สวัสดีคะ คืออยากถามว่าทุกคนมีวิธีรับมือกับแก่ยังไงบ้าง ตอนนี้เราอายุ17ค่ะ เราอยู่กับยายมาตั้งแต่ช่วงป.5-6 แต่ก่อนอยู่กับป้า พอมาอยู่กับยายรู้สึกเหมือนนรกเลยคะ จุกจิกจู้จี้ทุกเรื่อง เช่น บังคับให้นอนตั้งแต่หัวค่ำ ยายเข้านอนปกติคือ6โมงเย็น ไม่อนุญาตให้เปิดทีวีเพราะบอกว่านอนไม่หลับ ห้ามคุยกันตอนกินข้าว กินข้าวเสร็จก็ต้องรีบเข้านอน ห้ามคุยกัน สรุปคือบ้านเราแทบไม่คุยกัน ห้ามหัวเราะด้วยถ้าหัวเราะ แกก็จะพูดประมาณว่า สนุกสินะแกอยู่สบาย ฉันน่ะสิไม่สบาย ทั้งที่แกไม่ได้เป็นอะไร และที่สำคัญแกเป็นคนพูดมากพูดไม่หยุดพูดคนเดียวก็ได้ บ่นทุกอย่างด้วย แต่ก่อนมีพี่สาวอยู่ด้วย แต่ตอนนี้อยู่คนเดียวเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าเลยค่ะ ไม่ไหวจริงๆ เวลามีเพื่อนมาทำรายงานที่บ้านก็ไล่เพื่อนเรากลับบอกว่าค่ำทั้งที่เพิ่ง6โมงเย็น พอเราจะไปทำที่บ้านเพื่อน5โมงเย็นก็ให้ป้าโทรตาม ถ้าป้าโทรมาเราไม่รับก็ให้โทรหาแม่เราให้แม่โทรตามเราอีกที เราว่าเราเป็นเด็กดีในระดับหนึ่ง ไม่เคยเที่ยวกลางคืน ไม่กินเหล้า เพื่อนเราทุกคนก็เป็นเด็กเรียนทำไมต้องจุกจิกกับเราขนาดนี้ พ่อกับแม่เราทำงานที่ต่างจังหวัดเราเคยโทรไปบอกว่าเราไม่ไหวแล้ว เราร้องไห้ แม่ก็บอกให้เราทน เข้าใจว่าทุกคนเหนื่อย แต่เรารู้สึกเหมือนจะตายอยู่แล้ว มีคนบอกว่าไม่มีเขาแล้วจะรู้สึก เราว่าเราอาจจะตายก่อนก็ได้ ในความมีบุญคุณเขาแทบไม่เคยเลี้ยงเรามา สิ่งที่เขามีบุญคุณกับเราก็แค่เป็นแม่ของแม่เราเท่านั้น