สวัสดีครับผมกลับมาอีกครั้งๆ ๆ ๆ แอคโค่ด้วย.. กับการรีวิวงานวิ่งปิ้งย่าง TNF2020 ที่ปากช่อง นครราชสีมา ส่วนตัวผมเองลงรายการนี้เป็นครั้งที่2 ปีนี้ติดใจเลยอยากจะมาลองอีกครั้ง ประมาณว่าคิดถึงเขาจึงมาขึ้นเขา รายการนี้มีระยะของการแข่งขันแบบ15k 25k 50k 100K ตัวผมเองลงระยะ 50K
เริ่มการปล่อยตัวเวลา 5:00 น.
มีเวลาวิ่งทั้งหมด 9.30 ชม. เอาล่ะเวลาเยอะแยะขนาดนี้สบายแล้วล่ะกรู ยังไงก็ทันเคยวิ่งมาแล้ว.... แต่เดี๋ยวก่อน ประสบการณ์สอนให้รู้ว่าเราไม่ควรประมาทหรือได้ใจไปเพราะตลอดระยะทางที่เราวิ่งอาจจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้....
สมาชิกที่ลงระยะ 50K ถ่ายรูปกันไว้ก่อนตอนสภาพที่ยังดูได้.. เราจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ตอนปล่อยตัวนี่แหละครับ หลังจากนั้นก็ตัวใครตัวมันล่ะครับ
ปล่อยตัวตอนตีห้าก็ต้องใช้ไฟส่องสว่างช่วยนำทางกันไป ถ้าไม่ใช้ไฟส่องทาง ( Headlamp ) จะลำบากเนื่องจากเส้นทางค่อนข้างชันเพราะเป็นภูเขานะครับ
เอาล่ะครับตอนปล่อยก็แยกย้ายกันไปคนละทางตามจังหวะการวิ่งของตัวเอง จนมาถึงประมาณกิโลเมตรที่ 13 ฟ้าเริ่มสว่างจึงได้เจอเพื่อนอีกครั้ง
2 คน นี้ขาแรงมากตอนสุดท้ายมันก็วิ่งจบไปก่อนผมตามเดิม..
เส้นทางก็จะเป็นการวิ่งขึ้นลงเขาสลับการทางราบไป อากาศจะเย็นแค่ช่วงตอน ตี5 จน ถึงประมาณ 9โมงเช้า หลังจากนั้นก็นรกล้วนๆครับ อย่างที่เค้าว่ากันชีวิตมีขึ้นมีลงแต่ขึ้นบ่อยๆก็ไม่ไหวนะครับเพราะทางมันชัน
สุดท้ายเพื่อนสนิทผมก็มาเยือนเหมือนเดิม..ตะคริวตัวดีก็มาตอนดิโลเมตรที่ 18 สิ่งที่คิดกับสิ่งที่เจอมันต่างกันมาก เราต้องวางว่าจะทำยังไงให้ผ่านไปได้คือทำยังไงให้วิ่งให้จบ.. โชคดีว่าตอนตะคริวมาครั้งได้เพื่อนมาช่วยก้มไปฉีดสเปรย์ให้.. ถ้าก้มไปเองอาจจะไม่รอด
อาจจะเป็นเพราะว่าผมเป็นตะคริวจนชินเลยพอจะรู้ว่าถ้าเป็นต้องทำยังไงในกรณีที่มันไม่ได้เป็นหนักมากจนยืนไม่ไหวนะครับ ก็ประคองตัวเองไปถึงจุด CP3
หรือจุดพักที่ตัวเองฝากของเอาไว้..เป็นพวกของกินระหว่างทางเพราะ CP3 คือจุดที่ระยะทาง 30 กิโลเมตรแล้วมาได้เดินครึ่งทางแล้ว แต่เวลาผมเหลืออีกไม่เยอะ คือต้องไปต่ออีก 20 กิโลเมตร กลับเวลาอีก 4 ชมที่เหลืออยู่ เอาล่ะจุดพักนี้ผมใช้เวลาไปประมาณ 10 นาที ให้กล้ามเนื้อได้พักสักแปป ล้างหน้าล้างตาสดชื่นก็ค่อยๆวิ่งไปต่อ
จนมาถึงช่วงกิโลเมตรที่ 35 ก็เจอเพื่อนที่วิ่งออกมาเพื่อไปต่อที่กิโลเมตรที่ 40 ผมทักเพื่อนไป..เพื่อนตะโกนบอกมาว่า รีบ-ก่อนเลยข้างในเปลี่ยนเส้นทางเส้นวิ่ง ผมเลยหยิบข้าวเหนียวปิ้งที่พกติดตัวไว้มากินไปอีก 1 อันให้พลังงานได้ดีมากแต่ไม่ได้ช่วยให้ตะคริวหายไป T_T
คือทางขึ้นเขาค่อนข้างชันมาก ต้องใช้แรงในการเดินขึ้นเยอะ.. มาจุดนี้ผมคงไม่เรียกว่าวิ่งขึ้น..บอกเลยว่าเดินขึ้นยังยาก ไม่ว่าเจ็บแค่ไหนตอนเจอกล้องเราก็ต้องยิ้มแฮร่....
สุดท้ายแล้วผมก็วิ่งเข้ามาทันก่อนเวลาผ่านรายการนี้ไปได้อีกครั้ง.. ต้องอยู่กับตัวเอง 9ชม16นาที55วินาที เหนื่อย ร้อน หิว เจ็บปวด มาครบหมดแต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ ไป..กินเบียร์กัน ^ ^
และที่ขาดไม่ได้คือการกินเป็นการให้รางวัลและซ่อมแซมตัวเองจากที่ใช้พลังงานไปทั้งหมด
รายการนี้จะมีทั้งคนที่สมหวังและผิดหวังส่วนตัวผม
ครั้งนี้อาจผ่านไปได้แต่ครั้งหน้าอาจจะไม่โชคดีแบบนี้...
