Classic Again จดหมาย สายฝน ร่มวิเศษ (ธัชพงศ์ ศุภศรี / 2020)
SCORE: 8/10
เรื่องราวความรักของคนสองยุคสมัย เริ่มจาก โบต้า สาวที่แอบหลงรัก นน ชายหนุ่มในมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่เธอไม่อาจบอกความในใจกับเขาได้เพราะเพื่อนสนิทของเธอ ก็ชอบผู้ชายคนนี้เช่นกัน จนวันหนึ่งเธอได้ค้นพบกล่องลับของคุณแม่ที่บรรจุจดหมายรักของแม่เธอในสมัยยังสาว ระหว่าง ดาหลา และชายหนุ่มชื่อ ขจร โบต้าจึงได้รับรู้เรื่องราวความรักครั้งแรกของแม่กับชายหนุ่มในความทรงจำผ่านจดหมายเหล่านั้น
.
นี่คือหนังไทยเรื่องหนึ่งที่เรารอคอยที่จะได้ดูมากๆ เพราะ ตย. น่าสนใจและ mood and tone ที่ setting น่าจะมาพร้อมกับสายฝน (ส่วนตัวผู้เขียนชื่นชอบหนังที่มีซีนฝนเป็นพิเศษ) ในขณะเดียวกัน ก็ต้องออกตัวก่อนว่าเรายังไม่ได้ดู The Classic เพราะงั้นรีวิวนี้จะเป็นมุมมองของคนที่ไม่เคยดูต้นฉบับมาก่อนนะ
.
ตัวหนังมีวัตถุดิบที่ยอดเยี่ยมทั้ง กาลเวลา, ความรัก, เหตุการณ์อิงประวัติศาสตร์ ซึ่งทั้งหมดเป็นวัตถุดิบสำหรับหนังแนวย้อนยุคที่ดีมากๆ เพราะมันทำให้ผู้ชมอย่างเราเกิดความคิดถึงความรักสมัยก่อน ความรักที่ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ เหมือนในสมัยนี้ ยุคสมัยที่ทำได้เพียงส่งจดหมายหากันและต้องรอคอยเวลาเพื่อนำพาให้สารและความคิดถึงส่งถึงอีกคน มันคือความโรแมนติกที่เราโหยหาในยุคที่ความสัมพันธ์ทุกอย่างรวดเร็วและฉาบฉวยแบบทุกวันนี้
.
วิธีการเล่าเรื่องของหนังจะสลับไปมาระหว่างพาร์ทอดีตและพาร์ทปัจจุบัน ซึ่งมีจุดเชื่อมโยงเดียวกันคือความสัมพันธ์ที่ก่อตัวขึ้นในรูปแบบรักสามเศร้า และการตั้งคำถามถึงคุณค่าของความรักของตนเอง จุดนี้หนังทำให้อบอุ่น ละมุน และชวนให้เราอมยิ้มได้ตลอดทั้งเรื่อง ความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของความสัมพันธ์ของเหล่าตัวละครถูกทำออกมาได้ดีมากๆ แถมเพลงประกอบยังเพราะจนทำเราน้ำตาคลออีกด้วย
.
ทั้งนี้บาดแผลหลักของหนังที่ทำให้หนังเรื่องนี้ไม่ perfect เท่าที่ควรจะเป็น ทั้งที่ทุกอย่างในหนังมันดีอยู่แล้ว นั่นก็คือพาร์ทการตัดต่อและการกำกับ ซึ่งเป็นบาดแผลอันยิ่งใหญ่ที่คอยผลักดันให้เราทยอยหลุดออกจากหนังอยู่ตลอดเวลา เราเข้าใจว่าตอนถ่ายทำ DoP คงต้องการมุมภาพที่หลากหลาย จึงถ่ายมาหลายมุม แต่พอเอามาตัดต่อแล้ว บางมุมเราว่าตัดทิ้งไปมันก็คงไม่เสียหายอะไร การที่หนังสลับมุมภาพไปมาตลอดทั้งเรื่องทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดแบบสุดๆ มันทำให้ความละมุนของหนังดรอปลงเรื่อยๆ ในขณะเดียวกัน พาร์ทการกำกับ dynamic ก็ไม่นิ่งเท่าไหร่ เหมือนซีนนี้กำกับแบบนึง อีกซีนกำกับแบบนึง ซีนไหนจะดีก็ดีจนว๊าว ซีนไหนจะแย่ก็แย่จนอิหยังวะ สลับไปมาแบบนี้ทั้งเรื่องเลย
.
ถึงแม้ว่าหนังจะมีบาดแผลที่ยิ่งใหญ่มากๆ แต่เรื่องราวในหนังก็ชวนให้เราประทับใจแบบสุดๆ เช่นเดียวกัน มันคือหนังที่เต็มไปด้วยความรักสุดโรแมนติกและคลาสสิคแบบที่คนเมืองอย่างเราโหยหาย นี่คือหนังเรื่องหนึ่งที่จะทำให้เราคิดถึงความรักในยุคสมัยที่รักแท้ต้องแลกมาด้วยเวลา ระยะทาง และปัญหาของกรอบทางครอบครัว เป็นหนังรักอีกเรื่องที่เราไม่อยากให้พลาด (คิดว่าผู้ชมทั่วไปอาจจะไม่มีปัญหาในพาร์ทตัดต่อเหมือนเราก็ได้นะ)
[SR] Movie Review : Classic Again - จดหมาย สายฝน ร่มวิเศษ (8/10)
SCORE: 8/10
เรื่องราวความรักของคนสองยุคสมัย เริ่มจาก โบต้า สาวที่แอบหลงรัก นน ชายหนุ่มในมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่เธอไม่อาจบอกความในใจกับเขาได้เพราะเพื่อนสนิทของเธอ ก็ชอบผู้ชายคนนี้เช่นกัน จนวันหนึ่งเธอได้ค้นพบกล่องลับของคุณแม่ที่บรรจุจดหมายรักของแม่เธอในสมัยยังสาว ระหว่าง ดาหลา และชายหนุ่มชื่อ ขจร โบต้าจึงได้รับรู้เรื่องราวความรักครั้งแรกของแม่กับชายหนุ่มในความทรงจำผ่านจดหมายเหล่านั้น
.
