมาย ^3^ นับถือใจทุกคนเลยค่ะ// หลังจากเมากาวกันแล้ว เรามีนัดกันไปซ้อมวิ่งด้วยกันอยู่บ้างค่ะ

> #ดราม่า #บาดเจ็บ #อดซ้อม

ปกติ มัมมีโอกาสได้ซ้อมค่อนข้างน้อย วันทำงานนี่แทบไม่ได้ซ้อมเลย..
ละก็มีช่วงนึง เสพติดความดราม่า แถม มัมดันเซ่อ ไปหกล้มที่น้ำตก อีก !!!
เกิดบาดแผลฉกรรจ์ เหวอะหวะ บริเวณหัวเข่า ทั้งสองข้าง และ ต้องเย็บหัวเข่าข้างขวา 3 เข็ม
(ระหว่างช่วงที่บาดเจ็บ มัมต้องไปโรงพยาบาล ทุกวัน ทุกวัน
ล้างแผล ทำแผล ล้างแผล ทำแผล ทุกวันตลอดระยะเวลา 1 เดือน


แผลก็ไม่ใช่แค่ล้างทำความสะอาดนะ
หลายครั้งต้องขูดสะเก็ดออกบ้าง หรือเอามีดคว้านเนื้อตายด้านบนออก ให้เลือดไหลออกมาอีก
นี่ขนาดผ่านมาแล้ว นึกย้อนไปยังรู้สึกกลัวอยู่เลย
แล้วมัมก็แบบ มีหลายช่วงที่นอยไปเลยเหมือนกันนะ ว่า ทำไมไม่หายซักทีนะ
แผลก็เย็บแล้ว โปรตีนก็อัดรัวๆ แล้ว ทำไมเนื้อไม่ขึ้นมาให้เต็มซะทีนะเนี่ย  T_T )

#พี่แป๋ม #AMPAM #SiSTeR Ampam Ka
ช่วงที่แสนยากลำบาก.. มัมไปหมกตัวอยู่ที่คอนโดพี่แป๋ม ตลอดตลอด
มัม ไปๆมาๆ ระหว่าง คอนโดพี่แป๋ม โรงพยาบาล ร้านกาแฟตรงข้ามรพ. ออฟฟิศวนๆ อยู่อย่างนั้น
ขอบคุณพี่แป๋มมากๆ ที่ช่วยดูแลมัม ช่วงนั้นเราสองคนตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋เลย
และขอบคุณทุกๆคน ที่คอยช่วยเหลือ และให้กำลังใจมัม
รวมถึงหัวหน้า และเพื่อนร่วมงาน ที่เข้าใจและอนุญาตให้ทำงานที่บ้าน/ ร้านกาแฟได้..


จำได้เลย มีวันที่มัมดื้อเข้าออฟฟิศ ก็โดนไล่ให้กลับไป
เพราะพี่ๆกลัวว่ามัมจะเดินเยอะ แล้วหายช้ากว่าเดิม
ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะคะ ขอบคุณที่ทำให้ผ่านช่วงเวลานอยด์ๆ ดราม่าๆ ไปได้  

> สุดท้ายอะเนอะ... แล้วมันก็ผ่านไป...

สุขทุกข์ร้ายดีเท่าไร สุดท้ายก็ผ่านไป



หลังจากเนื้อขึ้นมาเต็มแล้ว แผลปิดแล้ว
(แต่ยังมีเจ็บๆ ตึงๆ อยู่บ้าง เวลาจับก็จะเจ็บ ยังคุกเข่า ลงน้ำหนักไม่ได้..)
มัมลองเดิน ลองวิ่งแบบปกติ ก็พอได้นะ.. ไม่เจ็บปวดอะไร ถ้าไม่ไปจับมัน....
(แผลใจก็เช่นกัน อย่าไปสะกิด 555)
เช่นนี้แล้ว....

มั ม ก็ ค ว ร จ ะ ฝึ ก ซ้ อ ม ไ ด้ แ ล้ ว สิ น ะ . . 

