จะเล่าความฝันให้ฟังค่ะ ไม่รู้ดูหนังเยอะไปหรือป่าวเลยเก็บไปฝัน แต่ยันได้ว่าไม่เคยดูเรื่เก่าในอดีตร้อยๆปีที่ผ่านมา ทนอ่านหน่อยน่ะก่อนเล่าความฝัน จะเล่าย่อๆเพราะฝันคืนเดียวแต่ในความฝันเหมือนอยู่หลายปี
วันนั้นนอนรอดูลคร เรื่องอสูรน้อยในตะเกียงแก้ว ย่ากับน้องเข้านอนกันหมด ส่วนเราจะดูไม่ยอมเข้านอน ติดเรื่องนี้มาก ไม่เคยพลาดดูสักวัน แต่วันนี้มันเป็นอะไรแปลก บรรยากาศมันเงียบ เสียงนกเสีกาไก่จิ้งหรีดจิ้งจกไม่มีเลย แต่ไม่คิดไร สักพัก จู่ๆเสียงอะไรไม่รู้ดังหวืดๆมาแต่ไกลๆเสียงออกจะทุ้มๆหวืดๆอย่างนั้นยาวมาก จากเสียงยุไกลเริ่มใกล้เข้ามา จนเสียงนั้นมาอุดอยู่หูสองข้าง ไม่ได้ยินเสียงทีวีเลย แต่ก็แปลกเราไม่กดเพิ่มเสียงทีวี ได้แต่นอนฟังหวืดๆนั่น แล้วสักพักหน้ามือตาลายมึนหัวมาก อาการคล้ายๆเวลาเอาหัวชันลงแล้วมีเลือดไหลลงหัว แล้วรู้สึกตัวเราเองเบา เหมือนตัวลอย ยังกะไม่ได้นอนติดพื้น จากนั้นเข้าบทความฝัน ฝันตอนแรกเลย ตัวเองกำลังนั่งกินข้าวกับน้องกับแม่และปู่ย่า การแต่งตัวใส่สไบ ตุ้มอกโจงกะเบน บางคนก็ไม่ใส่ส่วนบน ใส่แต่ส่วนกางเกง นั่งกินข้าวอะไรสับเสร็จ ก็พากันทำอะไรไปเลื่อย เหมือนใช้ชีวิตอยู่จริง
ไปโน่นนี้ หาปงหาปลา หาบนงหาบน้ำ ตกค่ำก็นอน เดียวเช้าเดียวค่ำอยู่อย่างงั้นหลายปี แล้วตัวเราเองชอบถามแม่ว่า แม่พ่อไปไหน ถามทีรัย แม่ก็ร้องไห้ ถามเป็นร้อยเป็นพันครั้งแม่ก็ไม่เคยตอบ ใช้ชีวิตมีความสุข รักน้องรักแม่รักปู่ย่ามาก รักเพื่อนบ้านรักทุกคน จนมากระทั่งได้ยินคนในหมู่บ้านพูดว่าพวกเราตายแน่มันมาแล้ว ชาวบ้านโวยวาย ร้องไห้ กอดลูกกอดเต้า ตัวเราก็ไม่คิดไร อยู่ๆก็ได้ยินเสียงดาบเสียงกรี๊ดเสียงคนร้องแบบเจ็บปวด เราเห็นก็ตกใจเห็นชาวบ้านสู้กับพวกไหนไม่รุ้เยอะมากเป็นร้อยๆพันๆ นาทีนั้นเป็นห่วงครอบครัว น้องเราปู่เราย่าเราไปไหน เห็นแต่คนล้มตาย เห็นแต่เลือดนองพื้น บางคนยกมือไหว้ขอชีวิตแต่ก็ไม่รอด บางคนก็แกล้งตาย เราเองก็ได้แต่ขดตัวร้องไห้ พวกนั้นเริ่มเข้ามาใกล้ถึงตัวเราแล้ว เรากลัวมากร้องไห้ตลอดเวลาก็ได้แต่ตะโกนหาแม่ แม่ๆๆๆ อยู่ดีๆแม่ก็โผล่มา ตกใจมาก