นี่คือหนังไทยเรื่องหนึ่งที่เรารอคอยที่จะได้ดูมากๆ เพราะ ตย. น่าสนใจและ mood and tone ที่ setting น่าจะมาพร้อมกับสายฝน (ส่วนตัวผู้เขียนชื่นชอบหนังที่มีซีนฝนเป็นพิเศษ) ในขณะเดียวกัน ก็ต้องออกตัวก่อนว่าเรายังไม่ได้ดู The Classic เพราะงั้นรีวิวนี้จะเป็นมุมมองของคนที่ไม่เคยดูต้นฉบับมาก่อนนะ
.
ตัวหนังมีวัตถุดิบที่ยอดเยี่ยมทั้ง กาลเวลา, ความรัก, เหตุการณ์อิงประวัติศาสตร์ ซึ่งทั้งหมดเป็นวัตถุดิบสำหรับหนังแนวย้อนยุคที่ดีมากๆ เพราะมันทำให้ผู้ชมอย่างเราเกิดความคิดถึงความรักสมัยก่อน ความรักที่ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ เหมือนในสมัยนี้ ยุคสมัยที่ทำได้เพียงส่งจดหมายหากันและต้องรอคอยเวลาเพื่อนำพาให้สารและความคิดถึงส่งถึงอีกคน มันคือความโรแมนติกที่เราโหยหาในยุคที่ความสัมพันธ์ทุกอย่างรวดเร็วและฉาบฉวยแบบทุกวันนี้
.
วิธีการเล่าเรื่องของหนังจะสลับไปมาระหว่างพาร์ทอดีตและพาร์ทปัจจุบัน ซึ่งมีจุดเชื่อมโยงเดียวกันคือความสัมพันธ์ที่ก่อตัวขึ้นในรูปแบบรักสามเศร้า และการตั้งคำถามถึงคุณค่าของความรักของตนเอง จุดนี้หนังทำให้อบอุ่น ละมุน และชวนให้เราอมยิ้มได้ตลอดทั้งเรื่อง ความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของความสัมพันธ์ของเหล่าตัวละครถูกทำออกมาได้ดีมากๆ แถมเพลงประกอบยังเพราะจนทำเราน้ำตาคลออีกด้วย
.
ทั้งนี้บาดแผลหลักของหนังที่ทำให้หนังเรื่องนี้ไม่ perfect เท่าที่ควรจะเป็น ทั้งที่ทุกอย่างในหนังมันดีอยู่แล้ว นั่นก็คือพาร์ทการตัดต่อและการกำกับ ซึ่งเป็นบาดแผลอันยิ่งใหญ่ที่คอยผลักดันให้เราทยอยหลุดออกจากหนังอยู่ตลอดเวลา เราเข้าใจว่าตอนถ่ายทำ DoP คงต้องการมุมภาพที่หลากหลาย จึงถ่ายมาหลายมุม แต่พอเอามาตัดต่อแล้ว บางมุมเราว่าตัดทิ้งไปมันก็คงไม่เสียหายอะไร การที่หนังสลับมุมภาพไปมาตลอดทั้งเรื่องทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดแบบสุดๆ มันทำให้ความละมุนของหนังดรอปลงเรื่อยๆ ในขณะเดียวกัน พาร์ทการกำกับ dynamic ก็ไม่นิ่งเท่าไหร่ เหมือนซีนนี้กำกับแบบนึง อีกซีนกำกับแบบนึง ซีนไหนจะดีก็ดีจนว๊าว ซีนไหนจะแย่ก็แย่จนอิหยังวะ สลับไปมาแบบนี้ทั้งเรื่องเลย
.
ถึงแม้ว่าหนังจะมีบาดแผลที่ยิ่งใหญ่มากๆ แต่เรื่องราวในหนังก็ชวนให้เราประทับใจแบบสุดๆ เช่นเดียวกัน มันคือหนังที่เต็มไปด้วยความรักสุดโรแมนติกและคลาสสิคแบบที่คนเมืองอย่างเราโหยหาย นี่คือหนังเรื่องหนึ่งที่จะทำให้เราคิดถึงความรักในยุคสมัยที่รักแท้ต้องแลกมาด้วยเวลา ระยะทาง และปัญหาของกรอบทางครอบครัว เป็นหนังรักอีกเรื่องที่เราไม่อยากให้พลาด (คิดว่าผู้ชมทั่วไปอาจจะไม่มีปัญหาในพาร์ทตัดต่อเหมือนเราก็ได้นะ)
SR - Sponsored Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ SR โดยที่เจ้าของกระทู้