Bawon, from my eyes to my memories กาลครั้งหนึ่ง ณ บวร

เรื่องราวเริ่มต้นจากการที่ฉัน, 

จำต้องหลบหลีกจากแรงกดดันและความรู้สึกบางอย่างในช่วงเวลานั้น.

ฉัน, คนที่แข็งแกร่ง ปฏิเสธตัวเองและคนรอบข้างไม่ได้เลยว่า หญิงสาวที่ชอบส่งพลังงานสุดโต่งให้ทุกคนรวมถึงตัวเอง ความรู้สึกนั้นหายไปเกือบหมด 

และแทนที่ด้วยสิ่งเดียวคือ “แค่อยากอยู่เงียบๆ”.

ฉัน, มีอาชีพหนึ่ง ที่ส่วนใหญ่คลุกคลีอยู่กับเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ความพิเศษสุดๆ ของสายงานนี้ คือการที่เราได้ใกล้ชิดวัตถุโบราณ ของสำคัญต่างๆ โดยที่ฉันไม่เคยคิดว่า ครั้งหนึ่งในชีวิต เด็กตัวเล็กๆ แบบฉัน จะมีโอกาสได้ใกล้ชิดหรือสนทนากับบุคคลสำคัญ จนหลายครั้งต้องอุทานหรือขนลุกไปกับเรื่องราวที่ได้รับฟัง ชนิดที่ว่าคนรอบข้างต่างอินไปกับเรื่องราวที่ฉันถ่ายทอด 

สายงานแบบฉัน, การศึกษาและเก็บข้อมูล บางทีอาจมีระยะเวลาราว 3 ถึง 5 เดือน จนกลายเป็นปีๆ และเรื่องราวถึงสถานที่แห่งนี้, 

ได้ทำให้ช่วงเวลาหนึ่ง ที่เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ของฉัน กลายเป็นช่วงเวลาที่ฉันรู้สึกสงบ มีพลัง และรู้จักปล่อยวางกับบางเรื่องในชีวิต.

สำหรับฉัน, การที่ได้พบเจอกับใครบางคน ได้ไปในสถานที่บางแห่ง อาจไม่ใช่แค่เหตุบังเอิญเสมอไป หากพิจารณาดีๆ 

และความทรงจำที่เกิดขึ้นนี้ ฉัน, มีโอกาสมาช่วยสหายประเมินวัตถุโบราณที่ฉันขอสารภาพก่อนว่า ในฐานะพุทธศาสนิกชน เข้าวัดทำบุญไหว้พระบ้างตามโอกาส แต่เมื่อพูดถึง “ตาลปัตร” ฉันดันรู้แค่ว่า เป็นด้ามไม้มีใบพัดที่พระสงฆ์ถือไว้ด้านหน้าในยามสวดมนต์สำหรับพิธีกรรมต่างๆ แค่นั้นเลยจริงๆ 

และที่นั่นคือ “วัดบวรฯ” สถานที่ที่ฉันได้มีโอกาสไปเยือน. 

ฉัน, ไม่ได้เข้าถึงสถานที่แห่งนี้มากมายเท่าไหร่และเป็นครั้งแรกที่ได้มีโอกาสไปเยือน หลังก้าวลงจากรถที่โดยสารมา ความคิดในตอนนั้นคือ “ทำไมเราไม่เคยเข้ามานะ ทั้งๆ ที่เรามาถนนข้าวสารตั้งไม่รู้กี่ครั้ง และวัดก็อยู่แค่ฝั่งตรงข้ามนี่เอง”

แปลกไหม, ก็คงไม่แปลกสำหรับตัวฉัน ที่คงตั้งหน้าตั้งตาโฟกัสแค่สุกี้กระทะร้อน กับหมูทอดหน้าถนน แค่นั้นจริงๆ แหละ

ฉัน, ก้าวแรกและสายตาคู่แรกที่มองเห็น เรือนสีเหลืองคู่หลังคาสีส้มสะท้อนแดด ตัวเรือนทอดยาว ด้านข้างมีตึกสีขาวแซมบานหน้าต่าง

และหลังคาสีเขียวใบเตยดูสบายตา กับตึกสีขาวอีกหลังที่มีกรอบไม้หน้าต่างสีน้ำตาล, 

เรือนทั้งสามหลังและต้นไม้น้อยใหญ่ อยู่ภายในรั้วสีน้ำเงินลายดอกไม้สีเหลืองประดับไว้ด้านบน 

สิ่งแรกที่ฉันคิดคือ, ฉันรู้สึกดีกับที่นี่แหะ ไม่รู้ว่าตึกต่างๆ เหล่านี้คืออะไร แต่สถานที่แห่งนี้สวยแปลกตา 

(ติดตามตอนต่อไป)

ฉัน, ตัดสินใจเขียนเรื่องราวที่พบเจอลงในพื้นที่แห่งนี้ เป็นครั้งแรก

ฉัน, อยากแบ่งปันเรื่องราวการเดินทางต่างๆ ที่ได้พบเจอ 

ฉัน, อยากให้ทุกก้าวของชีวิตเป็นเหมือนการเดินทาง

ฉัน, หลงใหลธรรมชาติ รักการเดินป่าเป็นชีวิตจิตใจ

ยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่อยากเล่าให้ใครหลายๆ คนได้ฟัง

แค่เหมือนเรา, ได้ออกเดินทางไปด้วยกัน