แม่มาแบบเลือดท่วมตัวโดนฟันและโดนแทงตั้งหลายจุด แต่แม่รอดมาได้ไง แม่หอบถุงผ้ามัดๆไว้ แล้วแม่ก็โยนถุงนั้นให้ โยนมาโดนตรงอกเรา เจ็บมาก เหมือนของที่อยู่ในถุงเป็นเหล็กยังไงไม่รุ้ ก็บอกแม่ เเม่เราจะหนีไปด้วยกัน เลยวิ่งจับแม่ว่าจะหนี แต่ดึงไง แม่ก็ไม่หนี แข็งทื่อ ไม่ขยับเลย แม่บอกว่า แม่ไม่ไปแม่รอย่ากะน้อง เลยบอกแม่ไป แม่ไม่ไปหนูก็ไม่ไป แม่เลยตะคอกใส่พร้อมผลักเราด้วยเสียง ฟังกูต้องไปรีบไปรีบหนี ก็เลยเชื่อแม่ เลยหันหลังให้แม่แล้ววิ่งไปกับถุงที่แม่โยนให้ วิ่งได้แปปนึง รู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทงข้างหลัง รู้สึกได้เจ็บ เจ็บปวดเหลือเกิน จากนั้นก็ล้มลงพร้อมกอดถุงนั้นไว้ แล้วก็ไม่เห็นภาพอะไรเลย เลยรุ้ว่าเราเองคงตายแล้วล่ะ ได้ยินแต่เสียงเขาฆ่ากันคุยกันยุไกลๆ แต่ไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด ฟังเสียงเขาฆ่ากันไม่เท่ารัย ย่าเอาไม้เรียวมาฟาด เลยสดุ้ง ที่เอาไม้มาฟาดย่าบอกว่าเราจะได้กลัว และไม่ต้องให้ปลุก ต้องลุกเอง ต้องไปเรียนอีก หลังจากตื่นแล้ว ก็เช้าพอดี รู้สึกเจ็บหน้าอกมากเจ็บแบบเหมือนโดนอะไรตีจนช้ำ ก็เลยนึกถึงความฝัน ตอนที่แม่โยนถุงผ้าให้มันกระแทกที่หน้าอก และก็แม่ น้อง ปู่ ย่า ในความฝันหน้าตาไม่เหมือนในปัจจุบันเลย แต่รักเท่ากัน รักมาก รุ้สึกผูกพันธ์กับคนในความฝันหลายร้อยหลายพันคนที่ อยู่ ที่เจอ ที่เคยช่วยเหลือกันมาตลอด
ถึงแม้ความฝันมันจะจบไปแล้ว แต่ไม่สามารถลืมความฝันครั้งนี้ได้เลย มันอยู่ในใจตลอด
เป็นห่วงแม่ คิดถึงแม่ แม่โดนแทงขนาดนั้นเจ็บมากไหม น้องล่ะ ปู่กับย่าล่ะ หายไปไหน หนีไม่ได้ร่ำลากันเลย ป่านนี้จะเป็นยังไง และพ่อล่ะ แม่ไม่เคยตอบเลยเรื่องพ่อ อยากรุ้พ่ออยุ่ไหน แล้วถุงผ้าที่แม่โยนให้ล่ะยุไหน แล้วสิ่งไดยุในถุงนั้น คาใจมาก
แม่กระทั่งชื่อน้อง ชื่อปู่กับย่าชื่อแม่ และที่แม่เรียกเราเองในฝันยังจำไม่ได้เลย ลืมไปหมด
ความฝันนี้จะอยู่ในใจตลอดไปตราบลมหายใจสุดท้าย ถึงแม้จะเป็นแค่ความฝัน แต่มันเหมือนเราสูญเสีย โดนพลัดพรากจากคนที่เรารักจริงๆ นึกทีไรก็เผลอร้องไห้ทุกที ร้องไห้บ่อย จนคนที่บ้านพาเราไปพบแพทย์ ด้วยความเป็นห่วง
