อยู่บ้านกะพ่อแม่ แต่รู้สึกเหมือนไม่ใช่บ้านตัวเอง

เคยมั้ยคะที่จะรู้สึกว่า อยู่บ้านกะพ่อแม่ แต่ไม่เคยรู้สึกว่าบ้านที่อยู่เหมือนบ้านตัวเองเลย

ที่ของเรากะสามีและลูกคือ โต๊ะทำงาน กะห้องนอนแค่นั้นเอง สามีแต่งงานกะเราก็ต้องมาอยู่กะครอบครัวฝั่งเรา ทั้งๆที่บ้านมีเชื้อสายจีน

ความเข้าใจตอนแรกเรานึกว่าแม่เป็นห่วงเรารึเปล่านะ ที่ให้เราเอาสามีเข้าบ้าน ตอนนี้อยู่กะแม่มา 10 ปี เราไม่เคยสนิทกะเแม่เราเลย. ก่อนที่เราจะมาอยู่กะแม่ แม่เราอยู่กะพึ่ชายพี่สะใภ้

พอเรากลับมาอยู่ ตจว แม่ก็ย้ายจากบ้านพี่ชายมาอยู่กะเราแทน

10 ปีที่ผ่านมา เราสะสมความรู้สึกแย่ๆไว้เยอะ ก่อนนี้เคยรู้สึกโชคดีนะที่มีโอกาสได้ดูแลพ่อแม่ แต่ความรู้สึกนั้นมันหายไปแล้ว

แม่เราบ่นสารพัด พูดตอกย้ำหลายเรื่อง
-ไอ้พวกมีลูกมันโง่
-ไอ้คนสมัยนี้มันสนใจแต่ครอบครัวมันเอง ไม่รู้จักดูแลพ่อแม่
-เวลาเราช่วยงาน แม่เห็นเราปอกผลไม้ไม่ถูกใจ ก็ด่าเราว่า “ทำห่าอะไรไม่เป็นสักอย่าง”
-เป็นลูกประสาอะไรไม่รู้จักดูแลพ่อแม่
-บ่นเรื่องเราซื้อของเข้าบ้าน ทำกับข้าวให้ลูกกิน


มีอีกหลายๆเรื่อง แม่เราสายสุขภาพ astv กินน้ำมันมะพร้าว กินคลีน ไม่กินเนื้อสัตว์ ล้างพิษตับ

สายบุญ นับถือเทพ แต่เวลาแม่เราอยู่กะคนอื่นเธอใจดี เป็นแม่พระ

ความรู้สึกของเราเปลี่ยนไป ว่าความกตัญญู ต้องมากะความพร้อมด้านจิตใจด้วย ทุกวันนี้เราไม่ค่อยมีความสุขเมื่อเราอยู่กะพ่อแม่