แล้วพบกันใหม่ครับ..
เรื่องเล่าจาก TheNorthFaceThailand2020 50K
เริ่มการปล่อยตัวเวลา 5:00 น.
มีเวลาวิ่งทั้งหมด 9.30 ชม. เอาล่ะเวลาเยอะแยะขนาดนี้สบายแล้วล่ะกรู ยังไงก็ทันเคยวิ่งมาแล้ว.... แต่เดี๋ยวก่อน ประสบการณ์สอนให้รู้ว่าเราไม่ควรประมาทหรือได้ใจไปเพราะตลอดระยะทางที่เราวิ่งอาจจะเกิดอะไรขึ้นก็ได้....
สมาชิกที่ลงระยะ 50K ถ่ายรูปกันไว้ก่อนตอนสภาพที่ยังดูได้.. เราจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ตอนปล่อยตัวนี่แหละครับ หลังจากนั้นก็ตัวใครตัวมันล่ะครับ
ปล่อยตัวตอนตีห้าก็ต้องใช้ไฟส่องสว่างช่วยนำทางกันไป ถ้าไม่ใช้ไฟส่องทาง ( Headlamp ) จะลำบากเนื่องจากเส้นทางค่อนข้างชันเพราะเป็นภูเขานะครับ
เอาล่ะครับตอนปล่อยก็แยกย้ายกันไปคนละทางตามจังหวะการวิ่งของตัวเอง จนมาถึงประมาณกิโลเมตรที่ 13 ฟ้าเริ่มสว่างจึงได้เจอเพื่อนอีกครั้ง
2 คน นี้ขาแรงมากตอนสุดท้ายมันก็วิ่งจบไปก่อนผมตามเดิม..
เส้นทางก็จะเป็นการวิ่งขึ้นลงเขาสลับการทางราบไป อากาศจะเย็นแค่ช่วงตอน ตี5 จน ถึงประมาณ 9โมงเช้า หลังจากนั้นก็นรกล้วนๆครับ อย่างที่เค้าว่ากันชีวิตมีขึ้นมีลงแต่ขึ้นบ่อยๆก็ไม่ไหวนะครับเพราะทางมันชัน
สุดท้ายเพื่อนสนิทผมก็มาเยือนเหมือนเดิม..ตะคริวตัวดีก็มาตอนดิโลเมตรที่ 18 สิ่งที่คิดกับสิ่งที่เจอมันต่างกันมาก เราต้องวางว่าจะทำยังไงให้ผ่านไปได้คือทำยังไงให้วิ่งให้จบ.. โชคดีว่าตอนตะคริวมาครั้งได้เพื่อนมาช่วยก้มไปฉีดสเปรย์ให้.. ถ้าก้มไปเองอาจจะไม่รอด
อาจจะเป็นเพราะว่าผมเป็นตะคริวจนชินเลยพอจะรู้ว่าถ้าเป็นต้องทำยังไงในกรณีที่มันไม่ได้เป็นหนักมากจนยืนไม่ไหวนะครับ ก็ประคองตัวเองไปถึงจุด CP3
หรือจุดพักที่ตัวเองฝากของเอาไว้..เป็นพวกของกินระหว่างทางเพราะ CP3 คือจุดที่ระยะทาง 30 กิโลเมตรแล้วมาได้เดินครึ่งทางแล้ว แต่เวลาผมเหลืออีกไม่เยอะ คือต้องไปต่ออีก 20 กิโลเมตร กลับเวลาอีก 4 ชมที่เหลืออยู่ เอาล่ะจุดพักนี้ผมใช้เวลาไปประมาณ 10 นาที ให้กล้ามเนื้อได้พักสักแปป ล้างหน้าล้างตาสดชื่นก็ค่อยๆวิ่งไปต่อ
จนมาถึงช่วงกิโลเมตรที่ 35 ก็เจอเพื่อนที่วิ่งออกมาเพื่อไปต่อที่กิโลเมตรที่ 40 ผมทักเพื่อนไป..เพื่อนตะโกนบอกมาว่า รีบ-ก่อนเลยข้างในเปลี่ยนเส้นทางเส้นวิ่ง ผมเลยหยิบข้าวเหนียวปิ้งที่พกติดตัวไว้มากินไปอีก 1 อันให้พลังงานได้ดีมากแต่ไม่ได้ช่วยให้ตะคริวหายไป T_T
คือทางขึ้นเขาค่อนข้างชันมาก ต้องใช้แรงในการเดินขึ้นเยอะ.. มาจุดนี้ผมคงไม่เรียกว่าวิ่งขึ้น..บอกเลยว่าเดินขึ้นยังยาก ไม่ว่าเจ็บแค่ไหนตอนเจอกล้องเราก็ต้องยิ้มแฮร่....
สุดท้ายแล้วผมก็วิ่งเข้ามาทันก่อนเวลาผ่านรายการนี้ไปได้อีกครั้ง.. ต้องอยู่กับตัวเอง 9ชม16นาที55วินาที เหนื่อย ร้อน หิว เจ็บปวด มาครบหมดแต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้ ไป..กินเบียร์กัน ^ ^
และที่ขาดไม่ได้คือการกินเป็นการให้รางวัลและซ่อมแซมตัวเองจากที่ใช้พลังงานไปทั้งหมด
รายการนี้จะมีทั้งคนที่สมหวังและผิดหวังส่วนตัวผม
ครั้งนี้อาจผ่านไปได้แต่ครั้งหน้าอาจจะไม่โชคดีแบบนี้...
แล้วพบกันใหม่ครับ..