จบล่ะค่ะ ขอเล่าแค่นี้ เรื่องมันยาวยิ่งกว่าในลคร เล่าไงคงไหมหมด
ความฝันดั่งกับเรื่องจริง ย้อนอดีตชาติ
วันนั้นนอนรอดูลคร เรื่องอสูรน้อยในตะเกียงแก้ว ย่ากับน้องเข้านอนกันหมด ส่วนเราจะดูไม่ยอมเข้านอน ติดเรื่องนี้มาก ไม่เคยพลาดดูสักวัน แต่วันนี้มันเป็นอะไรแปลก บรรยากาศมันเงียบ เสียงนกเสีกาไก่จิ้งหรีดจิ้งจกไม่มีเลย แต่ไม่คิดไร สักพัก จู่ๆเสียงอะไรไม่รู้ดังหวืดๆมาแต่ไกลๆเสียงออกจะทุ้มๆหวืดๆอย่างนั้นยาวมาก จากเสียงยุไกลเริ่มใกล้เข้ามา จนเสียงนั้นมาอุดอยู่หูสองข้าง ไม่ได้ยินเสียงทีวีเลย แต่ก็แปลกเราไม่กดเพิ่มเสียงทีวี ได้แต่นอนฟังหวืดๆนั่น แล้วสักพักหน้ามือตาลายมึนหัวมาก อาการคล้ายๆเวลาเอาหัวชันลงแล้วมีเลือดไหลลงหัว แล้วรู้สึกตัวเราเองเบา เหมือนตัวลอย ยังกะไม่ได้นอนติดพื้น จากนั้นเข้าบทความฝัน ฝันตอนแรกเลย ตัวเองกำลังนั่งกินข้าวกับน้องกับแม่และปู่ย่า การแต่งตัวใส่สไบ ตุ้มอกโจงกะเบน บางคนก็ไม่ใส่ส่วนบน ใส่แต่ส่วนกางเกง นั่งกินข้าวอะไรสับเสร็จ ก็พากันทำอะไรไปเลื่อย เหมือนใช้ชีวิตอยู่จริง
ไปโน่นนี้ หาปงหาปลา หาบนงหาบน้ำ ตกค่ำก็นอน เดียวเช้าเดียวค่ำอยู่อย่างงั้นหลายปี แล้วตัวเราเองชอบถามแม่ว่า แม่พ่อไปไหน ถามทีรัย แม่ก็ร้องไห้ ถามเป็นร้อยเป็นพันครั้งแม่ก็ไม่เคยตอบ ใช้ชีวิตมีความสุข รักน้องรักแม่รักปู่ย่ามาก รักเพื่อนบ้านรักทุกคน จนมากระทั่งได้ยินคนในหมู่บ้านพูดว่าพวกเราตายแน่มันมาแล้ว ชาวบ้านโวยวาย ร้องไห้ กอดลูกกอดเต้า ตัวเราก็ไม่คิดไร อยู่ๆก็ได้ยินเสียงดาบเสียงกรี๊ดเสียงคนร้องแบบเจ็บปวด เราเห็นก็ตกใจเห็นชาวบ้านสู้กับพวกไหนไม่รุ้เยอะมากเป็นร้อยๆพันๆ นาทีนั้นเป็นห่วงครอบครัว น้องเราปู่เราย่าเราไปไหน เห็นแต่คนล้มตาย เห็นแต่เลือดนองพื้น บางคนยกมือไหว้ขอชีวิตแต่ก็ไม่รอด บางคนก็แกล้งตาย เราเองก็ได้แต่ขดตัวร้องไห้ พวกนั้นเริ่มเข้ามาใกล้ถึงตัวเราแล้ว เรากลัวมากร้องไห้ตลอดเวลาก็ได้แต่ตะโกนหาแม่ แม่ๆๆๆ อยู่ดีๆแม่ก็โผล่มา ตกใจมาก แม่มาแบบเลือดท่วมตัวโดนฟันและโดนแทงตั้งหลายจุด แต่แม่รอดมาได้ไง แม่หอบถุงผ้ามัดๆไว้ แล้วแม่ก็โยนถุงนั้นให้ โยนมาโดนตรงอกเรา เจ็บมาก เหมือนของที่อยู่ในถุงเป็นเหล็กยังไงไม่รุ้ ก็บอกแม่ เเม่เราจะหนีไปด้วยกัน เลยวิ่งจับแม่ว่าจะหนี แต่ดึงไง แม่ก็ไม่หนี แข็งทื่อ ไม่ขยับเลย แม่บอกว่า แม่ไม่ไปแม่รอย่ากะน้อง เลยบอกแม่ไป แม่ไม่ไปหนูก็ไม่ไป แม่เลยตะคอกใส่พร้อมผลักเราด้วยเสียง ฟังกูต้องไปรีบไปรีบหนี ก็เลยเชื่อแม่ เลยหันหลังให้แม่แล้ววิ่งไปกับถุงที่แม่โยนให้ วิ่งได้แปปนึง รู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทงข้างหลัง รู้สึกได้เจ็บ เจ็บปวดเหลือเกิน จากนั้นก็ล้มลงพร้อมกอดถุงนั้นไว้ แล้วก็ไม่เห็นภาพอะไรเลย เลยรุ้ว่าเราเองคงตายแล้วล่ะ ได้ยินแต่เสียงเขาฆ่ากันคุยกันยุไกลๆ แต่ไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด ฟังเสียงเขาฆ่ากันไม่เท่ารัย ย่าเอาไม้เรียวมาฟาด เลยสดุ้ง ที่เอาไม้มาฟาดย่าบอกว่าเราจะได้กลัว และไม่ต้องให้ปลุก ต้องลุกเอง ต้องไปเรียนอีก หลังจากตื่นแล้ว ก็เช้าพอดี รู้สึกเจ็บหน้าอกมากเจ็บแบบเหมือนโดนอะไรตีจนช้ำ ก็เลยนึกถึงความฝัน ตอนที่แม่โยนถุงผ้าให้มันกระแทกที่หน้าอก และก็แม่ น้อง ปู่ ย่า ในความฝันหน้าตาไม่เหมือนในปัจจุบันเลย แต่รักเท่ากัน รักมาก รุ้สึกผูกพันธ์กับคนในความฝันหลายร้อยหลายพันคนที่ อยู่ ที่เจอ ที่เคยช่วยเหลือกันมาตลอด
ถึงแม้ความฝันมันจะจบไปแล้ว แต่ไม่สามารถลืมความฝันครั้งนี้ได้เลย มันอยู่ในใจตลอด
เป็นห่วงแม่ คิดถึงแม่ แม่โดนแทงขนาดนั้นเจ็บมากไหม น้องล่ะ ปู่กับย่าล่ะ หายไปไหน หนีไม่ได้ร่ำลากันเลย ป่านนี้จะเป็นยังไง และพ่อล่ะ แม่ไม่เคยตอบเลยเรื่องพ่อ อยากรุ้พ่ออยุ่ไหน แล้วถุงผ้าที่แม่โยนให้ล่ะยุไหน แล้วสิ่งไดยุในถุงนั้น คาใจมาก
แม่กระทั่งชื่อน้อง ชื่อปู่กับย่าชื่อแม่ และที่แม่เรียกเราเองในฝันยังจำไม่ได้เลย ลืมไปหมด
ความฝันนี้จะอยู่ในใจตลอดไปตราบลมหายใจสุดท้าย ถึงแม้จะเป็นแค่ความฝัน แต่มันเหมือนเราสูญเสีย โดนพลัดพรากจากคนที่เรารักจริงๆ นึกทีไรก็เผลอร้องไห้ทุกที ร้องไห้บ่อย จนคนที่บ้านพาเราไปพบแพทย์ ด้วยความเป็นห่วง
จบล่ะค่ะ ขอเล่าแค่นี้ เรื่องมันยาวยิ่งกว่าในลคร เล่าไงคงไหมหมด