#การฝึกซ้อม
ตะแต่ว่า... มัมก็เลิกงานดึกบ้าง เดินทางไกลบ่อยๆ และก็มีงานเลี้ยงบ๊อยบ่อย ฯลฯ

สารพัดข้ออ้าง ของเด็กที่ไม่รู้จักบริหารเวลาให้ดี 
(ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างอย่างยิ่งค่ะ สิ่งนี้ มัมพยายามปรับแก้ และพยายามสร้างวินัยในการซ้อมให้ตัวเองอยู่ค่ะ)



มัม รู้ ตั ว นะ ว่ามัมบริหารเวลาไม่ดี จัดการการฝึกซ้อมไม่ได้
สิ่งที่มัมพอทำได้ก็คือ - -
> พ ย า ย า ม
 

มัม พ ย า ย า ม ไปไหนมาไหน โดยการเดิน ไม่ค่อยขับรถ ไม่ค่อยโบกรถ ใช้การเดินขึ้นลงบันไดแทนขึ้นลงบันไดเลื่อนหรือลิฟต์
ไม่ว่าจะเวลาขึ้นลงคอนโด/หอ, ออฟฟิศลูกค้า, เดินห้าง,
ขึ้นรถไฟฟ้าก็ไม่ใช้บันไดเลื่อนนะ เดินแยกออกจากฝูงชน เพื่อมาใช้บันไดคนเดียวอยู่บ่อยๆ (มโนว่าเก็บเกน)

แต่ก็ยังนับว่าโชคดี มัมได้มีโอกาส
> ซ้อมขึ้นลงเขา และซ้อมระยะยาว
ขอบคุณ #ลุงนิคม และพี่ๆ #ประหยัดรันเนอร์
ที่คอยชวน ทำให้หนูได้มีโอกาสฝึกซ้อมยาวๆ (ระยะอัลตร้า)
เสริมความ อึ ด เสริมความ สู้ แ ด ด เสริมทักษะการ กิ น เ บี ย ร์ คลายเส้น ในช่วงวันหยุด


ขอบคุณ #ทีมซ้อมเขาเข้าป่า

ที่ทำให้มัมมีโอกาสซ้อมขึ้นลงเขา
ทั้งเขาแหลม, เขาหลวง, น้ำตกเก้าโจน, น้ำตกสายรุ้ง ฯลฯ
ทั้งได้ทำกิจกรรมอาสา- เก็บขยะ
แล้วก็ฝึกความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อส่วนที่ไม่ได้ใช้เวลาที่วิ่งถนน...
และยังได้สะสมเกน.. (ความชัน) กันแบบเต็มเหนี่ยว อีกด้วย

 ขอบคุณ #พี่ๆน้องๆที่ยิม ที่ให้คำแนะนำ ทั้งเรื่องการเวทขาให้กล้ามเนื้อแข็งแรง และการเวทแขน (สำหรับการวิดพื้น)

> ลงแข่งสนามจริง เพื่อฝึกซ้อมไป PYT100



นอกจากการฝึกซ้อมวิ่งยาว ขึ้นเขา แล้ว มัมก็ยังมีลงงานวิ่งต่าง ๆ ทั้งถนน และเทรล เพื่อบังคับให้เป็นการฝึกซ้อมไปในตัว
โดยหลัง ๆ มัมลงงานวิ่งเทรลใหญ่ ๆ ไว้ 3 งาน ก็คือ
โคลัมเบียเทรล ที่หนองใหญ่ ระยะ 50 กิโลเมตร
“วิ่งวนไปข่ะ” งาน 10 Hours Run Repeat : TNT
Vietnam Mountain Marathon ระยะ 42 กิโลเมตร ที่ ซาปา, เวียดนาม
ทั้ง 3 รายการระหว่างแข่ง มัมไปอย่างช้า ๆ ระมัดระวัง.. เพราะถือเป็นการฝึกซ้อม ไม่อยากพลาดแล้วบาดเจ็บกลับมา เพราะสนามเป้าหมายใหญ่ คือ โป่งแยงร้อย นั่นเอง

โอ.. ข้อความจะเต็มแล้ว ไปต่อในคอมเม้นนะ

ฝากเพจมัมด้วยนะคะ ^_^ มาคุยกันได้ www.facebook.com/girlrunsfarth

#วิ่งร้อยโล #UltraTrailRunning #ผู้หญิงวิ่งร้อยโล #วิ่ง100โล
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่